Η εφηβεία στο σπίτι μας γράφει (και) ποίηση. #hello_εφηβεία

Πριν λίγες ημέρες ήταν η επέτειος γέννησης του Οδυσσέα Ελύτη.
Με αφορμή αυτή την ημέρα η καθηγήτρια της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με το ποίημα “Όλα τα πήρε το Καλοκαίρι”, που είναι και μέρος της ύλης του βιβλίου της Α’Γυμνασίου.

Η εργασία που έβαλε στους μαθητές για το σπίτι ήταν, να προσπαθήσουν να γράψουν ένα δικό τους ποίημα.
Και το κορίτσι μου πατώντας στο ποίημα που διδάχθηκαν, έγραψε τη δική της παραλλαγή…

“Όλα τα πήρε το Γυμνάσιο”

Όλα τα πήρε το Γυμνάσιο
Τις αναμνήσεις του Δημοτικού
Τους παλιούς καλούς φίλους

Όλα τα πήρε το Γυμνάσιο
τις βόλτες που έκαναν τα ερωτευμένα παιδιά τα πήρε το διάβασμα
Όλα τα πήρε το Γυμνάσιο
κι εμάς τους παλιούς συμμαθητές μας χωρίζει

Όλα τα πήρε το Γυμνάσιο
δεν υπάρχει πια χρόνος για ξεκούραση
το μόνο που υπάρχει είναι η μελέτη

Όλα τα πήρε το Γυμνάσιο
Μα, τα κορίτσια αντί να παρακολουθούν το μάθημα
βλέπουν τα αγόρια που τους αρέσουν,
Ελπίζοντας κι εκείνα να σταματήσουν
να παρακολουθούν τον καθηγητή και να δουν εκείνες.

 

Όταν μου το έδειξε, ένιωσα μια πρωτόγνωρη περίεργη πληρότητα, που δεν μπορώ να σας εκφράσω ακριβώς.
Μια γεύση χαράς και ανακούφισης που όσο περνά ο καιρός την απολαμβάνω να βρίσκει τρόπους να εκφράζεται (ΕΥΤΥΧΩΣ, ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΚΑΝΕΙ, ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!) κι ένα περίεργο καμάρι για τη δημιουργικότητά της.

Μπορεί για ασφάλεια και ευκολία να “πάτησε” στην φράση του ποιήματος του μεγάλου δημιουργού, αλλά η σύλληψη του περιεχομένου ήταν δική της και μεστή των σκέψεων και των συναισθημάτων της. (Και ίσως είναι η αρχή…)

Νιώθει τις αλλαγές της ωρίμανσης.
Χρησιμοποιεί το καθολικό “Όλα” όχι μόνο παρασυρμένη από τα λόγια του Ελύτη, αλλά και γιατί αισθάνεται την ολική μετάλλαξη με το πέρασμα στην εφηβεία.
Δεν είναι πια μικρά παιδιά, αλλά ούτε ενήλικες.
Δεν έχουν την ανεμελιά του Δημοτικού, ούτε του Καλοκαιριού με τις βόλτες του.
Οι ευθύνες και οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί και η μελέτη θέλει συνέπεια.
Το Γυμνάσιο έφερε τη μεγάλη αλλαγή.

Η συγκέντρωση στο μάθημα είναι το ζητούμενο μέσα στην τάξη, αλλά με τα πρώτα (Αχ, βαχ!)χτυποκάρδια να κάνουν την εμφάνισή τους, δεν είναι πάντα εύκολο.

Ούτε για τα αγόρια, ούτε και για τα κορίτσια, που περιμένουν μια ματιά. 🙂

Όσο περνά ο καιρός, όσο ωριμάζει, θα καταλαβαίνει, ότι η κάθε νέα περίοδος της ζωής μας μπορεί να παίρνει κομμάτια από την προηγούμενη, αλλά αφήνει πολλά για την επόμενη, γιατί είναι η βάση για τη συνέχεια.

Να, για κάτι τέτοια απολαμβάνω την εφηβεία, όσο δύσκολη κι αν είναι.
Για τον οίστρο που όταν διοχετευθεί στις κατάλληλες διεξόδους, μπορεί να φέρει διαμαντάκια.

#hello_εφηβεία

 

Μαμά Μαμαδοπούλου