slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΔΙΑΦΟΡΑ

ΚΑΙ ΤΟ PUZZLE ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ! :)

24 Ιουνίου, 2013

Ήταν λίγες μέρες πριν κι ενώ η μικρή ήταν στις παππουδογιαγιοδιακοπές part I, που εξέφρασα ένα παραπονάκι στο Facebook, γιατί δεν με αναζητούσε να μου μιλήσει στο τηλέφωνο.

Η χαρά μου μεγάλη, που περνούσε καλά και ξεχνιόταν, αλλά να….κάτι με τσιμπούσε λίγο τόσο δα μέσα μου, που δεν της έλειπα.

Το ίδιο βράδυ χτυπάει το τηλέφωνο και από την άλλη μεριά την ακούω με σπασμένη παραπονιάρικη φωνή να μου λέει: “Μανούλα…..μου λείπετε!” κι αρχίζει να κλαίει.

“Μου λείπετε πολύ κι εσύ και ο μπαμπάς.

Θέλω να σας πάρω αγκαλίτσα.

Μου λείπει η αγκαλίτσα σας!”……….

Μπερδεμένα συναισθήματα. Τσακίζεται η καρδιά μου, που την ακούω να κλαίει.

Ξέρω, πώς δεν είναι και κάτι φοβερό, καθώς περνάει πολύ ωραία στο σύνολο της μέρας της, αλλά…να…ξέρω, πώς είναι να σου λείπει η μαμά σου.

Συναίσθημα που το ένιωθα κι εγώ, όταν ήμουν κάποιες φορές στις δικές μου παππουδογιαγιοδιακοπές.

Είναι αυτό το συναίσθημα, που ακόμη κι αν βρίσκεσαι σε ένα σπίτι με 15 άτομα, αν δεν είναι εκεί κοντά  η μαμά  ή ο μπαμπάς την ώρα που τους ζητά η ψυχή σου, νιώθεις εντελώς μόνος.  Δεν μου αρέσει να νιώθει έτσι! Καθόλου!

Την ίδια ώρα, για να λέμε τα πράγματα, όπως ειλικρινά τα νιώθουμε,  ένα μικρό…. τόσο δα κομματάκι της ψυχής μου, νιώθει μια μικρή ελάχιστη ικανοποίηση, που της  λείπουμε λίγο.

Η ελάχιστη μικρή ανάγκη να καλύψει η μαμά την ελάχιστη μικρή ανασφάλεια για τη θέση που έχει στην καρδιά του παιδιού της. Την γνωρίζεις, αλλά…..ε….

Όσο κι αν βρίσκεται συνέχεια με την αγαπημένη της γιαγιά, που της έχει τρελή αδυναμία, τελικά….ε, η μαμά έχει τη δική της θέση.

Μέσα σε 5′ λεπτά της είχα αντιστρέψει την ψυχολογία, προβάλοντάς της όλα όσα έχουμε να κάνουμε, όταν βρεθούμε, αλλά και όλα όσα είχε να κάνει εκεί με την παρέα της.

Η μητέρα μου εκμυστηρεύτηκε, ότι κάποια στιγμή μέσα στην ίδια μέρα την είχε ξαναπάρει το παράπονο, που δεν μας έβλεπε και όταν της πρότεινε η γιαγιά της να με πάρει τηλέφωνο της απάντησε :

“Όχι, γιαγιά! Είναι στη δουλειά της και δεν θέλω να τη στεναχωρήσω.”…..Έλιωσα!

Η παρέα στο χωριό αποτελούνταν από 18 παιδιά!! Ευχαριστήθηκε παιχνίδι και αυτό ήταν η δική μας ικανοποίηση.

Έπαιξε έξω, έκανε ποδήλατο, οργάνωσαν παιχνίδια, έκαναν βαφτίσια σε κούκλες, γενέθλια σε αρκουδάκια με συνεργό τη γιαγιά μας και τις υπόλοιπες μαμάδες, που τους έφτιαχναν γλυκά για να κερνούν, έπαιξαν μπουγέλο!

Το ευχαριστήθηκε!

photo by Yale Jole

photo by Yale Jole

Και φυσικά την άκουγα χαρούμενη, να παίρνει κάθε βράδυ φόρα να μου πει πώς πέρασε τη μέρα της και από τη μεγάλη της επιθυμία να τα πει όλα και γρήγορα, δεν καταλάβαινα, τί έλεγε. Και χαιρόμουν.

Και ήρθε η ώρα, που θα επέστρεφε.

Δεν πέρασαν παρά μόνο 8 μέρες.

Μόλις σταμάτησε το αυτοκίνητο, πετάχτηκε έξω και βούτηξε στην αγκαλιά μου!

Με έσφιγγε τόσο δυνατά. Πόση γλύκα ένιωσα!

Με τα παράσημα παιχνιδιού στα  γδαρμένα πόδια της και ελαφρώς μαυρισμένα από τον ήλιο προσωπάκι και χέρια, μπήκαμε στο σπίτι.

Πείτε με χαζή μάνα, εμένα μια εβδομάδα  μετά μου φάνηκε, ότι μεγάλωσε λίγο.

Ή μάλλον….άλλαξε λίγο.

Η ξεγνοιασιά έφερε ηρεμία στο πρόσωπό της και πολλή γλύκα.

