Κάθε μέρα την ώρα που παίρνω το πρωινό μου και στην προσπάθειά μου ν’ανοίξει το μάτι και να ξυπνήσω τη μικρή, να ετοιμαστεί για το σχολείο, ενημερώνομαι.
Για ειδήσεις, προβληματισμούς, καταστάσεις φίλων, βραδινές εξόδους κλπ.
Συνήθως το πρωί δεν βλέπω video, γιατί παίζει το ραδιόφωνο (ω,ναι! Ανοίγει από τις 06.30).
Σήμερα έπεσε το μάτι μου στο video από μια ομιλία του Θοδωρή Τσεκούρα.
Όσοι είχατε παρακολουθήσει τις Ψηφιακές Γειτονιές (από όπου και η φωτογραφία), θα τον θυμάστε.
Ο Θοδωρής είναι ένας άνθρωπος που θαυμάζω για πολλούς λόγους.
Είναι εμπνευσμένος, αλλά ο ίδιος είναι και έμπνευση.
Το video είναι από την ομιλία του στις Ημέρες Καριέρας.
Κάντε εικόνα, λοιπόν, ότι το ακροατήριο είναι νέα παιδιά που αναζητούν, τί θα κάνουν επαγγελματικά.
Δεν θα σας πω, τί είπε.
Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο, γιατί αυτή η ομιλία κατά τη γνώμη μου απευθύνεται στον κάθε ένα από εμάς, που αξίζει να προβληματιστούμε και να σκεφτούμε,
“Είμαι ευτυχισμένος μ’αυτό που κάνω;”
Η επιτυχία βρίσκεται στην ευτυχία και ο προορισμός κατά τη γνώμη μου, αυτός είναι.
Η ευτυχισμένη διαδρομή.
Ο ίδιος αναφέρει, ότι η ευτυχία του είναι η γυναίκα του και τα δύο του παιδιά.
Από τον τρόπο που μιλάει και σκέφτεται, φαίνεται γεμάτος γιατί έτσι είναι.
Γεμάτος με όσα κάνει και όσα έχει.
Το όνειρο στη ζωή δεν είναι μια καριέρα που θα φέρει πολλά χρήματα, ασφάλεια και δόξα.
Το όνειρο στη ζωή είναι μια καριέρα που φέρνει πληρότητα, ανάταση κι αγάπη και που βοηθά τη ζωή μας.
Δεν είναι μόνο αυτή η ζωή μας.
Αυτό πρέπει να αναζητούν τα νέα παιδιά.
Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς.
Στην τελική όπως λέει, τί σημασία θα έχει να σε θυμούνται 60 χρόνια μετά γιατί θα είσαι επιτυχημένος;
Σημασία να έχεις ζήσει τη ζωή με χαρά.
Αυτό! Να νιώθεις χαρά μ’αυτό που κάνεις και τότε σίγουρα θα το κάνεις καλά και να βρίσκεις ομορφιές κι αγάπη.
Πόσα παραδείγματα ανθρώπων πολυεκατομμυριούχων που δεν είναι ευτυχισμένοι.
Και οι ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι ακομπλεξάριστοι, γιατί αγαπούν και σέβονται πρώτα τον εαυτό τους και μετά τους άλλους κι αυτό είναι αισιοδοξία για το μέλλον μιας κοινωνίας που έχει ανάγκη φως.
Απευθυνόμενος στο νεαρό ακροατήριο ζητά να μην ξεχάσουν αυτές τις ίσως δύσκολες και κάποιες φορές ακατανόητες συμπεριφορές που αντιμετωπίζουν και όταν έρθει η δική τους σειρά να αντιμετωπίσουν την επόμενη γενιά, να μην κάνουν τα ίδια.
Να δώσουν ευκαιρίες και να εξελίξουν όνειρα.
Αυτή η επόμενη γενιά θα είναι η κόρη μου, οι συμμαθητές, τα παιδιά των φίλων, τα παιδιά μας.
Αυτά που θέλουμε να είναι ευτυχισμένα.
Είδατε, πόσο αλυσιδωτά είναι όλα.
Πρώτα να κάνουμε την προσωπική μας αναζήτηση, “Είμαι ευτυχισμένος μ’αυτό που κάνω; Τί με κάνει ευτυχισμένο; Μήπως ήρθε η ώρα να το τολμήσω; Τί σημασία έχει αν έχω πτυχίο Μηχανολόγου, αλλά εγώ νιώθω πληρότητα όταν ετοιμάζω τάρτες ή πλέκω ή καλλιεργώ κηπευτικά; Παίρνω βαθιές ανάσες κοιτάζοντας το μπλε του ουρανού με χαμόγελο; Μπορώ να βρω τρόπους να το ζήσω; “
Τέλος, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στη θέση συνεντευξιάζοντα και πριν πάρετε το πολύ αυστηρό και κριτικό σας ύφος, σκεφτείτε ότι απέναντί σας έχετε τον εαυτό σας κάποια χρόνια πριν και αναλογιστείτε που οδήγησε η συνέντευξη εκείνη στη δική σας ζωή.
Ακόμη κι αν δεν είστε ευτυχισμένοι γιατί οι καταστάσεις και οι συγκυρίες σας οδήγησαν αλλού (οπότε καλό θα ήταν να ψάξτε να βρείτε τρόπους να γίνετε), ανοίξτε το δρόμο στο νέο άνθρωπο που έχετε μπροστά σας .
Αυτός ο άνθρωπος θα αντικρύσει το πρόσωπο του παιδιού σας, που ακολουθεί.
Ένας από τους λόγους που δεν έκανα απλή κοινοποίηση του του video στο fan page είναι γιατί θα ήθελα κάποια χρόνια μετά να το δει η κόρη μου και να μην χαθεί στην καταπιόνα του Μαρκ.
Ξέρω ότι οι εποχές θα είναι διαφορετικές οι απαιτήσεις άλλες, αλλά οι άνθρωποι και η αναζήτηση των ονείρων θα είναι ίδια.
Απολαύστε τον μοναδικό τρόπο του Θοδωρή Τσεκούρα, να λέει τα πιο σοβαρά πράγματα με το εξαιρετικό του χιούμορ.
Αφιερώστε το χρόνο να το δείτε όλο.
Κάθε φράση του είναι πολύ μεστή και κρύβει τόσα πολλά πράγματα από πίσω.
Αφήστε το video να ξεκινήσει και όχι μόνο δεν θα θέλετε να τελειώσει, θα θέλετε κι άλλο!
Υ.Γ. E, ναι! Συμφωνώ με όλα όσα λέει και για τον Κοέγιο – Κοέλιο, όπως τον λένε. Ε, μα! (Κάπου στο 09:50 θα ακούσετε το γιατί.)
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments