slider ΔΙΑΦΟΡΑ

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΛΩΣΣΑ!

14 Μαρτίου, 2013

Όταν ήμουν στη Β’Δημοτικού θυμάμαι να ξεκινάω τα μαθήματα αγγλικών σε φροντιστήριο.

Θυμάμαι καθαρα το 1ο μάθημα που ήταν ένα παιχνίδι με κάρτες. Έπρεπε να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε εικόνες και πώς είναι οι λέξεις στα αγγλικά.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη κάρτα που είχα μπροστά μου στο θρανίο.

Ήταν η εικόνα μιας γλυκύτατης κούκλας.

Θα θυμάμαι πάντα τη χαρά μου και την ικανοποίηση που ένιωσα, όταν η δασκάλα στο τέλος του μαθήματος και αφού είχε επαναλάβει αρκετές φορές όλες τις λέξεις, ζήτησε όσοι είχαμε την κάρτα με τη εικόνα “doll” να τη δείξουμε και το πέτυχα αμέσως!

Κρινόταν απαραίτητο από τότε να μαθαίνουμε μία δεύτερη γλώσσα και ιδίως τα αγγλικά, γιατί κάποια στιγμή θα μπορούσαν να χρειαστούν. Έτσι….Γιατί κάποια στιγμή θα χρειαζόντουσαν γενικώς.

Δεν ήταν σε όλους πολύ ξεκάθαρο, πού ακριβώς θα χρειαζόταν. Ίσως στην επαγγελματική μας αποκατάσταση (όπως έλεγαν γονείς και εκπαιδευτικοί), αλλά και στη ζωή μας γενικότερα . Εποχές, που αρκετοί γονείς δεν ήξεραν καλά μία δεύτερη γλώσσα. Να μην αναφέρω δε, ότι υπήρχαν περιπτώσεις γονέων, που δεν είχαν την ευκαιρία να τελειώσουν ένα γυμνάσιο…Στα παιδιά τους όμως ήθελαν να προσφέρουν γνώση και αυτό συμπεριελάμβανε και μία δεύτερη γλώσσα και δη τα αγγλικά.

Όσο μεγάλωνα, η δική μου χαρά και ικανοποίηση έβρισκε αντίκρυσμα όχι μόνο στο ότι απλά μάθαινα μία άλλη γλώσσα, αλλά στο ότι άρχισα να καταλαβαίνω στίχους τραγουδιών που αγαπούσα, να καταλαβαίνω τί έλεγαν οι ήρωες των κινουμένων σχεδίων και ταινιών που παρακολουθούσα και ήταν στα αγγλικά  και να νιώθω, ότι μπορώ να επικοινωνήσω με ανθρώπους που δεν μιλούσαν ελληνικά

Πολλές φορές τα ερεθίσματα αυτά λειτουργούσαν αμφίδρομα. Δεν θα ξεχάσω, ότι σε κάποιες από τις εξετάσεις αγγλικών που έδινα στο Γυμνάσιο, την απάντηση σε ένα ερώτημα γραμματικής, τη βρήκα από τους στίχους κάποιου τραγουδιού που αγαπούσα ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο.

Στις αναμνήσεις μου και το ότι διατηρούσα αλληλογραφία με μία συνομήλικη γερμανιδούλα, που είχα γνωρίσει ένα Πάσχα, με την οποία δεν είχα ιδιαίτερα κοινά, αλλά ήταν μεγάλη η χαρά του να λαμβάνω επιστολές της στα αγγλκά, που μπορούσα να κατανοώ.

Και φτάνουμε στο “σήμερα” που βέβαια οι ρυθμοί και οι απαιτήσεις είναι σε διαφορετικά επίπεδα.

Είμαστε σε μία εποχή, που είναι αναγκαίο να γνωρίζεις αγγλικά. Για την επικοινωνία, για την εκπαίδευση, για να μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις έναν υπολογιστή, να ρυθμίσεις την τηλεόραση ή το φούρνο μικροκυμμάτων.

Όλα θέλουν να μοιάζουν παγκόσμια. Ξεκινώντας από τις απλές ανθρώπινες σχέσεις, που  ξεπερνούν τα σύνορα μιας χώρας. Διαδικτύωση στις φιλικές σχέσεις, όπου αναπτύσσονται φιλίες με ανθρώπους που ζουν σε άλλες χώρες, συνεχίζοντας με τις ανάγκες σε μία εργασία, όπου η λειτουργία της έχει να κάνει με άλλες χώρες του εξωτερικού (εισαγωγές-εξαγωγές-πολυεθνικές κλπ) και βέβαια τον παράγοντα εκπαίδευση-μετεκπαίδευση-μετανάστευση στο εξωτερικό, φαινόμενα που παρουσιάζουν έξαρση τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης.

Και είναι υπέροχο, να γίνεται εκμάθηση και της 2ης γλώσσας βιωματικά και από μικρή ηλικία μέσα από παιχνίδι.

