slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD

ΑΝΤΙΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, Β’ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ! :D – THE SEQUEL

14 Ιουνίου, 2013

Ένα χρόνο πριν έγραφα το “Αντίο για πάντα, Α’Δημοτικού :D” .

Ήταν από τις παραγωγές που από την 1η δημοσίευση ξέρεις, ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες.

Yπερπαραγωγές  sequel,  όπως π.χ. το Star Wars ή ο Harry Potter ή ο Άρχοντας το Δακτυλιδιών [όπου εγώ είμαι το γκόλουμ, που λέει συνέχεια “Μy precious” και “Μy precious” για το παγωτό μου…τί;….έπρεπε να το λέω για το παιδί μου; Μάνα είμαι εγώ;…Eμ…..ναι…Ντροπή μου κι έτσι, ξέρω! ;p]

Οι δικές μας υπερπαραγωγές όμως, είναι υπερπαραγωγές έντονων συναισθημάτων! Μοναδικών συναισθημάτων!

Και τo φετεινό “αντίο” έχει τη συγκίνηση του “Για πάντα” γιατί κάποια “πάντα” είναι “πάντα”, αφού η μικρή δεν θα ξαναγυρίσει στη Β’Δημοτικού (εκτός κι αν αποφασίσει να γίνει δασκάλη ή όταν κάνει το δικό της παιδί…άρα και αυτό το “πάντα” έχει μία σχετικότητα-ως μαθήτρια όμως, δεν θα γυρίσει ποτέ!).

Επιπλέον έχει τη συγκίνηση, ότι θα αποχαιρετίσει τη δασκάλα, που είχε για 2 συνεχόμενα χρόνια, τη δασκάλα που τους έμαθε ουσιαστικά τα πρώτα τους γράμματα και που τα έκανε να αγαπήσουν το σχολείο.

Είναι σίγουρο, ότι κάθε “Αντίο” είναι διαφορετικό και γι’αυτό είναι σίγουρο, ότι η συγκίνηση θα είναι διαφορετική. Όχι περισσότερο ή λιγότερο έντονη, αλλά διαφορετική.

Η μικρή μαθήτρια της Β’1 Δημοτικου, έφτιαξε ένα γράμμα για να ευχαριστήσει τη δασκάλα της και διάλεξε μόνη της το αναμνηστικό δώρο, που θα της χάριζε.

DSCN1660

Σε ένα μαγαζί με πολλά όμορφα διακοσμητικά για αναμνηστικά, διάλεξε αυτό που μίλησε περισσότερο στην καρδιά της για τη δασκάλα της.

“Ήθελα αυτό, μαμά, γιατί λέει κάτι. Λέει “I LOVE YOU!” (είναι που ξέρουμε και αγγλικά πια…)!

DSCN1665

Σήμερα το πρωί, λοιπόν, έβαλε το καλά της ρούχα και καλοχτενισμένη και αρωματισμένη με τσαντάκι του δώρου για τη δασκάλα της στο χέρι, ξεκίνησε μαζί με τον μπαμπά και τη μαμά για το σχολείο.

Μπαίνοντας στην αίθουσα, που κι αυτή τους φιλοξένησε 2 χρόνια και του χρόνου θα αγκαλιάσει άλλα παιδιά, έτρεξε με ανοιχτά χέρια στη δασκάλα της και της έκανε μια μεγάλη αγκαλιά.

Η δασκάλα της την αγκάλιασε τόσο ζεστά και άρχισε να τη χαϊδεύει και να τη φιλάει, λέγοντάς της “Κοριτσάκι μου! Καλώς το κοριτσάκι μου!”.

Συγκίνηση ξεχωριστή, ιδιαίτερη για τη μικρή, η οποία έχει πλήρη συναίσθηση, ότι αποχαιρετά την πρώτη της δασκάλα και για μένα νιώθοντας ευγνωμοσύνη για τη δασκάλα που δύο χρόνια είχε με αγάπη και ενδιαφέρον το παιδί μου σαν να ήταν δικό της.

Για την ίδια τη δασκάλα θα σταθώ λίγο διαφορετικά, βλέποντας για πρώτη φορά στα δύο χρόνια τα μάτια της βουρκωμένα και βγάζοντας για πρώτη φορά μπροστά μου τουλάχιστον τόση τρυφερότητα στο παιδί μου, που ….είναι και δικό της. Πάντα έλεγε “τα παιδιά μου”!

