Όταν η κόρη μου έκλαψε με την ταινία “Loving Vincent”

Η φετινή χρονιά είχε έντονο χρώμα Van Gogh για την οικογένειά μας.

Πέρα από την έκθεση, Van Gogh Alive,  που παρακολουθήσαμε πριν λίγες εβδομάδες (μπορείτε να διαβάσετε για τις εντυπώσεις μας εδώ : Πήγαμε στην έκθεση “Van Gogh Alive”), είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε από κοντά έργα του στην επίσκεψή μας στο Μουσείο Orsay στο ταξίδι μας στο Παρίσι.

 

 

“Έναστρη νύχτα πάνω από το Ροδανό”

Συμπτωματικά  εδώ και λίγο καιρό προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους η ταινία “Loving Vincent”, που έχει θέμα το μεγάλο καλλιτέχνη.

Η ταινία τοποιθετείται  χρονικά ένα χρόνο μετά το θάνατο του Van Gogh, με το γιο του ταχυδρόμου του ζωγράφου προσπαθεί να παραδώσει το τελευταίο γράμμα του καλλιτέχνη στον αδερφό του.
Ο Van Gogh φέρεται, ότι αυτοκτόνησε σε ηλικία 37 ετών.
Μέσα από την αναζήτηση του νεαρού ταχυδρόμου όμως αφήνονται ερωτηματικά σχετικά με το πόσο αυτό το γεγονός ήταν πραγματικό ή εάν τελικά ο Van Gogh πυροβολήθηκε από κάποιον άλλον, που δεν θέλησε να κατονομάσει.

Αυτό που κάνει αυτή την ταινία ξεχωριστή είναι η τεχνοτροπία της.
Πρόκειται για 65.000 καρέ ζωγραφισμένα στο χέρι από 100 ζωγράφους με την τεχνοτροπία και τα χρώματα των έργων του μεγάλου ζωγράφου.

 

Παρακολουθούμε πινελιές χρωμάτων σε συνεχή κίνηση να ζωντανεύουν τους πίνακες του Van Gogh, που όλοι γνωρίζουμε.

Μπορεί το σημείο που ξεκινά η ταινία να είναι μετά το θάνατο του καλλιτέχνη, αλλά έντεχνα μέσα από τις αφηγήσεις μαθαίνουμε πληροφορίες που λίγο-πολύ είναι γνωστές για την ιστορία του, τα προβλήματα που είχε, τον τρόπο που μεγάλωσε και τον εκφοβισμό που δέχτηκε από μία κοινωνία, που είχε μάθει να τιμωρεί και να περιθωριοποιεί του ψυχικά ασθενείς.

Η καταπιεσμένη ανάγκη του Van Gogh να εκφραστεί φαίνεται από το ότι μόλις μέσα σε 10 χρόνια έφτιαξε 800 πίνακες και 1.000 μικρότερα σχέδια!

Μέσα από το έργο παρουσιάζεται όλη αυτή η ευαισθησία του καλλιτέχνη.

Όταν είχαμε παρακολουθήσει την έκθεση Van Gogh Alive η κόρη μου είχε μαγευτεί με τα λόγια του.

“To μόνο που θέλω είναι να με δέχονται όπως ακριβώς είμαι.”
Αυτή τη έκφραση την συγκλόνισε.
Ίσως η πρώτη φορά που την είδα να νιώθει ουσιαστικά την απόλυτη ταύτιση με λόγια κάποιου άλλου.

Φωτογράφιζε ασταμάτητα σκέψεις και εκφράσεις του, που πραγματικά μπορούν να αγγίξουν κάποιο έφηβο, που είναι τόσο εύθραυστος όσο και ο μεγάλος ζωγράφος.

Η ταινία γνώρισε στην κόρη μου κάποιες πτυχές του χαρακτήρα του, την βοήθησε να κατανοήσει πού βάσισε τα “γνωμικά” που η ίδια αγάπησε και κάπως έτσι τον συμπόνεσε και στο τελευταίο μέρος έκλαψε.

Και κάπως έτσι συγκινήθηκα κι εγώ με την ευαισθησία της.

Τώρα πια ξέρω, νιώθω, ότι έχει αγαπήσει αυτόν τον καλλιτέχνη όχι μόνο για το έργο του, όχι μόνο για τους πίνακές του, αλλά γιατί ξέρει τί σήμαινε γι’αυτόν η δημιουργίατους.
Τον συμπόνεσε, αγάπησε τα λόγια του και άρχισε να βλέπει αλλιώς τους πίνακές του.

Χρονικά θα ήθελα να ήταν εντελώς ανάποδα η σειρά που γνώρισε τον καλλιτέχνη, δηλαδή πρώτα να έβλεπε το Loving Vincent, μετά την έκθεση και τέλος τους πίνακές του στο Orsay, αλλά δεν ξέρω, εάν θα συγκινούνταν το ίδιο.
Από την άλλη επειδή αγαπώ να ονειρεύομαι, θέλω να πιστεύω ότι θα ξαναδούμε από κοντά τους πίνακές του, πηγαίνοντας ξανά στο Παρίσι και ίσως και στο Άμστερνταμ που βρίσκεται και το μουσείο του Van Gogh.

Η κόρη μου έχει αγαπήσει αυτόν τον καλλιτέχνη, όχι μόνο για το έργο του, αλλά και για την ευαισθησία της ψυχής του
Να, ένα ακόμη από τα καλά της εφηβείας.
Οι ψυχές μας απολαμβάνουν τα ίδια ερεθίσματα. #hello_εφηβεία

Κι επειδή ίσως κι εσείς εντυπωσιαστείτε και θελήσετε να πάτε με τα δικά σας παιδιά, θα σας πω ότι η ταινία δεν είναι για μικρά παιδιά.
Μάλιστα, συμφωνεί και η εταιρία παραγωγής, που την συστήνει για ηλικίες άνω των 13 ετών.

Μαμά Μαμαδοπούλου