slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΔΙΑΦΟΡΑ

Ο νονός απών (και μια λαμπάδα παγωτό)!

2 Μαΐου, 2013

Ο δικός μου νονός ήταν πάντα απών.

Ήταν συγγενής μας…..Χρησιμοποιώ το “Ήταν”, γιατι δεν ζει πια.

Ο νονός μου, λοιπόν, ήταν ξάδερφος και φίλος του μπαμπά, δικηγόρος, ο οποίος πολιτεύτηκε.

Προφανώς και η δική μου βάφτιση ήταν στα πλαίσια της προεκλογικής του δραστηριότητας, την οποία ανέπτυξε αρκετά χρόνια μετά βέβαια.

Ζούσε με την οικογένειά του σε άλλη πόλη, όχι τόσο μακριά και θυμάμαι Χριστούγεννα και Πάσχα να περιμένω πως και πως το δώρο μου!

Δεν είχα αγωνία το τί θα ήταν. Ανυπομονούσα να έρθει το δώρο από εκείνον.

Τον θαύμαζα πολύ, όταν ήμουν μικρή.

Μου άρεσε ο τρόπος που μιλούσε και ο ήρεμος τόνος του.

Λαχταρούσα τα καλοκαίρια, που θα τον έβλεπα έστω για μισή ώρα.

Όσο μεγάλωνα (κάπου εκεί στη Β’-Γ’Δημοτικού), τα δώρα Χριστούγεννα και Πάσχα αραίωναν  και όποτε εμφανιζόντουσαν,  ερχόντουσαν με αποστολέα την αδερφή του πατέρα μου.

Ήταν διαλεγμένα με το χαρακτήρα της υποχρέωσης.
Θυμάμαι μία φορά, που μου είχε σταλεί ζακέτα, που δεν μου έκανε, γιατί φυσικά δεν ήξεραν, πόσο μπορεί να είχα μεγαλώσει και εγώ επέμενα να τη φοράω, γιατί…” την είχε στείλει ο νονός”!

Τα “χρόνια πολλά” για τη γιορτή μου τηλεφωνικά και σύντομα από τη νονά.

Τί περισσότερο να πούμε, όταν δεν είχαμε επαφή όλο το υπόλοιπο διάστημα;

Ο νονός τις περισσότερες φορές δεν ήταν μαζί της, όταν μου τηλεφωνούσε. Είχε δουλειές κλπ κλπ.

Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν μου έλειψε το δώρο του.

Το δώρο ήταν η αφορμή για παρουσία του.

Μου έλειψε ο ίδιος!

Την ίδια ώρα ζήλευα τους νονούς του αδερφού μου.

Πάντα συνεπείς και με αγάπη και φροντίδα διαλεγαν τα δώρα τους και πάντα έφερναν και σε μένα.

Κάποια στιγμή κάποιος μου είχε πει, ότι οι νονοί του αδερφού μου είχαν μεγαλύτερη οικονομική άνεση και γι’αυτό έφερναν δώρα σε μένα και κόντεψα “να πέσω να τον φάω”.

Δεν ήταν η αξία. Ήταν, ότι σκεφτόντουσαν ΚΑΙ εμένα.

Ήταν η επιμέλεια, που έδειχνε η νονά του μικρού στην επιλογή των δώρων μας.

Φαινόταν, πως ήταν προσεκτικά διαλεγμένα.

Ήταν τόσο πολύτιμα συναισθηματικά για μένα, που έχω ακόμη φυλαγμένα σχολικά πραγματάκια Sarah Kay, που μου είχαν φέρει 32 χρόνια πριν.

Τo δώρο τους  πάντα με γέμιζε χαρά, αλλά υποσυνείδητα με πλήγωνε, που οι δικοί μου νονοί,  δεν έδειξαν ποτέ την ίδια διάθεση.

Αναρωτιέμαι τώρα, μα… δεν λαχτάρησαν μία φορά να δουν τη χαρά στο πρόσωπό μου την ώρα, που θα άνοιγα το δώρο τους;
Δεν επεδίωκαν να συναντηθούμε για να το ζήσουν αυτό. Έστω κάποια φορά.

Όταν μεγάλωσα και έφτασα σε ηλικία, που μπορούσα να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα, ο νονός μου “σκίστηκε” να βγάλω εκλογικό βιβλιάριο (τότε χρειαζόμασταν, αν θυμάστε) για να μου δώσει τη χαρά να (τον) ψηφίσω.