Γιατί μήπως αυτό δεν σημαίνει το παιχνίδι για το παιδί;

Ανακαλύπτει τον κόσμο και τους νόμους του παίζοντας.

Έτσι γίνεται και με τη δεύτερη γλώσσα. Είναι ωραίο μέσα από τραγουδάκια και παιχνιδάκια να μαθαίνει λέξεις.

Είχαμε αυτή την εμπειρία με τη μικρή μας….δεν είναι απίστευτο, αυτό το α’ πληθυντικό που χρησιμοποιούμε για ό,τι κάνει το παιδί; Όοοοολη η οικογένεια πήγε παιδικό σταθμό, συνέχισε προνήπιο κλπ κλπ.

Επανέρχομαι, λοιπόν! Η μικρή μας είχε την ευκαιρία να έχει αυτή την επαφή με τη γλώσσα των αγγλικών από τότε που πήγαινε σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό, όπου το μάθημα γινόταν βιωματικά και με παιχνίδι. Κάθε μέρα και για μία ώρα μία παιδαγωγός περνούσε χρόνο μαζί τους, μιλώντας τους και τραγουδώντας τους στα αγγλικά και μόνο.

Όλοι οι γονείς είχαμε την απορία, πώς θα την καταλάβαιναν….Κι όμως μετά από λίγο καιρό την καταλάβαιναν.

Δεν μπορούσαν να μιλήσουν εκείνα στα αγγλικά(εδώ κάποια δεν μιλούσαν καθαρά ούτε στα ελληνικά….) και τα τραγούδια τους ήταν άναρθροι ήχοι περισσότερο, που ακολουθούσαν τη μελωδία, αλλά …ήταν μια εισαγωγή.

Αυτό συνεχίστηκε και στο προνήπιο και στο νηπιαγωγείο, όπου πλέον τα πιτσιρίκια ήξεραν να λένε 5-10 βασικές λέξεις.

Τα περισσότερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, που έχουν τμήματα προσχολικής αγωγής και νηπιακής μάθησης έχουν ως βασικό μάθημα τα αγγλικά μέσα από το παιχνίδι, τραγούδια, παραμύθια.

Είμαστε γονείς, που κυρίως λόγω των οικονομικών δυνατοτήτων της οικογένειάς μας έχουμε επιλέξει τη δημόσια εκπαίδευση για το παιδί μας από την Α’Δημοτικού.

Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι δεν αναζητώ και δεν παρακολουθώ δραστηριότητες και εξελίξεις ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, καθώς είναι τα πρώτα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής μας.

Είναι αρκετές οι φορές που παρακολουθώ ανοιχτές ημερίδες, που διοργανώνουν ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, γιατί ενημερώνομαι και ανταλλάσσω απόψεις.

Οι εξελίξεις τρέχουν με τρελές ταχύτητες τα τελευταία χρόνια και οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες.

Με αφορμή την παρακολούθηση μιας ημερίδας, που είχαν διοργανώσει πριν λίγο καιρό τα Εκπαιδευτήρια “Ο Πλάτων”,  γνώρισα και τη φιλοσοφία που έχουν σχετικά στο δίγλωσσο πρόγραμμα από την προσχολική αγωγή

Με βάση την παιδαγωγική αρχή της «μέγιστης δυνατής έκθεσης στη γλώσσα» (Cummins 1999) και με δίγλωσσους εκπαιδευτικούς, οι μαθητές τους θα εκτεθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στην Αγγλική γλώσσα , θα αναπτύξουν τις κατάλληλες δεξιότητες, ώστε να οδηγηθούν αποτελεσματικά στην κατάκτηση της γλώσσας και να την αγαπήσουν, θα συμπλήρωνα!

Η γνωριμία με τη δεύτερη γλώσσα γίνεται από τον παιδικό σταθμό (1 ωρα την ημέρα) και συνεχίζει πιο ενισχυμένο στο νήπιο και προνήπιο με στόχο η εκμάθηση να γίνεται βιωματικά και ευχάριστα μέσα από τις καθημερινές τους δραστηριότητες και το παιχνίδι.

Το επιπλέον στοιχείο που δίνουν τα Εκπαιδευτήρια “Ο Πλάτων” θέλοντας να ξεχωρίσουν, να μην μείνουν στη στενή έννοια της γνώσης, αλλά και να βοηθήσουν τον τρόπο σκέψης και την καλλιέργεια των παιδιών είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εισάγει το πρόγραμμα Ib (International Baccalaureate) από την ηλικία των 3 ετών. Για όσους δεν έχει τύχει να το ακούσετε, το Ib Diploma (International Baccalaureate) είναι ένα Διεθνές Απολυτήριο του ανεξάρτητου μη κερδοσκοπικού οργανισμού ΙΒΟ και παρέχει μία διεθνώς αναγνωρισμένη πιστοποίηση κυρίως για είσοδο στην ανώτερη εκπαίδευση στα Πανεπιστήμια όλου του κόσμου

Ομολογουμένως, όταν το άκουσα, ψιλο-τρόμαξα.

