“Hey, It’s Hannah! Hannah Baker!”
Πόσο συγκλονιστική μπορεί να είναι μία τέτοια απλή φράση;
Υπερβολικά, όταν ακούγεται ηχογραφημένη σε μία κασέτα από μία έφηβη που λίγες ημέρες πριν έδωσε τέλος στη ζωή της.
13 Reasons Why, είναι νέα τηλεοπτική σειρά του NetFlix.
Ας ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για την υπόθεση:
Η Χάνα Μπέικερ, μια μαθήτρια λυκείου, αυτοκτονεί. Δύο βδομάδες μετά τον θάνατο της ο Κλέι βρίσκει έξω από τη πόρτα του σπιτιού του ένα πακέτο με το όνομά του. Όταν το ανοίγει, ανακαλύπτει κασέτες που έχουν ηχογραφηθεί από τη Χάνα, συμμαθήτρια και κρυφό του έρωτα.
Ο Κλέι βάζει την πρώτη κασέτα να παίξει. Η φωνή της Χάνα του ανακοινώνει ότι είναι κι εκείνος ένας από τους δεκατρείς λόγους που την οδήγησαν στην οριστική της απόφαση. Του λέει επίσης ότι αν είχε το κουράγιο ν’ ακούσει τις κασέτες, θα μάθει το γιατί.
Ο Κλέι περνάει τη μέρα του διασχίζοντας τους δρόμους της πόλης με οδηγό τη Χάνα.
Γίνεται μάρτυρας του πόνου της και μαθαίνει ότι, κάποιες φορές, ακόμα και το παραμικρό γεγονός μπορεί να επηρεάσει τη ζωή μας – θετικά ή αρνητικά.
Η σειρά κινείται σε δύο χρονικά επίπεδα.
Αφενός μεν παρακολουθούμε την ιστορία, όπως την διηγείται η Χάνα μέχρι την απόφαση της αυτοκτονίας, ενώ παράλληλα βλέπουμε το πώς αυτή η απόφασή έχει επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων, που έχουν μείνει πίσω.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες σχετικά με τις ειδικότερες εντυπώσεις μου για τη σειρά, γιατί δεν είναι ο λόγος που γράφω αυτό το άρθρο.
Θα πω, ότι με καθήλωσε και δεν με άφηνε να την αφήσω.
Είδα σχεδόν μονορούφι τα 13 επεισόδια.
H αλήθεια είναι πως υπάρχουν κάποια λίγα σημεία στα οποία δεν με έπεισε και έχω κάποια ερωτηματικά και θεματάκια για κάποιους από τους χαρακτήρες (π.χ. με προβλημάτισε σε κάποια σημεία η πρωταγωνίστρια), αλλά τα προσπερνώ γιατί το ζουμί είναι αλλού.
Η Χάνα διηγείται την ιστορία της από εκείνη την ημέρα που ξεκίνησε η “μαύρη” περίοδος της ζωής της.
Από τη διήγηση φαίνεται ξεκάθαρα ότι μία κακή- άτυχη- λάθος (δεν ξέρω πώς να την χαρακτηρίσω) στιγμή, μπορεί να αποτελέσει την αρχή για μία μεγάλη καταστροφή.
Έφηβοι πολύ θυμωμένοι που αποφεύγουν τις ευθύνες των πράξεών τους, λειτουργούν με απίστευτη σκληρότητα παραβατικά, τιμωρώντας, πληγώνοντας και αδιαφορώντας για τον πόνο που προκαλούν.
Θέλω να πιστεύω, ελπίζω, εύχομαι, ότι οι έφηβοι που παρουσιάζονται στη σειρά δεν είναι ένα συνηθισμένο και σίγουρα όχι γενικευμένο φαινόμενο.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η ομάδα παιδιών, είναι μειονότητα.
Η ίδια η σειρά, βέβαια, το αποδεικνύει.
Υπάρχουν στιγμές που φαίνεται ότι αυτοί οι έφηβοι είναι ακόμη παιδιά, που στερούνται μιας τρυφερής αγκαλιάς και προσοχής από τους γονείς τους και η συμπεριφορά τους ουρλιάζει για θαλπωρή κι αγάπη.
Γονείς απόντες και απόμακροι και γονείς που πληγώνουν.
Είναι εμφανέστατη η διαφορά που υπάρχει σε σχέση με εκείνους έφηβους, όπου οι γονείς προσπαθούν να είναι ουσιαστικά δίπλα στα παιδιά τους, όπως οι γονείς του πρωταγωνιστή Κλέι (που τον λάτρεψα). Θαύμασα το χαρακτήρα του πατέρα του. Ψύχραιμος τόσο όσο.
Η σειρά έχει σκηνές που σοκάρουν, αλλά νομίζω ότι αυτός είναι ο σκοπός τους.
Εκφοβισμός, βία, παραβατικότητα, φόβος, αποφυγή ευθυνών, αλκοόλ, ναρκωτικά, εγκλήματα, περιθωριοποίηση και άλλες μαύρες πλευρές μιας καθημερινότητας που ξεκινά από το σπίτι, από την οικογένεια.
Φόβος και αδιαφορία.
Μηνύματα, συμπεριφορές, που είναι σήματα κινδύνου, κραυγές αγωνίας που δεν λαμβάνονται σοβαρά.
Αυτοκτονία….