Είχα μεγαλώσει και ένιωθα πλέον όλο αυτό, που συνέβαινε πραγματικά, αλλά …..δεν έπαυε να είναι ο νονός μου και μέσα μου πάντα σήμαινε κάτι. Μάλλον…ήθελα να σημαίνει κάτι.

Τον έβλεπα πολύ σπάνια.
Έκανα χρόνια  να τον συναντήσω και θυμάμαι, ότι όταν πέρασα στη Νομική, ήθελα να είναι από τους πρώτους, που θα το μάθει, για να καμαρώσει για μένα.

Το έμαθε από τους πρώτους, καμάρωσε για μένα, αλλά όχι όσο ήθελα. Όσο διαρκεί ένα τηλεφώνημα.

Είχε αρχίσει να με πληγώνει πιο πολύ και να με απογοητεύει ακόμη περισσότερο αυτή η απόρριψη(γιατί αυτό ένιωθα) και μεγαλώνοντας σταμάτησα να κρατάω τις τυπικές επαφές (ούτε καν το τηλέφωνο στις γιορτές τους ).
Αραίωσαν (ακόμη περισσότερο) κι εκείνοι. Εξάλλου (κακία θα πω), ο νονός πλέον είχε αρχίσει να ασχολείται με τα δημοτικά, οπότε δεν ήμουν ψηφοφόρος της περιοχής…

Βγήκε Δήμαρχος και από τότε οι όποιες επικοινωνίες μας ήταν έμμεσες.

Μέσω της θείας και της μαμάς.

Όταν παντρευόμουν, σαφέστατα και έστειλα προσκλητήριο γάμου και τους είπα, ότι τους περίμενα με χαρά! Και το εννοούσα.
Η νονά με διαβεβαίωσε, ότι θα έρθουν οπωσδήποτε και αυτό με έκανε χαρούμενη!

Την ημέρα του γάμου μου και λίγες ώρες πριν πάω στην εκκλησία, η θεία μου έφερε το δώρο γάμου του νονού και της νονάς (ένα βάζο, που ήταν όμορφο και το στολίζω στο σπίτι μου κυρίως γιατί είναι δικής τους επιλογής) και μου είπε, ότι δεν μπορούσαν να έρθουν, γιατί είχαν κάποιο πένθος από κάποιο μακρινό συγγενή.

………………………….

Αυτό ήταν και το τελευταίο, που με έκανε έξαλλη.

Πένθος από κάποιο μακρινό  συγγενή, τους εμπόδιζε να έρθουν στη χαρά μου, που ήμουν στην τελική και το “πνευματικό τους παιδί”;

Δεν επρόκειτο, να είχα απαίτηση να χορέψουν, ούτε να έρθουν στο τραπέζι, αν δεν ένιωθαν άνετα.
Δεν μπορούσαν να έρθουν ούτε καν στην εκκλησία;

Ενώ βρισκόντουσαν στην Αθήνα;

Δεν θέλησα ποτέ, να επικοινωνήσω περισσότερο μαζί τους.

Η θεία μου, που είχε και τις πιο στενές σχέσεις μαζί τους, προσπάθησε να δικαιολογήσει την αδικαιολόγητη κατάσταση, αλλά δεν με έπεισε.

Όταν πέθανε ο νονός μου  και ενώ σκεφτόμουν διάφορα στεναχωρημένη, συνειδητοποίησα, ότι δεν θυμόμουν καν πώς είναι η φωνή του.

Μάλιστα ακόμη και τώρα δεν έχω την εικόνα τους καθαρά στο μυαλό μου.
Αν συναντήσω τη νονά μου στο δρόμο, μπορεί και να μην τη γνωρίσω αμέσως, ενώ σίγουρα εκείνη δεν πρόκειται να αναγνωρίσει εμένα.

Αυτή η πίκρα, που ακόμη κουβαλάω μέσα μου, με έκανε να δω τα πράγματα διαφορετικά σε δύο συγκεκριμένες στιγμές στη ζωή μου:
α) Τη στιγμή που θα διάλεγα νονά για το παιδί μου και β) τη στιγμή που θα αποφάσιζα να γίνω νονά εγώ.

Όταν γίνεσαι νονός/ά έχεις ευθύνη απέναντι στο παιδί, που βαφτίζεις.

Αποκτάς μία θέση ξεχωριστή για τα μάτια του παιδιού.

“Δένεται” μαζί σου και σε θέλει εκεί.

Έστω τις φορές που “πρέπει”.

Να νιώθει το παιδί, ότι το υπολογίζεις, το σκέφτεσαι και ότι σημαίνει για σένα.

Το περιμένει!

Και δεν περιμένει μόνο το δώρο.

Από τα συναισθήματα, που θυμάμαι και από αυτά που ζω από την κόρη μου αλλά και το βαφτιστήρι μου, το παιδί περιμένει από το νονό να δει μέσα από το δώρο του την αγάπη του και το ενδιαφέρον του γι’αυτό.

Με πόση αγάπη διάλεξε το δώρο, πόσο ασχολήθηκε (να βρει κάτι που θα του αρέσει, κάτι ξεχωριστό, μια έκπληξη..).

Όταν είχε έρθει η στιγμή, που θα διαλέγαμε, ποιός θα ήταν ο κατάλληλος νονός/η κατάλληλη νονά για τη μικρή μας, συζητήσαμε ως γονείς και συμφωνήσαμε,ότι θα έπρεπε να είναι κάποιος που είναι ήδη κοντά μας στην καθημερινότητά μας  και συνεπής απόλυτα!

Οι πολύ κοντινοί-“κολλητοί” φίλοι συγκεκριμένοι, οπότε και βάζοντας δίπλα το επίθετο “συνεπής”, είδαμε, ότι έκανε ταίριασμα με τη σημερινή νονά της μικρής, που μας είχε ζητήσει και πρώτη να τη βαφτίσει.

Η άποψή μας ήταν, ότι η νονά είναι οικογένεια, άρα ήταν μια καλή ευκαιρία να φέρουμε ακόμη πιο κοντά μας, κάποιον που ήταν ήδη στην καρδιά μας.

Η επιλογή, που κάναμε δεν μας απογοήτευσε ποτέ και ιδίως το παιδί.

Η φίλη μου-νονά είναι κοντά στη μικρή, μιλά μαζί της στο τηλέφωνο, μαθαίνει τα νέα της απευθείας αλλά και μέσα από τη δική μας επικοινωνία, αναζητά τις συναντήσεις τους, παίζει μαζί της  και εννοείται, ότι είναι “εντάξει” σε όλα της. Είναι εκεί!!

Η μικρή όσο μεγαλώνει αγαπά ακόμη περισσότερο τη νονά, λαχταρά να τη δει, χαίρεται και καμαρώνει για εκείνη, τη νονά, που πάντα είναι μαζί της στις σημαντικές της στιγμές και που βάζει το μεράκι της να της διαλέξει ξεχωριστά δώρα – έκπληξη.

Αυτή είναι η λαμπάδα της μικρής για φέτος!

Αν θυμάστε, πέρυσι της είχε φέρει τη λαμπάδα με το ντέφι! ;p

Λαμπάδα

Η νονά της είναι χαρά!

Ως νονά, που είμαι, από την άλλη μεριά προσπαθώ να είμαι παρούσα και δεν το κάνω από  υποχρέωση, γιατί αυτό το μωράκι, που είχαμε βαφτίσει μαζί με τον αδερφό μου, είναι παιδί αγαπημένων φίλων και το έχω αγαπήσει απίστευτα πολύ και το καμαρώνω.

Είναι ένα ευγενέστατο αγόρι πλέον, που δείχνει, ότι με αγαπά και νομίζω, ότι….έχω μία λίιιιγο ξεχωριστή θέση στην καρδιά του.

Είναι τέτοιο το πρόγραμμά μου, που δεν τον βλέπω, όσο θα ήθελα, αλλά πάντα μαθαίνω νέα του και αυτές οι μέρες-αφορμές, που “πρέπει” (Χριστούγεννα, Πάσχα, Γενέθλια κλπ) είναι αυτές που λαχταράω και τόσο γλυκειές, που δεν τις χάνω με τίποτα.

Για να τον καμαρώσω και να με πάρει ζεστές αγκαλιές!

Όταν γίνεσαι νονός/ά έχεις την υποχρέωση!

Ναι, εσύ έχεις την υποχρέωση απέναντι στο παιδί.

Ακριβώς όπως ο γονιός!

Ξέρω, ότι όσο περνά ο καιρός οι σχέσεις των ανθρώπων αλλάζουν, δυσκολεύουν, κάποιες χαλάνε και ακούω, νονούς να εξαφανίζονται από τις ζωές των κουμπάρων τους (γονείς) και συνεπαγωγικά και από τη ζωή των παιδιών.

Μην το κάνετε... Ό,τι κι αν σας χωρίζει, να βρίσκετε τρόπο, να αφιερώνετε αυτόν τον λίγο έστω χρόνο στο παιδί, που βαφτίσατε.

Αυτόν τον χρόνο περιμένει και μετά το δώρο σας.

Ακόμη κι αν έχετε διαφορές με τους γονείς του, προσπεράστε τις για αυτές τις σύντομες έστω συναντήσεις.

Αφιερώστε λίγο χρόνο, να διαλέξετε με αγάπη και φροντίδα ένα δώρο, όχι απαραίτητα ακριβό και να είστε σίγουροι, ότι θα είναι από τα πιο πολύτιμα στην καρδιά του, γιατί θα είναι από εσάς! 🙂

Για αυτό το παιδί που θα φέρει το παράπονο μέσα του ακόμη και όταν μεγαλώσει πολύυυυυυυυ!…….

Και να ξέρετε, ότι ποτέ δεν είναι αργά!

Το σίγουρο είναι, ότι θα δώσετε χαρά μεγάλη και θα πάρετε ακόμη μεγαλύτερη!

Αρκεί να δείτε το χαμογελαστό πρόσωπό του!  🙂

(Η φωτογραφία στην κορυφή του άρθρoυ είναι η μπομπονιέρα από τη βάφτισή μου.)

Μαμά Μαμαδοπούλου

 

 

22 Σχόλια

  • Reply Γεωργία 2 Μαΐου, 2013 at 11:47 πμ

    Υπέροχη η λαμπάδα της μικρής σου, υπέροχη!
    Πέρασα να πω καλή Ανάσταση, φιλιά πολλά

    • Reply KidsCloud 7 Μαΐου, 2013 at 5:24 μμ

      Xρόνια πολλά, Γεωργία μου!!!
      Πολλά φιλιά!! 🙂

  • Reply Dimitra 2 Μαΐου, 2013 at 9:52 μμ

    Έχεις δίκιο σε όλα. Ακριβώς σαν το νονό σου ήταν η δική μου νονά. Σκέψου οτι ζει ακόμα αλλά ούτε που νοιάζεται. Ακριβώς σαν τους νονούς του αδελφού σου ήταν οι νονοί της αδελφής μου. Πάντα με σκεφόντουσαν. Ότι έπαιρναν σε εκείνη, έπαιρναν και σε μένα. Σκέψου ακόμα και ποδήλατο μου ειχαν πάρει.
    Με τους νονούς των παιδιών μας είμαστε πολύ τυχεροί. Εμεις έχουμε δυο βαπτιστήρες. Με τη μία είναι η σχέση μας πολύ τρυφερή. Μας λατρεύει και την καμαρώνουμε! Μας θεωρεί τους τέλειους νονούς. Με την άλλη δυστυχώς, μας πίεσαν πάρα πολύ οι γονείς της να τη βαπτίσουμε και τότε τους ξέραμε μόλις 1,5 χρόνο. Εγώ πάντα θεωρούσα ότι οι κουμπαριές πρέπει να γίνονται αβίαστα και μέσα απο αληθινή φιλία. Μετά λοιπόν την αφόρητη πίεση, αναγκαστήκαμε να δεχτούμε. Όπως καταλαβαίνεις, 4 χρόνια μετά, δεν μας δένει τίποτα με τους γονείς της, δεν ταιριάζουμε καθόλου, αλλά φροντίζουμε να είμαστε συνεπείς στη μικρή και ως προς τα δώρα φυσικά αλλά και ως προς τις επαφές.
    Πολύ όμορφη ανάρτηση.

    • Reply KidsCloud 7 Μαΐου, 2013 at 5:23 μμ

      Eυχαριστώ πολύ!! 🙂
      Χρόνια πολλά! Μπράβο σας που συνεχίζετε αυτό που πρέπει!!

      (Μήπως να κάνουμε ένα σωματείο σχετικό, όλα τα πικραμένα βαφτιστήρια; Αχμμμμ…)

  • Reply CretaMum Christina 2 Μαΐου, 2013 at 11:06 μμ

    Την ιστορία μου διαβάζω! Οι δικοί μου νονοί απόντες, του μικρού αδερφού μου τέλειοι! Αφού στο τέλος “υιοθέτησαν” και μένα και τους νιώθω πραγματική οικογένεια! Συμφωνώ μαζί σου, ο νονός παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού και πρέπει να τον παίρνει στα σοβαρά!

    • Reply KidsCloud 7 Μαΐου, 2013 at 5:22 μμ

      Xρόνια πολλά!! Δυστυχώς αυτές τις μέρες έτυχε και άκουσα πολλές τέτοιες ιστορίες και δυστυχώς είδα για άλλη μια φορά πόσο πολύ στεναχωρεί τα παιδιά η συγκεκριμένη απουσία.
      Δεν σου βρύβω, ότι ψιλόθυμώνω…! Τα παιδιά πληγώνονται!

  • Reply Λευκή 11 Απριλίου, 2014 at 10:43 πμ

    Εμείς με τον αδερφό μου δυστυχώς είχαμε την ίδια νονά…Όταν είμασταν μικρά πάντα θυμάμαι να πηγαίνουμε εμείς στο σπίτι τους να περνουμε την λαμπάδα και τα δώρα. Κάτι που φυσικά με στεναχωρούσε πολύ γιατί νόμιζα πως γινότανε από υποχρέωση. Ποτέ δεν μας πήρε ενα τηλέφωνο για να ρωτήσει τι κάνουμε και ήταν απούσα σε κάθε γενέθλια και γιορτή. Με είχε πληγώσει τόσο πολύ η συμπεριφορά της που όταν μεγάλωσα λίγο και αποφάσισα να μη πηγαίνω εγώ πια σπίτι της να πάρω την λαμπάδα, σταμάτησε κι εκείνη κάθε επαφή… Πληγώθηκα ακόμα περισσότερο γιατί επιβεβαιώθηκα ως προς τα συναισθήματα της υποχρέωσης που ένοιωθα. Όποτε εμείς αρκετά νωρίς μείναμε χωρίς νονό. Φυσικά δεν έχουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια επαφές και για μένα είναι μια ξένη πια. Αν οργανωθεί το σωματείο θα έιμαι σίγουρα μέλος……Καλημέρα!!!

    • Reply KidsCloud 11 Απριλίου, 2014 at 10:56 πμ

      Καμιά φορά σκέφτομαι, ότι ίσως να μιλάμε ως βαφτιστήρια.
      Ίσως έπρεπε να του το πω ευθέως και του δικού μου.
      Δεν ξέρω…

      Εύχομαι, Λευκή μου το σωματείο μας να μείνει ολιγομελές και επίσης να έχουμε μόνο μεγάλους και όχι παιδιά.
      Και να είμαστε εμείς συνεπείς νονοί/ές! Kαλημέρα! 🙂

  • Reply Vivi 11 Απριλίου, 2014 at 2:30 μμ

    Ενδιαφέρον άρθρο!!!Βλεπω μια εντελώς διαφορετική εκδοχή νονών απο την δική μου…Η συνέπεια ειναι σημαντική για τον ψυχισμό των παιδιών μας και χαιρομαι που στην δική μας γενιά τα κρούσματα αδιάφορων νονών λιγοστεύουν!!Αυτο θελω να πιστεύω και το ευχομαι ολόψυχα για ολα τα παιδάκια!Μονο χαρές σε ολους!Καλο Πάσχα!