Ένιωσα τη δική της φόρτιση για αυτόν τον αποχαιρετισμό με τα παιδιά που τα ανέλαβε νήπια και τους έμαθε πράγματα, τα έμαθε κανόνες (π.χ. δεν σηκωνόμαστε από το θρανίο μας ό,τι ώρα θέλουμε-μην το θεωρείτε απλό) και τη δική της ικανοποίηση φαντάζομαι για το αποτέλεσμα ενός πραγματικά πολύ δύσκολου έργου. Δεν είμαι ειδικός, αλλά νομίζω, ότι η δυσκολία που έχει η διδασκαλία στην Α’Δημοτικού δεν πρέπει να συγκρίνεται με άλλες. Σκεφτείτε, ότι η ίδια είχε να χειριστεί μία ολόκληρη διαδικασία προσαρμογής όχι μόνο για τους μικρούς  νέους  μαθητές, αλλά και για τους γονείς των μικρών νέων μαθητών, που έπρεπε να δεχτούμε και να αφομοιώσουμε μια τελείως νέα τάξη πραγμάτων.

Δεν θα μείνω στα λόγια, που ακούσαμε για τη συνολική πρόοδο της μικρής [πού σίγουρα κι αυτά συντέλεσαν στη συνολική μας χαρά :)], θα σας πω, ότι στην καρδιά μου κρατώ, το ότι αυτή η δασκάλα, η κυρία Ασπασία, έκανε το παιδί μου να αγαπήσει το σχολείο και την ίδια.

Και την ευχαριστώ από καρδιάς γι’αυτό!

Ενθύμιο της αγάπης της προς τα παιδιά και φέτος ένα βιβλίο διαφορετικό για το κάθε ένα με διαφορετικό μήνυμα γραμμένο σε καρτούλα από την ίδια με το όνομά τους.

Ακόμη και αυτό μου άρεσε τόσο πολύ και με άγγιξε ιδιαίτερα, γιατί….σφράγισε αυτό, που λέμε ότι “το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και διαφορετικό”.

Βγαίνοντας από το προαύλιο, Deja vu!

Βλέπω τη μικρή κολλητή φίλη της μικρής να μας φωνάζει από μακριά : “Πέρασαααααααα!!! Πέρασααααααα!!”

“Κι εγώωωωω!” φωνάζει η δικιά μου.

Εκείνη τη στιγμή υπενθυμίζω στη μικρή, ότι με τη φίλη της λογικά θα τα ξαναπούν σε 3 μήνες, καθώς και οι δύο θα λείπουν από την Αθήνα σχεδόν όλο το καλοκαίρι και της προτείνω να τη χαιρετίσει για να φύγουμε.

Περιμένεις, ότι μπορεί να πέσει η μία στην αγκαλιά της άλλης να φιληθούν, αλλά αντ’αυτού βλέπεις δύο 8χρονες με πλατύ χαμόγελο να φωνάζουν η μία στην άλλη και να χαιρετιούνται από μακριά:

– “Γειάααααααα σου!! Καλό Καλοκαίιιριιιιιιι!! Θα τα πούμε το Σεπτέέεεεεεμβρηηηηη!”

– “Γειάααααααααα!! Θα τα πούμε το Σεπτέεεεεεεεμβρη!!!”

Καλέεεεεες  Διακοπέεεεεεεεεεεες!!!

Mαμά Μαμαδοπούλου

4 Σχόλια

  • Reply kathy by anthomeli 14 Ιουνίου, 2013 at 10:48 μμ

    Έτσι κάπως πέρασε και για μας η μέρα με γιορτές, δώρα, τραγούδια και αποχαιρετισμούς. Επιτέλους ξεκούραση! Καλό καλοκαίρι!
    kathy by anthomeli

    • Reply KidsCloud 26 Ιουνίου, 2013 at 10:51 πμ

      Αναμνήσεις που κρατάμε για πάντα!
      Πριν το καλοκαίρι!
      Να περάσετε όμορφα! 🙂

  • Reply vivi 14 Ιουνίου, 2013 at 11:15 μμ

    Καλο καλοκαιριιιιιι απο Μακύνειααααααα!!! Εδω παρέα με γιο ανηψιο και βαπτιστηρα!!!!Η απόλυτη ευτυχία!!!!Να περάσουν τα παιδάκια μας υπέροχα και να χαρούν την παιδικοτητα τους μακριά απο άγχος και στρες:)))

    • Reply KidsCloud 26 Ιουνίου, 2013 at 10:51 πμ

      Nα περάσουν όμορφα αυτά, να ξεκουραστούμε εμείς.
      Όλους μια χαρά μας βρίσκω! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!