Όταν μπήκε στο δωμάτιό της, είδε το πακετάκι με το παζλ, που της είχα φτιάξει. (Μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.)

Διάβασε την καρτούλα, που είχα βάλει απ’έξω και γύρισε με κοίταξε όλο πονηριά και μου λέει,

“Mαμά, τί μήνυμα έχεις γράψει; “I love you, my baby”;” …Είπαμε. Μαθαίνουμε και αγγλικά.

Από τη μία σκέφτεσαι “Ω! Πάει η έκπληξη!” και από την άλλη “Πόσο υπέροχο είναι που ξέρει, ότι την αγαπάμε!”

Μόλις συμπλήρωσε όλα τα κομμάτια, μου είπε “Πονηρούλαααα!!” και με βούτηξε αγκαλιά!

Όλη μέρα κύλησε μέσα στη γλύκα!

Το βράδυ και ενώ ήταν πολύ κουρασμένη, την πήρε το παράπονο γιατί της έλειπε η γιαγιά, που ήταν συνέχεια μαζί της (έτσι εναλλάσσονται αυτά και όταν αγαπάς πολλούς και πολύ) και την οποία θα έβλεπε την επόμενη μέρα. Αφού κλαψούρισε λίγο, ήρθε και μου είπε όλο παράπονο, “Μαμά, μην στεναχωριέσαι. Είναι που είμαι κουρασμένη και είναι και το πρώτο βράδυ.”

Μεγαλώνει!

Μεγαλώνει και εκδηλώνει ευαισθησίες.

Η μητέρα μου κατέγραψε ένα περιστατικό, που έκανε τον πατέρα μου να δακρύσει.

Ένα πρωινό η μικρή έπαιζε στο δρόμο με την παρέα της. Την ίδια ώρα δίπλα τους ο μπαμπάς μου έφτιαχνε το πεζοδρόμιο (τσιμέντα κλπ).

Κάποια στιγμή η κόρη μου διέκοψε το παιχνίδι, μπήκε στο σπίτι και την είδε η γιαγιά, να παίρνει ένα μπουκάλι με παγωμένο νερό από το ψυγείο. Το πήρε και το πήγε στον παππού.

“Κάνεις δουλειές στον ήλιο και έχεις ιδρώσει, καημενούλη μου!”, του είπε και συγκινήθηκε ο μπαμπάς μου, που τον σκέφτηκε, ενώ έπαιζε.

Η μητέρα μου αρχικά  νόμισε, ότι την είχε στείλει ο πατέρας μου να του φέρει νερό και δεν έδωσε σημασία, μέχρι που είδε τα βουρκωμένα μάτια του πατέρα μου.

Την καμαρώνω, που μεγαλώνει και είναι ευαίσθητη.

Από τις πρώτες μου προτεραιότητες απ’όταν έγινα μαμά, μετά το να είναι υγιής και ευτυχισμένη, ήταν το να να γίνει άθρωπος με ευαισθησίες και να νοιάζεται.

Να έχει ευγένεια ψυχής, να σέβεται και να νοιάζεται για τους άλλους.

Νομίζω, ότι σιγά-σιγά ακολουθεί αυτά τα μονοπάτια.

Και χαίρομαι και καμαρώνω…. 🙂

Μαμά Μαμαδοπούλου

 

 

 

 

 

 

4 Σχόλια

  • Reply vivi 25 Ιουνίου, 2013 at 8:43 πμ

    Αχ μανούλα μου ευαίσθητη !Απολυτα εκφραστικο κείμενο με ουσία και αγαπη!Αυτη την αίσθηση εχουμε κι εμεις ως γονείς φέτος!Πιο έντονες εκφράσεις και το συναίσθημα στο ζενίθ με τον μικρο μας…Την Κυριακή που ήρθε απο το χωριο μας καθυσηχασε οτι περνάει υπέροχα αλλα ειμαστε μέσα στην καρδιά του και μας σκέφτεται συνέχεια!!!Και δάκρυα οι γονείς…..

    • Reply KidsCloud 26 Ιουνίου, 2013 at 10:49 πμ

      Άμα κλαίτε από τώρα συνέχεια, κακό που μας βρήκε! ;p
      Μεγαλώνουν και εκτιμούν καταστάσεις, πράγματα και συναισθήματα διαφορετικά και τα εκφράζουν.
      Και μετά εσύ κλαις! ;p

  • Reply Dimitra 29 Ιουνίου, 2013 at 10:51 μμ

    Νομιζω πως η καλυτερη επιβραβευση για μας τους γονεις ειναι να βλεπουμε τα παιδια μας να μεγαλωνουν και να γινονται καλοι, δοτικοι και γεματοι αξιες ανθρωποι.
    Μπραβο σου που εχεις μεταδωσει στην κορουλα σου τοσο ομορφα ιδανικα, αξιες και ευαισθησιες.
    Να ειστε παντα γεροι να την καμαρωνετε.

    • Reply KidsCloud 1 Ιουλίου, 2013 at 2:09 μμ

      Σ’ευχαριστώ πολύ!
      Θεωρώ από τα πιο σημαντικά απαραίτητα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος την ευγένεια, το σεβασμό και μεγάλη καρδιά, για να χωράει πολλά και να αντέχει ακόμη περισσότερα.
      Με την αγάπη όλα γίνονται πιο εύκολα, πιο γλυκά, πιο όμορφα!
      Να είσαι καλά! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!