    • Reply KidsCloud 11 Απριλίου, 2014 at 3:47 μμ

      Ναι! Μόνο χαρές! Καλό Πάσχα! 🙂

  • Reply katerina Kapaworld 11 Απριλίου, 2014 at 3:01 μμ

    Πόσο δύσκολο είναι αυτό που περιγράφεις. Κι εγώ γνώρισα τους νονούς μου στα 12.Το πιστεύεις…τέτοια αδιαφορία. Και που τους γνώρισα δηλαδή δεν έγινε και θαύμα. Κράτησα με το στανιό μια σχέση μέχρι πριν λίγα χρόνια τρώγοντας στην μάπα το συνεχές γείωμα. Τώρα πια δεν με ενδιαφέρει τίποτε σε αυτούς. Το μόνο που με πονάει βρε κορίτσι ξέρεις ποιο είναι; Επειδή το έχω ζήσει και επειδή θυμόμουν τη ζήλεια μου που η αδερφή μου είχε “κανονική” νονά, ήθελα να φροντίσω τα παιδιά μου να μην ζήσουν κάτι παρόμοιο και πέτυχα διάνα. Ο νονός του μεγάλου μου γιου ήταν φίλος καρδιακός και μας προέκυψε νονός απίθανα αδιάφορος…Σκέτο γαϊδούρι. Δεν φταίει αυτός εμείς φταίμε που κάναμε λάθος επιλογή…όμως ο μικρός πια καταλαβαίνει και πονάει απίστευτα, παρόλο που τον θαυμάζει απεριόριστα!… τέλος πάντων έρχεται Πάσχα και πάλι σκέφτομαι, πως θα το “σώσω” το πράγμα να μην πληγωθεί το παιδί! Η λαμπάδα παγωτό πάντως απίθανη, τη λάτρεψα!!!!Αντε με το καλό.

    • Reply KidsCloud 11 Απριλίου, 2014 at 3:46 μμ

      Σε νιώθω απίστευτα πολύ. Ίδιες εμπειρίες με εσένα έχω. Και αυτή τη σύγκριση με τη νονά του αδερφού μου, που στεκόταν και σαν δική μου νονά…
      Ακόμη και για το μικρό σου, καθώς ζω έμμεσα το ίδιο με τα λατρεμένα μου ανήψια και το πόσο απογοητεύονται κάθε χρόνο με την απουσία τους, που όσο μεγαλώνουν εκφράζουν αυτό το παράπονο.
      Είναι η ζωή, που μας βάζει από μικρούς στις απογοητεύσεις.
      Η λαμπάδα-παγωτό είναι από την προηγούμενη χρονια. Αύριο λογικά θα έχει στα χέρια της τη νέα λαμπάδα.
      Ευχαριστούμε πολύ! Κι εσείς να περάσετε υπέροχα! 🙂

  • Reply ελπιδα 11 Απριλίου, 2014 at 5:00 μμ

    Η νονά μου είναι αστέρι.. Αν και έμεναν μακρυά ποτέ δε με ξεχνούσε.. Και μια χρόνια μάλιστα μου είχε στείλει λαμπάδα παγωτό!! Με την περηφάνεια την κρατούσα..δε λέγεται..!! Είναι κολλητοι φίλοι σαν αδέλφια.. Και είναι καταπληκτικοί άνθρωποι.. Ευτυχώς..

    • Reply KidsCloud 11 Απριλίου, 2014 at 6:46 μμ

      Eυτυχώς, δεν λες τίποτα. 🙂
      Να την χαίρεσαι για πολλά πολλά χρόνια!!! 🙂

  • Reply Alexandra 15 Απριλίου, 2014 at 8:55 πμ

    Με άγγιξε το θέμα, όσο δεν μπορείς να φανταστείς! Από την “νονά” μου, που είναι και πολύ στενή συγγενής μας δεν έχω να θυμάμαι τίποτα. Μία λαμπάδα της ζήτησα κλαίγοντας μία φορά κι αυτό που έλαβα ήταν ένα ροζ χιλιο-σπασμένο κερί και ένα βιβλίο. Υποθέτω το βιβλίο ήταν αναγκαίο κακό… Ούτε θέλω να θυμάμαι. Έχω όμως μία εξαιρετική φίλη -της οποίας κάποια στιγμή βάφτισα την κόρη που σήμερα είναι 15 ετών- η οποία φροντίζει εδώ και πολλά χρόνια κάθε Πάσχα να μου φέρνει την λαμπάδα μου. Στα 43 μου χρόνια ξέρω πολύ καλά αν είναι ή δεν είναι η νονά μου. Εγώ όμως κάθε Πάσχα δίπλα της νιώθω σαν κοριτσάκι…

    • Reply KidsCloud 15 Απριλίου, 2014 at 9:35 πμ

      Άρα έχεις βρει τη νονά της καρδιάς σου! 🙂

  • Reply Δέσποινα Χατζακη 27 Μαρτίου, 2016 at 1:37 μμ

    Ευτυχώς για εμένα, δεν ένιωσα ποτέ έτσι όπως ένιωσες εσύ σε ότι αφορά το κομμάτι του νονού!
    Είμαι παντρεμένη πια , με δύο παιδιά και ακόμα όταν βλέπω την νονά και τον νονό μου κρεμιέμαι στο λαιμό τους ! Το ίδιο ισχύει και για τους νονούς των παιδιών μου ! Ελπίζω , εύχομαι και προσπαθώ να ισχύει το ίδιο και για τα βαφτιστήρια μου !
    Μήπως θα μπορούσες να με βοηθήσεις προσανατολιζοντας με από που μπορώ να βρω την ίδια λαμπάδα παγωτό για την μία μου φιλιότσα? Έχω ψάξει παντού αλλά δεν βρίσκω την ίδια.
    Ευχαριστώ πολύ !
    Καλή Σαρακοστή και καλό Πάσχα !!!!!

    • Reply KidsCloud 27 Μαρτίου, 2016 at 3:21 μμ

      Καλησπέρα, Δέσποινα!
      Είναι ευτυχία αυτό που ζεις με τους νονούς σου και πολύ τυχερά τα βαφτιστήρια σου, που έχουν εσένα! 🙂
      Δυστυχώς δεν γνωρίζω από πού την είχε αγοράσει η νονά της.
      Έκανα μία αναζήτηση στο internet και βρήκα μία παρόμοια στο babyglitter: https://babyglitter.gr/5146-lampada-pagwto-fraoyla.html
      Νομίζω πως αν το ψάξεις, κάτι θα βρεις.
      Σε ευχαριστώ πολύ. Καλή Σαρακοστή να έχουμε και Καλό Πάσχα! 🙂

  • Reply Δέσποινα Χατζακη 28 Μαρτίου, 2016 at 10:09 πμ

    Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και την βοήθεια! !!!!!!! Καλή Ανάσταση !!!!!!!!!

  • Reply Μαρία Σαμι 14 Μαρτίου, 2021 at 9:56 μμ

    Έπεσα σε αυτό το καταπληκτικό άρθρο, ψάχνοντας απλά για λαμπάδα παγωτό…όχι για να την αγοράσω, αλλά γιατι για εμένα αυτή η λαμπάδα έχει την ύψιστη σημασία σε ο,τι αφορά τον νονό μου…
    Και βρήκα ΑΚΡΙΒΩΣ τη λαμπάδα παγωτό των παιδικών μου χρόνων…
    Αυτήν που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να μου πάρει ο νονός μου ( που με βάφτισε επειδή πήγαινε Σόι το βασίλειο και όχι απο επιλογή των γονιών μου)
    Ο νονός μου λοιπόν δεν μου έπαιρνε πότε δώρα ούτε λαμπάδες, αλλά τις έπαιρνε η μαμά του για εμένα! Η οποία μαμά του διάλεγε πάντα λαμπάδες με ένα αποξηραμένο λουλουδάκι, που πάντα με έκαναν να κλαίω γιατί δεν μου άρεσαν και γιατί όλα τα άλλα παιδιά είχαν λαμπάδες παιδικές απευθείας από τον νονό ή τη νονά τους!
    Θυμάμαι λοιπόν ειδικά μια χρονιά έκλαιγα πολύ γιατί ήθελα λαμπάδα παγωτό και όχι αυτήν με το αποξηραμένο χαμομήλι που μου είχε φέρει χαχαχχαχα
    Και αναγκάστηκαν οι γονείς μου και πήγαν κ μου πήραν ΑΥΤΗΝ ακριβώς τη λαμπάδα που έχετε στη φωτογραφία σας.
    Είμαι πλέον 36 ετών αλλά θυμάμαι τόσο έντονα αυτό το γεγονός (πριν από 27-28 χρόνια περίπου)
    Να είστε πάντα καλά!

    • Reply KidsCloud 15 Μαρτίου, 2021 at 2:12 μμ

      Αχ, κοριτσάκι γλυκό!:)
      Πόσο σε νιώθω! Αυτό το παράπονο από το νονό, όποιος δεν το έχει ζήσει (και μακάρι να μην το ζουν τα παιδάκια), δεν περιγράφεται!
      Αυτές οι αναμνήσεις μένουν, αλλά τί να κάνουμε;
      Ας είμαστε καλά και ας κρατάμε τα χαμόγελα! Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!
      Να είσαι καλά! 🙂

  • Reply Ο νονός απών και... μια λαμπάδα παγωτό! | Infokids.gr 18 Απριλίου, 2021 at 1:18 πμ

    […] Γράφει η Μαμά Μαμαδοπούλου από το kidscloud.gr/ […]

  • Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!