slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΔΙΑΦΟΡΑ

“THIS IS SPARTAAAA…..Ε…..ΔΗΜΟΤΙΚΟ!!! “

12 Σεπτεμβρίου, 2011

Χτυπά το ξυπνητήρι μιάμιση ώρα νωρίτερα απο το κανονικό και η μικρή πετάγεται σαν ελατήριο από το κρεββάτι:

“Σήμερα θα πάμε στην εκκλησία για το σχολείο!” (Μην ασχολείστε….. Είχαμε ένα μπλεξιματάκι με τον αγιασμό και το σχολείο, που τί δουλειά έχει ο παππάς στο σχολείο και γιατί δεν πάμε στην εκκλησία, να ανάψουμε και κεράκια…τί να σας λέω..αυτό είναι ένα άρθρο μόνο του..)

Με ΑΠΟΛΥΤΗ (Φτου! Φτου! Μην το ματιάσω) συνεργασία ετοιμαζόμαστε οικογενειακώς για την “Πρώτη μέρα στο Δημοτικό” !

Φεύγουμε χαρούμενοι! Φτάνουμε χαρούμενοι στην είσοδο του σχολείου, που Ω! είναι η χαρά του πρωτακίου με όλα τα διαφημιστικά τετραδιάκια, στυλό, τσαντάκια, μπισκοτάκια κλπ!

Κάνουμε μία βόλτα για δεύτερη φορά (είχαμε έρθει κι άλλη φορά για μία mini γνωριμία) για να γνωριστούμε με τις αίθουσες, τις σκάλες, τα βρυσάκια, τις τουαλέτες (μην μου ξεχνάτε τις τουαλέτες!), καθόμαστε σε μία γωνιά της αυλής, όπου δεν γνωρίζουμε κανέναν. Άγνωστοι γονείς! Άγνωστα παιδάκια!…..Το ομολογώ (δεν το έδειξα), ένιωσα “κάπως” κι εγώ. Η αγωνία και η ανησυχία που σου δημιουργεί το άγνωστο,  μόνο που αυτό το συγκεκριμένο άγνωστο δεν έχει να κάνει μόνο με σένα, αλλά και με αυτό το πιτσιρίκι που ενώ στην αποφοίτηση του νηπιαγωγείου σου φαινόταν ότι μεγάλωσε πολύ, ξαφνικά μπροστά στα παιδάκια της ΣΤ’ Δημοτικού σου φαίνεται μια σταλιά πάλι!  Στα μάτια σου ξαναγίνεται το “μωρό” σου που ….Φτάνει! Δεν τρομάζεις! Είσαι δυνατή! Δεν ανησυχείς! Δεν το δείχνεις! Χαίρεσαι! Ειλικρινά και πραγματικά είσαι χαρούμενη!

Και….ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ!!!

To πρώτο κουδούνι του σχολείου!

Μπαίνουμε στην (όποια) σειρά και οι δασκάλες συγκεντρώνουν τα πρωτάκια. Οι γονείς δεν είμαστε ούτε μισό μέτρο μακριά τους.

Και για πρώτη φορά στην μέχρι τώρα ζωή μας, η μικρή μου γυρίζει και με κοιτάει με παράπονο και φόβο! Αισθάνθηκα ότι για πρώτη της φορά ένιωσε τον φόβο του αποχωρισμού. Εκεί! Στην λιγότερο από μισό μέτρο απόσταση! Δεν είχαμε περάσει κάτι τέτοιο ούτε στον παιδικό σταθμό, ούτε στο νηπιαγωγείο. Εκεί! Στα λίγα δευτερόλεπτα το ένιωσε και μου το έδειξε με μία ματιά της!

Φυσικά και δεν ήταν μόνο εκείνη που αντέδρασε έτσι και φυσικά οι πολύ καλά εκπαιδευμένες δασκάλες προσπάθησαν να τα κάνουν ομαδουλές για να νιώσουν καλύτερα.Εμ….Δεν τα κατάφεραν, απλά τα πρωτάκια κατάλαβαν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να κάτσουν ήσυχα!!

