Οπωσδήποτε!
Είτε είναι καλοκαιρινές διακοπές είτε χριστουγεννιάτικες είτε του Πάσχα, αυτή είναι ή φράση που “παίζει” σταθερά.
Δεν την λες τυπικά. Το εννοείς.
Πραγματικά θέλεις τις μέρες που θα έχεις περισσότερο χρόνο, να βρεθείς με τους ανθρώπους που δεν προλαβαίνεις να συναντήσεις όταν σας κυνηγάει η καθημερινότητα ή ακόμη και τους υπόλοιπους όπως συναδέλφους με τους οποίους είστε και φίλοι ή ακόμη και τους γονείς σου που βλέπεις καθημερινά αλλά σε καθεστώς πίεσης .
Και έχεις όλη την όρεξη και την επιθυμία μέχρι που φτάνει η τελευταία μέρα της άδειας και συνειδητοποιείς, ότι έχεις συναντηθεί με ελάχιστους.
Φορές μας συνεπαίρνουν πράγματα στο σπίτι τα οποία ρουφούν το χρόνο και την ενέργειά μας, άλλες έχουμε ανάγκη να βρεθούμε με την οικογένειά μας σε άλλους ρυθμούς πιο χαλαρούς, ενώ υπάρχουν πάντα οι αστάθμητοι παράγοντες (βλ.ιώσεις) που σε αναγκάζουν να στερηθείς παρέα.
Σε αυτές τις διακοπές ήμασταν άρρωστες και η μικρή και εγώ. Τις περοσσότερες μέρες δεν μπορούσαμε να συναντήσουμε φίλους και συγγενείς, για να μην τους “κολλήσουμε”, ενώ δεν μπορούσαμε να βγούμε βόλτα για να μην υποτροπιάσουμε από πιθανό κρυολόγημα.
Παρά το γεγονός ότι περιοριστήκαμε, δεν παραπονιέμαι παρά μόνο για τις μέρες που δεν ένιωθα καλά.
Οι ρυθμοί έπεσαν και το κυριότερο περάσαμε περισσότερο χρόνο οι τρεις μας.
Σίγουρα η μικρή βαρέθηκε κάποιες στιγμές κι εγώ ήθελα να πιω έναν καφέ χαλαρά με φίλους αλλά στο κλείσιμο αυτών των διακοπών, νιώθω περίπου όπως στις καλοκαιρινές διακοπές. Πιο ήρεμη και με γεμάτες μπαταρίες.
Φίλοι και φίλες μου, αλήθεια θέλαμε να τα πούμε, αλλά τις μισές μέρες ήμασταν εμείς άρρωστες και τις άλλες εσείς.
Η διάθεση υπήρχε από καρδιάς, αλλά οι συνθήκες τα έφεραν ανάποδα.
Να συναντηθούμε όμως στις διακοπές του Πάσχα (Να είμαστε καλά!). :p
Όμως…προλαβαίνουμε να πάμε στα χιόνια αυτό το Σαββατοκύριακο. Ε; Τί λέτε; 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments