ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΦΙΛΙΑΣ!

 

 

Χριθτούλη μου!

Τέτοια έκανε μικρός ο ΓΑΠ;

Την πρώτη φορά που άκουσα, τί έκανε η κόρη μου, με έκοψε κρύος ιδρώτας.

 

(Image by FutUndBeidl)

 

Να πάρω, τη Μάργκαρετ ένα τηλέφωνο, να μου πει.

 

 

 

Να προλάβω τώρα που είναι μικρό.

Μετά σκέφτηκα, ότι η μικρή δεν έχει δείξει διάθεση να μάθει κανόε καγιάκ, οπότε μάλλον η ανησυχία μου είναι ανυπόστατη. :p

Χτες το πρωί που λέτε, όταν φεύγαμε για το σχολείο, πήρε την τσάντα της το κολλατσιό της και ένα άδειο κουτί από παπούτσια, στο οποίο είχε κάνει ένα άνοιγμα στο καπάκι.

“Τί το χρειάζεσαι, καλή μου;” ρωτώ.

“Τίποτα, μαμά. Κάτι θα παίξουμε με τις φίλες μου.” απάντησε…

“Oh, well” σκέφτηκα…ναι, αυτό το σκέφτομαι εις την αγγλικήν και φύγαμε για το σχολείο.

Όταν πήγα, να την πάρω, είχε τα πράγματά της και το κουτί πάλι αγκαλία.

Ενώ έχουμε απομακρυνθεί λίγα μέτρα ακούμε μία συμμαθήτριά της να της φωνάζει:

“Στάσου! Σου έπεσαν μερικές φήφοι!”

Και έντρομη η δικιά μου γύρισε και μάζεψα κάτι χαρτάκια.

“Φιού! Ευτυχώς!” μου είπε και στάθηκα να την κοιτάζω.

“Τί είναι αυτές οι ψήφοι, καλή μου;”

“Ε, τίποτα! Τίποτα σημαντικό, μαμά!”

“Θα με ενδιέφερε να μάθω.”

Είχε μία συστολή στην αρχή, αλλά τελικά μου το ξεφούρνισε.

Έχει άλλες δύο φίλες από την Α’Δημοτικού με τις οποίες κλασσικά, τη μία μέρα αγαπιούνται, την άλλη είναι τσακωμένες. Το πρωί ανταλλάσσουν χαρτάκια αγάπης και παντοτινής φιλίας και το μεσημέρι ούτε που γυρίζουν να κοιτάξουν η μία την άλλη. Επειδή είναι 3, οι δύο κάνουν “κόμμα” εναντίον της άλλης και τούμπαλιν. Ο συνδυασμός διαφέρει με μόνη σταθερά την κόρη μου η οποία με κάποιο μαγικό τρόπο δεν έχει τύχει να είναι ποτέ εναντίον των άλλων δύο μόνη της.

Αυτές τις μέρες που λέτε, είχαν τσακωθεί πάλι οι φιλενάδες και δεν μιλιόντουσαν. Τον ακριβή λόγο δεν τον ήξερα παρά το ότι  είχε να κάνει με ένα κυνηγητό που έπαιζαν καμιά 15αριά συμμαθητές στο διάλειμμα. Η φιλενάδα Χ  έχανε και επειδή οι άλλες δύο δεν την υπερασπίστηκαν, τους είχε μιλήσει πολύ απότομα  και τους είπε, ότι στην πραγματικότητα δεν τις έχει ανάγκη τις άλλες δύο και δεν ήθελε να είναι πια φίλες.

Επειδή δεν μπορούσαν, να τα βρουν μεταξύ τους, η κόρη μου είχε την ιδέα να οργανώσει δημοψήφισμα στην τάξη την επόμενη ημέρα (Χριθτούλη μου, τρομάζω) και να θέσει το ερώτημα στην τάξη :

“Έχει δίκιο η  Χ; Να της δώσουμε άλλη μία ευκαιρία, για να είμαστε φίλες;”.

Η Χ, λέει, ξετρελάθηκε με την ιδέα, όταν της το είπε η δικιά μου και της είπε, ότι περίμενε το αποτέλεσμα, για να τους αποδείξει ότι είχε δίκιο (ίσα που αγχώθηκα εγώ, ότι δεν ήταν σωστό για το κοριτσάκι, μην και στεναχωρηθεί).

Η ψηφοφορία, αν θέλετε να ξέρετε, ήταν μυστική (“Όπως μάθαμε για τις Δημοτικές Εκλογές στη Μελέτη, μαμά! “). Έβαλαν το κουτί από τα All Star-κάλπη κάτω από  ένα δέντρο στην αυλή και έστελναν ένα-ένα τους συμμαθητές, για να ψηφίζουν με ένα “Ναι” ή με ένα “Όχι”. Την ψηφοφορία παρακολουθούσαν και οι 3 μαζί.

Έγινε η καταμέτρηση και η απόφαση του δημοψηφίσματος ήταν “Οχι”.

Όταν μου είπε το αποτέλεσμα, αναρωτήθηκα: “Και τώρα…δηλαδή; Δεν θα κάνετε πια παρέα;”

“Και βέβαια, θα κάνουμε, μαμά!”

“Μα…το δημοψήφισμα των συμμαθητών σας έβγαλε άλλο αποτέλεσμα.”

“Και; Εμείς απλά θέλαμε να δείξουμε στην Χ, ότι δεν έχει δίκιο. Αφού το άκουσε, δεν χρειαζόταν κάτι άλλο.

“Και η Χ τί είπε;”

“Δεν το ξανασυζητήσαμε μαμά. Αφού είμαστε φίλες.”

Τα έχουμε ξαναπεί! Στις παιδικές φιλίες δεν χρειάζονται πολλά λόγια.

Η ματιά, το παιχνίδι, η παρέα είναι αρκετά για να φέρουν κοντά τις καρδιές τους και να ξεχάσουν όλες τις παρεξηγήσεις και τα εμπόδια. 🙂

Mαμά Μαμαδοπούλου