Πριν αρχίσει ο αγιασμός, ο γλυκύτατος πραγματικά διευθυντής του σχολείου κάνει συστάσεις να κάνουν τα πιτσιρίκια ησυχία. Αναμενόμενο,  αυτά δεν κάνουν και ο διευθυντής ανεβάζει τόνο, γίνεται κοφτός κι αρχίζει να κάνει ονομαστικά παρατηρήσεις στις μεγαλύτερες τάξεις (που δεν είναι και “ψαρωμένες” όπως τα πρωτάκια).   Η μικρή μου γυρίζει έντρομη και μας κοιτάει!!! Είμαι σίγουρη ότι σκέφεται OH! MY GOD!!! WHAT IS THIS??? JESUS!!! (εντάξει! Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων!) Της χαμογελάμε!! Σκέφτομαι, ότι αυτή είναι η πρώτη της γεύση από την αυστηρότητα του Δημοτικού σε σχέση με το Νηπιαγωγείο.  Ο Διευθυντής είναι λίγο πιο αυστηρός από την χαδιάρικη και όλο κατανόηση για τα πάντα φωνή της κας Μάρης στο νηπιαγωγείο!

Αρχίζει ο αγιασμός! Γυρίζει και κοιτάει σαν κουτάβι που το εγκαταλείπεις χωρίς να του πετάξεις φαγητό! Εμείς εκεί! Χαμογελάμε!

Χαλαρώνει λίγο με το κατάβρεγμα από τον παπά, που τους  κάνει λίγο  show κι αφού εκείνος κλείνει τον αγιασμό με λίγες κουβέντες για καλή αρχή, παίρνει το μικρόφωνο ο Διευθυντής. ΦΥΣΙΚΑ και τα πιτσιρίκια κάνουν φασαρία! ΦΥΣΙΚΑ και τους κάνει πάλι παρατηρήσεις και αφού ηρεμούν αρχίζει να μιλάει στα παιδιά για τη νέα χρονιά! Λίγα λεπτά αφού έχει αρχίσει να μιλάει, μπαμπάς κι εγώ βλέπουμε την κόρη μας από πίσω και μας πιάνουν τα γέλια! Έχει κλείσει τα αυτιά της με τους δείκτες των χεριών της. Αυτό συνήθως το κάνει όταν δεν θέλει να ακούει σε παρατηρήσεις και όταν θυμώνει…………………….Aγχώθηκε!!! Tην πλησιάζει μία δασκάλα! Κάτι της λέει (δεν έμαθα ποτέ…) γυρίζει μας κοιτάει, χαμογελάει και μας χαιρετάει! Κάτι καλό θα ήταν, σκέφτομαι!…

Ο Διευθυντής κλείνει τον λόγο του με ευχές, αλλά και με συστάσεις στις μεγαλύτερες τάξεις να προσέχουν τα πρωτάκια!

Μόλις τα άφησαν να έρθουν κοντά μας, μας λέει: “Πολύ  καλός και συμπαθηθητικός ο Διευθυντής, μαμά, αλλά κουράστηκα! Και με ζάλισε! Όλο “κάντε ησυχία” και “κάντε ησυχία”. Έτσι θα φωνάζει; Θα πονέσουν τα αυτιά μου!!”

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Γυρίζοντας από την δουλειά, είχα ένα άγχος ότι μπορεί να το “δούλευε” αρνητικά μέσα της και να γκρίνιαζε για την δεύτερη μέρα.

Αντιθέτως με εξέπληξε, λέγοντάς μου ότι έπρεπε να κοιμηθεί νωρίς για να μην αργήσουμε και μας κλειδώσουν έξω από το σχολείο αύριο.

Με απόλυτη σπάνια συνέπεια στρατιώτη προετοιμάστηκε (μπάνιο, βραδινό, δόντια κλπ) και έπεσε για ύπνο σχεδόν 2 ώρες νωρίτερα από τις προηγούμενες ημέρες και χωρίς διαμαρτυρίες.

Τώρα κοιμάται…και νομίζω ότι ξέρω τί ονειρεύεται….

Ονειρεύεται την αυριανή μέρα που θα πάει σχολείο και θα βουτήξει στο νέο κόσμο που ανοίγεται μπροστά της….

Ένας κόσμος συναρπαστικός!!!!!!

Καλή αρχή, ματάκια μου….     🙂

(Σνιφ!) Άι στο καλό! Συγκινήθηκα! (Σνιφ!)

 

 

 

 

8 Σχόλια

  • Reply nefosis 13 Σεπτεμβρίου, 2011 at 4:28 μμ

    Σνιφ! Κι εγώ! Καλή χρονιά στο συννεφοανιψάκι!

    • Reply KidsCloud 14 Σεπτεμβρίου, 2011 at 8:52 πμ

      Ευχαριστούμε, ξαδερφούλα! Καλή χρονιά να έχουν όλα τα συννεφοξαδέρφια και όλα τα παιδάκια του κόσμου! 🙂

  • Reply Matina 14 Σεπτεμβρίου, 2011 at 10:46 πμ

    Εδώ συγκινήθηκα εγώ που δεν σας ξέρω καν!!:)
    Πωπω, έχουμε να περάσουμε πολλούς τέτοιους αποχωρισμούς λοιπόν…Εμάς που η μικρή μας είναι 1,5 και ο μόνος αποχωρισμός που βιώνουμε είναι να την αφήσουμε στους αγαπημένους μας παππού και γιαγιά για να πάμε στη δουλειά μας, όλα αυτά φαντάζουν βουνό! Ωστόσο, τα μικρούλια πάντα βρίσκουν τα θετικά στις νέες εμπειρίες και όσο κι αν τρομάζουν στην αρχή, τελικά χαίρονται για τις μικρές αυτές δόσεις ανεξαρτησίας από τους γονείς και κοινωνικοποίησης με όμοια με αυτά παιδάκια!
    Καλή αρχή σας εύχομαι κι εγώ και συγχαρητήρια για το πολύ γλυκό σας blog!

    • Reply KidsCloud 15 Σεπτεμβρίου, 2011 at 9:18 πμ

      Ευχαριστώ πολύ!! 🙂
      Tα πιτσιρίκια πάντα βρίσκουν την άκρη και περνούν ομορφα!
      Να μην αγχώνεσαι! (Μιλώ και καλά ως πιο έμπειρη! :p) Όπως προσαρμόζονται αυτά σε κάθε νέα κατάσταση, μαζί τους ακολουθούμε κι εμείς! 🙂

  • Reply Matina 15 Σεπτεμβρίου, 2011 at 12:16 μμ

    Είναι αλήθεια! Συνήθως οι πιο απροσάρμοστοι είμαστε εμείς και όχι τα παιδιά μας!
    Πώς κλείνει η πρώτη σας (σε πληθυντικό πάντα!) βδομάδα στο δημοτικό?

    • Reply KidsCloud 16 Σεπτεμβρίου, 2011 at 9:39 πμ

      Πολύ καλά αλλά θα το μάθεις σύντομα με εκτενή περιγραφή! 😉

  • Reply Προαύλια που τιτιβίζουν – Β’Λυκείου #hello_εφηβεία – KidsCloud.gr 12 Σεπτεμβρίου, 2021 at 5:12 μμ

    […] πέρυσι δημοσίευα το άρθρο που θα πήγαινε Α’Δημοτικού. Πότε φτάσαμε εδώ και δεν το πήρα χαμπάρι; […]

  • Reply Η μάχη των μαχών – Γ΄ Λυκείου, λοιπόν – KidsCloud.gr 11 Σεπτεμβρίου, 2022 at 12:13 μμ

    […] αυτών των συναισθημάτων (διαβάστε τι έγραφα τότε  ->“This is Spartaaaa….Ε…Δημοτικό”). Πόσο άλλαξαν […]

  • Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!