ΕΧΕΤΕ ΧΑΛΑΣΜΕΝΑ ΚΑΛΣΟΝ; ΠΛΕΞΤΕ ΚΟΥΡΕΛΟΥ! #DIY ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ :)

Χάζευα στο Pinterest και ανακάλυψα μία φωτογραφία, που μου θύμισε χαλιά….κουρελούδες (για την ακρίβεια), που έφτιαχνε η γιαγια μου.

Αυτή η γιαγιά ήταν τόσο ευρηματική σε ό,τι είχε να κάνει με εργόχειρα και μοδιστρική, που δεν μπορούσες να πιστέψεις, τί μπορούσε να σκεφτεί να φτιάξει!

Φορούσε τα γυαλάκια της, που τα κατέβαζε χαμηλά στη μύτη για να βλέπει καλύτερα και δημιουργούσε! 🙂

Η γιαγιά μου, που λέτε, δεν πετούσε τίποτα από υφάσματα, ρούχα, κλωστές, πανάκια, κουμπάκια, παρα-πανάκια…είχε τσάντες με διάφορα από δαύτα.

Μία από τις πολλές ιδέες της (κάποια στιγμή θα φωτογραφίσω δημιουργίες της, που έχω στο σπίτι και θα σας τις παρουσιάσω, για να δείτε τί χρυσοχέρα ήταν) είχε να κάνει με τα χαλασμένα καλσόν.

Είμαι σίγουρη, ότι αν ζούσε τώρα θα έπαιρνε τρελά εύσημα για την ανακύκλωση, που έκανε γενικότερα!

Ναι, είχε και την έννοια της οικονομίας, όλο αυτό που έκανε. Όχι, από τσιγκουνιά, αλλά από την άποψη, ότι τίποτε δεν πάει χαμένο! Εξάλλου έτσι είχε μεγαλώσει η ίδια και έτσι μεγάλωσε και τα 4 παιδιά της!

Τί έκανε, λοιπόν, σχετικά με τις καλσον-κουρελούδες;

Όλο το χειμώνα μάζευε σε τσάντες τα καλσόν που χαλούσε η ίδια, η θεία μου και οι νύφες και τα έκοβε σε κορδέλες. Στη συνέχεια τύλιγε κουβάρια (τα χώριζε και σε αποχρώσεις, αμέ! Κουβάρι “γραφίτης”, κουβάρι “ουίσκι” κλπ) και στη συνέχεια έπαιρνε ένα χοντρό βελονάκι (πολύ χοντρό, λεμε) και έπλεκε τα χαλάκια.

Συνήθως τα έφτιαχνε “σαλιγκάρια”, ξέρετε…αυτά που αρχίζεις από το κέντρο και πλέκεις γύρω-γύρω μεγαλώνοντάς το όσο θέλεις (όπως της φωτογραφίας).

Για να σπάει το γκρι και το μπεζ, έβρισκε και 1-2 χρωματιστά και το έπλεκε τελείωμα στην κουρελού για πινελιά ή έπαιρνε χρωματιστά υφάσματα που τα έκανε κορδέλες αντίστοιχα και τα πρόσθετε ανάμεσα σε αυτές των καλσόν.

Δυστυχώς, δεν βρήκα κάποιο χαλάκι που να έχει επιβιώσει (μιλαμε για δημιουργίες 30 ετών πίσω).

Αυτό που θυμάμαι από τη μαμά μου και τη θεία μου είναι, ότι αυτές οι κουρελούδες ήταν ανθεκτικότατες και πλενόντουσαν πανευκολότατα (στο πλυντήριο).

Εκτός από καλσόν χρησιμοποιούσε και ρούχα που είχαν λιώσει ή χαλάσει και δημιουργούσε με την ίδια διαδικασία που παρουσιάζει η  Chris Cuada στο http://cuadadesign.blogspot.co από όπου είναι και η κεντρική φωτογραφία του άρθρου.

Η φωτογραφία που βρήκα στο Pinterest είναι δημιουργία από χαλασμένα τζην, δεν είναι πλεκτό και χρειάζεται  ραπτομηχανή, αλλά θυμίζει σαν χρώματα, αυτά που έφτιαχνε η γιαγιά μου από τα καλσόν.

 

Φαίνεται εξίσου ωραίο και εάν έχετε υπομονή και πιάνουν λίγο τα χέρια σας, μπορείτε να δείτε στο ακόλουθο link τα βήματα για να το δημιουργήσετε:  http://greensewing.blogspot.gr 

Έχοντας μεγαλώσει με μία τέτοια γιαγιά, αυτό που έμαθα είναι ότι όταν έχεις διάθεση και αφήνεις τη φαντασία σου ελεύθερη, μπορείς να δεις πράγματα πέρα από τα συνηθισμένα και να δημιουργήσεις κάτι όμορφο και το κυριότερο…με την ψυχή σου!

Θαυμάζω τους ανθρώπους που δημιουργούν και αυτοσχεδιάζουν και το θεωρώ υπέροχο. Η αλήθεια είναι ότι όποτε έχω χρόνο, προσπαθώ κι εγώ να φτιάχνω δικά μου πράγματα και να αφήνω το δικό μου στίγμα, όπου μπορώ, όπως τότε που αποφάσισα και έφτιαξα τα προσκλητήρια για τη βάφτιση της μικρής μας (Mπορείτε να το δείτε εδώ : “Όταν η Μαμαδοπούλου δημιουργεί! (Προσπαθεί τουλάχιστον)”

Είναι υπέροχο να δημιουργείς!

Eκτονώνεσαι και συμβαίνει αυτό το μαγικό, που την ώρα που δίνεις ενέργεια επιστρέφει πίσω πολλαπλάσια! 🙂

Μαμά Μαμαδοπούλου