ΤΟ 1Ο ΖΥΜΩΤΟ ΨΩΜΙ ΜΟΥ!(ΚΛΑΠ-ΚΛΑΠ-ΚΛΑΠ= ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑΤΑ :P)

Παρασκευή μεσημέρι και πεινάω και βλέπω τη “Συνταγή για το Ψωμί με Μπανάνα και Cranberries” της Σοφίας, βλέπω και τη συνταγή “Μπισκότα με τρία υλικά” της Λίτσας και πεινάω περισσότερο.

Τρώω μία φρυγανιά και αποφασίζω, ότι θα δοκιμάσω να τα φτιάξω το Σαββατοκύριακο.

Τα έφτιαξα. Με το δικό μου τρόπο.

Άφησα τα cranberries απ’έξω :p και πήρα τη συνταγή με τα μπισκότα των τριών υλικών της Λίτσας, πρόσθεσα τη μπανάνα από τη συνταγή της Σοφίας και τελικά έφτιαξα:

*Mπισκότα με κουάκερ,  μέλι, μπανάνα κι σταγόνες κουβερτούρας και

* Ψωμί

Και τα δύο για πρώτη φορά.

Στη συνταγή των μπισκότων δημητριακών η μόνη αλλαγή που έκανα ήταν ότι πρόσθεσα λιωμένη μπανάνα και ελάχιστες σταγόνες κουβερτούρας και γι’αυτό χρειάστηκα λίγο περισσότερο κουάκερ (το είδα με το μάτι).

Την επόμενη φορά θα τα δοκιμάσω με καστανή ζάχαρη αντί για μέλι.

Αν θέλετε να τα ετοιάσετε κι εσείς, η Λίτσα τα λέει (και τα φτιάχνει) υπέροχα, οπότε θα έλεγα να ακολουθήσετε τις οδηγίες της (πατήστε τα γαλαζούλικα γράμματα στην αρχή του άρθρου).

Επίσης μπορείτε να δοκιμάσετε (να φτιάξετε) το εξαιρετικό ψωμί της Σοφίας.

Θα το φτιάξω κι εγώ κάποια στιγμή (επίσης πατήστε τα άλλα γαλαζούλικα γράμματα πιο πάνω).

Βασικά, ξεκίνησα να σκέφτομαι να φτιάξω το ψωμί με μπανάνα και cranberries, που πρότεινε η Σοφία, όταν σκέφτηκα ότι δεν είχα φτιάξει ποτέ απλό ψωμί.

Έτσι και αποφάσισα να φτιάξω το πρώτο μου ζυμωτό ψωμί.

Yλικά:

* 1 κιλό αλεύρι ζυμωτό της εταιρίας “Μύλοι Αγίου Γεωργίου”

Επειδή δεν ξέρω, πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα με κάποιο άλλο αλεύρι, θα σας πω, ποιό χρησιμοποίησα.

Aαααυτό:

 

* 2 φακελλάκια ξηρή μαγιά

* 1 κουταλιά της σούπας αλάτι

* 1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη

* Χλιαρό νερό – δεν συγκράτησα πόσο. Είχα το βραστήρα δίπλα μου με νερό μισό ζεστό-μισό κρύο και έριχνα λίγο λίγο, όσο ζύμωνα.

Έριξα στο λεκανάκι το αλεύρι και άνοιξα μία λακκούβα στη μέση, όπου έριξα τα 2 φακελλάκια μαγιάς, τη ζάχαρη και το αλάτι.

Άρχισα να ρίχνω σιγά-σιγά το χλιάρό νερό και να ζυμώνω μέχρι να γίνει ένα ζυμάρι, που δεν κολλούσε στα χέρια μου (τ’ανάποδο από την πίτσα που έπρεπε να κολλάει στα χέρια-θυμάστε….).

 

Το ζύμωσα απαλά για αρκετή ώρα (κανένα 10′) και μετά το έκανα μία μπάλα, το σκέπασα και επειδή ήταν το δωμάτιο ζεστό το άφησα επάνω στο τραπέζι για 1,5 ώρα.

Ήρθε και φούσκωσε.

Τότε το πήρα, έκοψα ένα μικρό κομμάτι, που ήθελε η  μικρή να πλάσει το δικό της ψωμάκι και σε ένα ταψί, έβαλα αντικολλητικό χαρτί το έκανα φρατζόλα και με το χέρι μου απαλά το άλειψα με λίγο νερό, το χάραξα με ένα μαχαίρι και έριξα σουσάμι.

 

 

Είχα ζεστάνει το φούρνο (δεν τον είχα κάψει) και έβαλα το ταψί μέσα για να το βοηθήσει η ζέστη να φουσκώσει.

Προσοχή: o φούρνος να είναι απλά ζεστός.

 

Το άφησα περίπου 40′-50′  και επειδή δεν κρατιόμουν (μπορεί να φούσκωνε κι άλλο αν το άφηνα περισσότερο), άνοιξα το φούρνο στου 200 βαθμούς και το έψησα για 45′ περίπου.

Όταν το έβγαλα το γύρισα ανάποδα και το χτύπησα ελαφρά με τη γροθιά μου. Όταν ακούγεται το χτύπημα, πάει να πει ότι είναι ψημμένο καλά και στο εσωτερικό του (έτσι μου είπαν-έτσι έκανα-έπιασε).

Το καρβέλι είχε (“είχε”…γιατί το φάγαμε όλο…duhhhh) τραγανή κόρα. Εμάς μας άρεσε έτσι πάντως.

Και….βουαλάαααα!!

 

Οφείλω, να σας πω, ότι η χαρά μου και το καμάρι μου δεν μπορούσαν να κρυφτούν.

Έχω σκοπό να δοκιμάσω να φτιάξω μαύρο και πολύσπορο, αλλά και τυρόψωμο, ελιόψωμο κλπ.

Θυμάμαι, τη μαμά μου να ετοιμάζει ψωμί, όταν ήμουν μικρή και το θεωρούσα δύσκολο.

Ε, λοιπόν, να σας πω. Δεν είναι.

Και, ναι, θέλει χρόνο, δεν λέω, αλλά …..να….το δικό μου είναι πιο νόστιμο από του φούρνου.

Τί, γιατί; Γιατί το έφτιαξα μόνη μου!

Ε, τί εννοείτε; Φυσικά της κόρης μου ήταν ακόμη πιο νόστιμο. 🙂

 

Μαμά Μαμαδοπούλου