Θα μπορούσε να είναι ένα νανούρισμα πριν κοιμηθώ.
Κι ας είναι σε κάποια σημεία φάλτσο.
Κι ας είναι ένα πολύ μικρό απόσπασμα μόνο.
Μου το τραγουδούσε κι εγώ δεν ήθελα να το βιντεοσκοπήσω.
Ήθελα να το ηχογραφήσω και να ρουφάω την εικόνα της για πάντα μέσα μου.
Και κάθε φορά που θα το ακούω, θα θυμάμαι αυτά τα ματάκια που πήραν το ανάλογο θλιμμένο ύφος που προστάζουν οι στίχοι και η μινόρε μελωδία του τραγουδιού,
τα ροδοκόκκινα χειλάκια που άφηναν τους μελωδικούς ήχους,
να βγαίνουν και να πλημμυρίζουν το δωμάτιο
κι αυτά τα δύο κοτσιδάκια, που νομίζω, ότι πάντα θα τα βλέπω,
όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσο κι αν αλλάξει αυτό το προσωπάκι.
Ακόμη και όταν γίνει νέα γυναίκα, ακόμη και όταν γίνει μαμά.
Εγώ θα βλέπω αυτό το προσωπάκι με τα δύο κοτσιδάκια ,
να μου τραγουδάει
“Χάρτινο το φεγγαράκι”. 🙂
Να….ακούστε το κι εσείς :
(Πατήστε το βελάκι-play)
Μαμά Μαμαδοπούλου
10 Σχόλια
Ψυχούλα μου…….
🙂
και δεν το άκουσε στο nickelodeon…..φυσικά!
Eμ…όχι! Στο μάθημα μουσικής στο σχολείο! 🙂
Το τραγούδι αυτό το τραγουδούσα σαν νανούρισμα στην Μελίτα του! Ακόμα και όταν το άκουσα από την κόρη σου δάκρυσα!!! Με έχει στιγματίσει και εμένα! Κράτα τις στιγμές σαν φυλαχτό!!! Κάλη
μμμμμ…και γω αυτό τραγουδούσα για νανούρισμα.Εχουμε πράγματα κρυμμένα και πολύτιμα όλες οι μανούλες…
Πράγματα που δεν συγκρίνονται με άλλα,αλλά ούτε και μεταξύ τους! 🙂
Aυτές οι στιγμές είναι η ευτυχία!
Να δεις που σύντομα θα στο τραγουδάει και η Μελίτα! 🙂
Να τη χαίρεσαι! Ο μικρός μου είχε μάθει στον παιδικό το “ήταν ένας γάιδαρος με μεγάλα αυτιά” Τον έχω μαγνητοφωνήσει να το τραγουδάει στο παπαγαλάκι μας, για να το διασκεδάσει – το καημένο – και μάλιστα το “γάιδαρος” το λέει “γάργαρος”, χα,χα,χα! Δεν νομίζω πως θα αλλάξουν ποτέ στα δικά μας μάτια. Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου, να έχουν ξέγνοιαστες ζωές για να μας χαρίζουν τέτοιες στιγμές!
Έτσι θα είναι ένας ευτυχισμένος κόσμος.
Με ξέγνοιαστα παιδιά που τραγουδούν! 🙂