Είναι εμφανές, ότι η αυτοκτονία θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, εάν η Χάνα είχε επικοινωνήσει ουσιαστικά με κάποιον, εάν την είχαν προσεγγίσει και εάν η ίδια δεν απωθούσε προσπάθειες με την επιθετική άμυνα, που κρατούσε.
Η Χάνα είχε ανάγκη από βοήθεια και προσπαθούσε να το πει με το δικό της τρόπο.
Υπογραμμίζεται έντονα, ότι μία αυτοκτονία είναι καταστροφική όχι μόνο για τον άνθρωπο που δίνει τέλος στη ζωή του, αλλά και για όσους δεν απέτρεψαν αυτήν την πράξη. Είναι λες και μετά την αυτοκτονία ζουν σε μία γκρίζα ζώνη.
Κάπου διάβασα ότι η σειρά, έχει διχάσει και έχει δεχθεί επιθέσεις στο εξωτερικό, γιατί από κάποιους θεωρείται ότι “ρομαντικοποιεί” την αυτοκτονία(Πόσο αταίριαστες οι δύο λέξεις!). Δεν είμαι ειδικός για να μιλήσω για αυτό, αλλά το σίγουρο είναι πως η αυτοκτονία δεν είναι η λύση! Αυτό είναι ξεκάθαρο, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό.
Για να σας προλάβω, κατά την γνώμη μου δεν είναι μία σειρά για να την δει κάποιο παιδί μικρό εφηβάκι.
Θα μου πείτε ότι εξαρτάται από την ωριμότητα του κάθε παιδιού, αλλά για τη συγκεκριμένη σειρά θα διαφωνήσω κάθετα.
Κάποιες καταστάσεις και σκηνές δεν είναι για μικρά παιδιά (δεν λέω κάτι περισσότερο για να μην κάνω spoiler), άλλες είναι σκληρές και μπορεί να του δημιουργήσουν ανασφάλειες, συστολές και φοβίες, αφού παρουσιάζονται κάποια (υπαρκτά και πιθανά, αλλά) κάπως πιο ακραία περιστατικά.
Όπως και να έχει ακόμη και το ίδιο το Netflix, θεωρεί ότι η σειρά είναι ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 17 ετών. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση δεν συστήνεται για παιδιά αυτής της ηλικίας που δεν έχουν ψυχικό σθένος και περνούν πολύ φουρτουνιασμένη περίοδο στη ζωή τους (πολύ περισσότερο δε εάν έχουν αυτοκτονικές τάσεις).
Δεν είναι ίδια η δύναμη που έχει ένας ώριμος ενήλικας με κάποιον έφηβο, που η ψυχή του είναι ζυμαράκι και τη μία φουσκώνει και ξεχειλίζει, ενώ την άλλη συρρικνώνεται και δεν λέει να ανοιχτεί.
Το 13 reasons why είναι μια σειρά αρχικά για προβληματισμό για εμάς, τους ενήλικες, για να θυμηθούμε τη δυσκολία της εφηβείας και τη μεγάλη ανάγκη να είμαστε κοντά στα παιδιά.
Κάποιες φορές μπορεί να ζητούν βοήθεια χωρίς να το λένε.
Μπορεί να μην έχουν τη δύναμη να το εκφράσουν με λόγια, αλλά να το φωνάζει η συμπεριφορά και η σιωπή τους.
Μπορεί και να μην χρειάζεται να πούμε ή να κάνουμε κάτι.
Μπορεί απλά να χρειάζεται να νιώσουν την ασφάλεια της αγάπης, της στοργής, ένα “Όλα καλά θα πάνε” κι ας μην το κάνουμε συγκεκριμένο.
Αρκεί να ξέρουν, ότι είμαστε ουσιαστικά εκεί διαθέσιμοι για όποτε το έχουν ανάγκη.
Αρκεί να νιώσουν, ότι δεν είναι μόνα.
Αν χάσουμε το στοίχημα της επικοινωνίας μαζί τους, μπορεί να χάσουμε ακόμη και τα ίδια.
Ακούγεται τραγικό, αλλά έτσι είναι.
Από ό,τι αποδεικνύεται στη ζωή και όπως παρουσιάζει η σειρά, κάποιες φορές το κακό προκαλείται από ένα και μόνο περιστατικό, το οποίο θα πέσει ως πρώτο πλακάκι ντόμινο γκρεμίζοντας τα πάντα και καταστρέφοντας πολλές ψυχές.
Ας είμαστε κοντά στα παιδιά.
Είναι σίγουρο ότι ακόμη κι αν επικοινωνούμε απόλυτα, θα υπάρξουν οι στιγμές που θα “κλειδώσουν” και δεν θα μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα, ίσως γιατί δεν χρειάζεται ή γιατί δεν μας αφορούν.
Αυτή είναι η δύσκολη πλευρά της εφηβείας.
Αυτή που από ένα λάθος μπορεί ένα παιδί να χάσει τον εαυτό του.
Ας βοηθήσουμε, να είναι πιο έντονη η φωτεινή και ευχάριστη πλευρά.
Αυτή που ανθίζουν και φωτίζουν κι εμείς απλά τα καμαρώνουμε ευτυχισμένα.
Απλά δίνοντας αγάπη και ακούγοντας λόγια και σιωπές.
Τη σειρά μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Netflix.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments