Ήταν ένα βράδυ από αυτά, που έκλεινε μια πολύ πιεσμένη, φορτωμένη και κουραστική ημέρα.
Η ρουτίνα χαλάρωσης δεν ήταν αρκετή, για να ρίξει τους ρυθμούς μου.
Κι ενώ δεν είχα όρεξη να πάρω το βιβλίο μου και να απομονωθώ, πήρα στα χέρια μου τα βιβλία του Νόι και άρχιζα να ξεφυλλίζω τις ιστορίες του.
Είδατε πώς το περιγράφω;
Αγάπησα τόσο πολύ τον ήρωα που ξεχάστηκα, ότι πρόκειται για μυθοπλασία του δημιουργού Benji Davies.
Ξεκίνησα λίγο ανάποδα διαβάζοντας πρώτα το “Ο Νόι και η Φάλαινα τον Χειμώνα” .
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με αυτό, γιατί μου προξένησε τόσο έντονα συναισθήματα που με έκαναν να ξεχαστώ, να ξεφύγω από τη μέρα μου.
Όταν μετά την πρώτη ανάγνωση, το ξαναξεφύλλισα πιο αργά παρατηρώντας τις εικόνες και το έκλεισα το βιβλίο, ξέρετε τί έκανα;
Ασυναίσθητα το έσφιξα στην αγκαλιά μου.
Όπως τότε που ήμουν παιδί.
Όταν το συνειδητοποίησα, χαμογέλασα και προσπάθησα να εξηγήσω αυτή την αντίδρασή μου.
Νομίζω, πως αν σας μιλήσω για την ιστορία και τα μηνύματα θα καταλάβετε κι εσείς, γιατί ένιωσα έτσι.
Δεν ξέρω εάν ήθελα να πάρω αγκαλιά το Νόι ή το φαλαινάκι ή και τους δύο με τη γλυκειά ιστορία τους.
Ο Νόι είναι ένα ευαίσθητο μικρό αγόρι που ζει με τον μπαμπά του και τις 6 γάτες τους σε ένα ψαρόσπιτο δίπλα στη θάλασσα.
Είναι ένα μοναχικό αγόρι που κάποια στιγμή το καλοκαίρι, που πέρασε έσωσε ένα μικρό φαλαινάκι, που είχε ξεβράσει η καταιγίδα στην ακτή.
Τα δύο πλάσματα δέθηκαν μεταξύ τους, αλλά κάποια στιγμή έπρεπε να αποχωριστούν.
Το μικρό φαλαινάκι δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, εάν συνέχιζε να βρίσκεται στα ρηχά νερά.
Σε αυτή την ιστορία, που ονομάζεται “Ο Νόι και η Φάλαινα”, ο μικρός ήρωας έπρεπε να διαχειριστεί τον αποχωρισμό από το νέο φίλο του και να συνεχίσει τη μοναχική ζωή με τον πατέρα του, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούν.
Χειμώνιασε όμως και ήρθε η συνέχεια της ιστορίας στο “Ο Νόι και η Φάλαινα τον Χειμώνα” με το μικρό ήρωα να συνεχίζει να λαχταρά να δει το φίλο του. Ήταν τέτοια η επιθυμία του, που νόμιζε, πως τον βλεπει παντού.
Μια μέρα και ενώ ο χειμώνας έμπαινε για τα καλά, ο πατέρας του Νόι έφευγε για ένα τελευταίο ψάρεμα.
Όταν νύχτωσε και το νερό κοντά στην ακτή άρχισε να παγώνει, ο μικρός ήρωας άρχισε να ανησυχεί για τον πατέρα του.
Αποφάσισε πώς έπρεπε να βγει να τον αναζητήσει, χωρίς να υπολογίσει ότι θα εξέθετε τον εαυτό του σε κίνδυνο.
Σε εκείνη την επικίνδυνη στιγμή το μικρό φαλαινάκι κατάφερε να βοηθήσει το Νόι, κι έτσι ο μικρός ήρωας ένιωσε διπλή χαρά, αφού μετά από καιρό συνάντησε το φίλο του, που λαχταρούσε να τον δει.
Πρόκειται για μια τρυφερή ιστορία γεμάτη νοιάξιμο για την οικογένεια και τους φίλους.
Ο μικρός Νόι, που από την εξιστόρηση φαίνεται πως η μόνη οικογένειά του είναι ο πατέρας του, ανησυχεί γι’αυτόν και δεν υπολογίζει τον κίνδυνο προκειμένου να τον αναζητήσει.
Τη στιγμή της ανάγκης ο φίλος του, το φαλαινάκι, είναι κοντά και τον βοηθάει με τη δική του οικογένεια.
Με τη νέα ιστορία η πράξη της καλοσύνης του Νόι, κάνει τον κύκλο της μέσα από τη βοήθεια του φίλου του. Η ιστορία δείχνει πως όταν νοιαζόμαστε έμπρακτα για τους άλλους, κάποια στιγμή αυτή η θετική ενέργεια θα γυρίσει πίσω σε εμάς.
Τα δύο παραμύθια του Benji Davies απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας από 3 ετών, αλλά κατάφεραν να αποσυμπιέσουν την ημέρα μου με έναν μαγικό τρόπο και να ξεκουράσουν την ψυχή μου.
Σκεφτείτε, τί όμορφο ταξίδι μπορούν να κάνουν τη φαντασία των παιδιών.
Οι δύο ιστορίες του Νόι είναι σίγουρο, πως θα μείνουν στη δική μου βιβλιοθήκη μαζί με εκείνες που έχει φιλοτεχνήσει ο αγαπημένος μου Oliver Jeffers.
Η αφαιρετική εικονογράφηση του Davies και ο συνδυασμός των χρωμάτων του, ταιριάζουν υπέροχα με την ατμόσφαιρα της ιστορίας και κουμπώνουν με την ψυχή μου τόσο έντονα, που με κάνουν να νιώθω πως ο Νόι είναι φίλος μου.
Τα δύο παραμύθια “Ο Νόι και η Φάλαινα” και το “Ο Νόι και η Φάλαινα τον Χειμώνα” του Benji Davies κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ίκαρος σε απόδοση στα ελληνικά του αγαπημένου μας Αντώνη Παπαθεοδούλου και κατά τη γνώμη μου είναι από αυτά τα παιδικά βιβλία που θα χαρακτήριζα έργα τέχνης.
Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες των βιβλίων εδώ :
Ο Νόι και η Φάλαινα
Ο Νόι και η Φάλαινα τον Χειμώνα
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments