ΟΤΑΝ Η ΜΑΜΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ (ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ:P)!

Όπως ίσως έχετε καταλάβει είμαι λίγο ανήσυχη!

Και πού και πού έχω κάτι ιδέες….κάτι ιδέες (αποφεύγω να βάλω επίθετο μπροστά, γιατί οι απόψεις διίστανται :p).

Στο ανωτέρω γενικότερο πλαίσιο είχα και έχω ιδέες πολλές (φυσικά) σχετικά με κάποιες από τις σημαντικότερες στιγμές-εκδηλώσεις της ζωής μου-μας (ως οικογένεια πλέον).

Για να μην αρχίσω να σας λέω διάφορα και δεν τελειώσουμε ποτέ, θα σας πω για τις ιδέες που είχα όσον αφορά τα προσκλητήρια της βάφτισης της μικρής και των 2ων γενεθλίων της (τα πρώτα έγιναν σε πολύ πολύ στενό οικογενειακό κύκλο).

Και στις δύο περιπτώσεις ήθελα να διοχετεύσω όλη την αγάπη που ένιωθα (και νιώθω, εννοείται) σε κάτι δημιουργικό.

Να, αυτό είναι…ήθελα να δημιουργήσω με οδηγό την αγάπη μου για τη μικρή και αποφάσισα να φτιάξω ΚΑΙ τα προσκλητήρια.

Τα προσκλητήρια της βάφτισης ήταν για μένα υπερπαραγωγή.

Βουαλά:

Σχεδίασα, έκοψα και έραψα στο χέρι 100 φουστανάκια (μπρος -πίσω/ είχαν ΚΑΙ πλάτη), Ω, ΝΑΙ! και άλλα τόσα τσαντάκια.

 

Έραψα τις κορδέλες, τις πούλιες, τις χάντρες και την τρέσα.

Πριν τα κολλήσω στο προσκλητήριο (το μόνο που αγόρασα έτοιμο από τυπογραφείο), “δημιούργησα το κείμενο” :p, το οποίο εκτύπωσα στο σπίτι και στη συνέχεια κόλλησα φουστανάκια και τσαντάκια.

Επειδή μετά τη βάφτιση είχαμε τραπέζι, “δημιούργησα” το κείμενο του συνοδευτικού (χωρίς άλλα μπιχλιμπίδια εκεί).

Λεπτομέρειες 2:

1. Είχα βάλει αποστολέα “Μπέμπα +επίθετο”

2. Ο φάκελος που συνόδευε το προσκλητήριο, είχε αυτοκόλλητο στο σημείο που σφράγιζε  και με δυσκόλευε (γιατί τα προσκλητήρια δεν τα κλείνουμε εντελώς, δεν τα κολλάμε-να μπορουν να ανοιγοκλείνουν). Τί έκανα λοιπόν;

Έκοψα 100 κορδέλες από το ύφασμα που είχα για τα φουστανάκια και αφού ξεκόλλησα το χαρτί του αυτοκόλλητου, κόλλησα σε εκείνο το σημείο μία κορδέλα και έτσι ο φάκελος μπορούσε να μένει ανοιχτός.

Τα δύο κείμενα που έγραψα ήταν :

Βάφτισης

“Mυρίζομαι συνομωσία!

Οι γονείς μου και η νονά ετοιμάζουν κάτι “μυστήριο” πίσω από την πλάτη μου.

Ακούω για νερά, λάδια, πετσέτες και

κολύ….., κολύ…..μυζήθρα (κάτι τέτοιο, τέλος πάντων)!
Τους ξέφυγε ότι το σχέδιο το ετοιμάζουν

στον(εκκλησία) την(μέρα και ώρα).

Επειδή  αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα τη γλιτώσω,

θα περιμένω με ανυπομονησία τη συμπαράστασή σας.

Μπέμπα επίθετο”

Τραπέζι

“Μετά την ταλαιπωρία, θα πεινάω σίγουρα περισσότερο από ό,τι συνήθως.

Νομίζω το ίδιο κι εσείς!

Σας προσκαλώ, λοιπόν, να φάμε όλοι μαζί (κατάστημα-διεύθυνση).

Εάν δεν μπορέσετε να έρθετε, θα στεναχωρηθώ,

αλλά θα σας παρακαλούσα να ενημερώσετε τους γραμματείς μου στα (τηλέφωνα μαμάς και μπαμπά).

Και…Καλή μας όρεξη!”

Όσον αφορά το προσκλητήριο του πρώτου μεγάλου επίσημου πάρτυ γενεθλίων που έγινε στο σπίτι μας,

δεν ήταν υπερπαραγωγή, αλλά ήταν δύσκολο.

Κάθε οικογένεια που προσκαλέσαμε πήρε ένα φάκελο, που είχε μέσα μία σφυρίχτρα “πίου-πίου” (δεν ξέρω πώς τη λένε ντε) και 2 κεράκια συραμμένα με μικρό χαρτονάκι, που αποτελούσε την οδηγία που έπρεπε να ακολουθήσεις για να δεις την πρόσκληση.

Τα 2 κεράκια, ενδεικτικό των 2 ετών που κλείναμε (όλη η οικογένεια πάλι…α’ πληθυντικός).

Όταν φύσαγες τη σφυρίχτρα, φαινόταν το κείμενο της πρόσκλησης, το οποίο είχα γράψει σε λευκό χαρτί και το είχα κολλήσει στην εσωτερική πλευρά της.(Λογική: φυσά το πιτσιρίκι, διαβάζει ο γονιός!)

Εδώ ήταν και η δυσκολία, γατί έπρεπε να κόψω λευκά χαρτιά στο μέγεθος της σφυρίχτρας, να κρατώ τη σφυρίχτρα προσεκτικά ανοιχτή,  για να κολλήσω το κείμενο, η οποία μόλις ξέφευγε λίγο από τα σημεία που τη στήριζα, τυλιγόταν αμέσως (γκρρρρρρρ).

Το κείμενο ήταν πιο απλό αυτή τη φορά.

Λίγο παιχνιδιάρικο, αλλά πιο απλό. (Στο προσκλητήριο της βάφτισης, ούτε κειμενογράφο να έψαχνα….:P).

Kαι τα δύο προσκλητήρια τα έφτιαξα με πάρα πολλή αγάπη.

Είναι αυτή η στιγμή, που την ώρα που φτιάχνεις κάτι με αγάπη, με έναν περίεργο τρόπο σου έρχεται πίσω την ίδια στιγμή και πολλαπλασιάζεται.

Η χαρά της δημιουργίας και της αγάπης, θα το έλεγα.

Τί θυμήθηκα τώρα….μετά τη βάφτιση είχα φτιάξει το album για τη νονά με τις φωτογραφίες.

Ε…δεν καταλάβατε.

Δεν είχα κολλήσει τις φωτογραφίες απλά.

Είχα φτιάξει το album, σελίδα-σελίδα με χαρτόνι, τσόχα και χρωματιστές κορδέλες.

Αχμ! Θα της το ζητήσω να σας το παρουσιάσω κι αυτό κάποια στιγμή.

Μου αρέσουν οι κατασκευές, όπως μου αρέσει και να φτιάχνω εγώ τις τούρτες και να μαγειρεύω!

Όταν έχω χρόνο, θέλω να φτιάχνω πράγματα.

Το βασικό που χρειάζεται είναι διάθεση και αναζήτηση ιδεών.

Και αν η πρώτη προσπάθεια δεν πετύχει, μην πτοείστε.

Διορθώνετε το δείγμα, δοκιμάζετε κάτι άλλο και συνεχίζετε.

Τώρα πια προτείνω στη μικρή να δημιουργεί μόνη της (ή με τη βοήθειά μου) προσκλήσεις, κάρτες για ευχές.

Η ικανοποίηση είναι μεγάλη και είναι ένας ωραίος τρόπος να περάσει την ώρα της δημιουργικά.

Κι όπου με χρειάζεται βοηθάω.

Άλλο που δεν θέλω!!! 😀