Αμέσως σκέφτηκα, μήπως είναι λίγο υπερβολικό όλο αυτό.

Να μπαίνουν σε αυτή τη λογική από αυτή την ηλικία;

Εκφράζοντας την σκέψη μου στους υπεύθυνους, μου εξήγησαν, ότι το πρόγραμμα International Baccalaureate των πρώτων χρόνων και  που ξεκινά από την ηλικία των τριών ετών, δεν έχει να κάνει με εξετάσεις και μελέτη(όπως το φανταζόμουν αντίστοιχα για τη δική τους ηλικία), αλλά προετοιμάζει τους μαθητές να συμμετάσχουν ενεργά στο ταξίδι της ζωής, αναπτύσσοντας παράλληλα με τις γνώσεις τους και τη προσωπικότητά τους.

Μέσα από το προφίλ του μαθητή που παρακολουθεί το πρόγραμμα International Baccalaureate γίνεται ερευνητής για μια ζωή και αναζητά τη γνώση με κριτική στάση και δημιουργική σκέψη.

Σταδιακά, η ενασχόλησή του με το πρόγραμμα των πρώτων χρόνων, του δίνει την ευκαιρία να γίνει πιο τολμηρός, να παίρνει ρίσκα, να εκφράζει τις απόψεις του με θάρρος, να είναι υπεύθυνος και να συνεργάζεται αρμονικά και αποτελεσματικά στις ομάδες του.

Με την ολοκλήρωση των εργασιών και των ερευνών τους, οι μαθητές οργανώνουν τις παρουσιάσεις τους μπροστά στις άλλες τάξεις και στη σχολική κοινότητα και με τον τρόπο αυτό ασκούνται στο δημόσιο λόγο.

Δε μένουν μόνο στην έρευνα. Αναλαμβάνουν δράση σημαντική για τη μετέπειτα πορεία τους καθώς οι γνώσεις που παίρνουν είναι σημαντικές για τη ζωή και τη καθημερινότητά τους.

Είναι πραγματικά πολύ ωραίο να το ακούς και να ξέρεις ότι υπάρχουν τέτοιες ενέργειες.

Διαβάζοντας για το πρόγραμμα Ιnternational Baccalaureate, που ουσιαστικά είναι ένα Διεθνές Απολυτήριο, διαπίστωσα ότι στο εξωτερικό υπάρχουν και αρκετά δημόσια σχολεία, που έχουν το συγκεκριμένο πρόγραμμα (κάτι που φυσικά, δεν ισχύει στην Ελλάδα…).

Και έτσι όπως το είδα, το θεωρώ καταπληκτικό να μπορεί ένα παιδί να κατακτά τη γνώση και την ερευνητική διαδικασία, ακόμη και εάν δεν έχει ως συνέχεια την ανώτατη εκπαίδευση σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Είναι η εκμάθηση του τρόπου σκέψης, που γίνεται εφόδιο για τη ζωή του σε ό,τι κι αν κάνει.

Θα ήταν υπέροχο, κάποια στιγμή αυτό το πρόγραμμα να μπορούσαμε να το συναντήσουμε σε κάποια από τα ελληνικά δημόσια σχολεία.  Θεωρώ, ότι βάζει τα παιδιά σε μία διαδικασία, που θα τα προετοιμάσει για τις απαιτήσεις της ζωής και τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους και όχι με κύριο και μοναδικό στόχο την ανώτατη εκπαίδευση.

Στόχος είναι η παιδεία, που ξεκινά από το σχολείο με τις απαραίτητες βάσεις από την οικογένεια!

Τα Εκπαιδευτήρια “Ο Πλάτων” είναι  το μοναδικό σχολείο στην Ελλάδα που κατέχει πιστοποίηση και στα 3 προγράμματα του Ιnternational Baccalaureate και τα παιδιά  καθώς μεταβαίνουν από το Πρόγραμμα των Πρώτων χρόνων στο πρόγραμμα των Μεσαίων χρόνων στο Γυμνάσιο αλλά και στο Diploma programme ή στο Ελληνικό πρόγραμμα στο Λύκειο έχουν ήδη κατακτήσει την ερευνητική διαδικασία και την διεπιστημονική μάθηση και είναι έτοιμοι για την ανώτατη εκπαίδευση.

Αν θέλετε να πάρετε κι εσείς μια γεύση από το νηπιαγωγείο τους, δείτε το video, που ακολουθεί :

Για περισσότερες πληροφοφίες και για να ενημερωθείτε για τις δραστηριότητες, που διοργανώνουν, μπορείτε να επισκεφθείτε το  platon.gr

No Comments

Leave a Reply

You Might Also Like

 

Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
διαγωνισμούς κ.α.

Διεύθυνση email

Subscribe!