Η Σταχτοπούτα μου

Ενώ μιλάω μαζί της στο τηλέφωνο, με παρακολουθεί μία συνάδελφος – φίλη.

“Για πες μου, αγάπη μου! Βοηθάς τη γιαγιά στις δουλειές;
Μάζεψες τα ρούχα, που ήταν απλωμένα και τα δίπλωσες; Αλήθεια; Μπράβο!
Ώστε έπλυνες και τα πιάτα από το πρωινό; Πολύ χαίρομαι.
Μαζεύεις με τον παππού τα φύλλα από τα δέντρα που γεμίζουν την αυλή; A! Μπράβο!”

(Η συνάδελφος-φίλη έχει αρχίσει να με κοιτάζει περίεργα περιπαιχτικά.)

“Αλήθεια, μου είπε η γιαγιά ότι έμαθες να φτιάχνεις μακαρόνια; A…Ωραία. Με κιμά; Ααααααα! Μπράβο! Μπράβο!
Ε, ναι! Όταν έρθουμε με τον μπαμπά, εσύ θα μας ετοιμάσεις φαγητό.
Και θα πλύνεις και τα πιάτα; Αλήθεια; Kι εγώ θα πάω για μεσημεριανό  ύπνο; Χαχαχααα!!!”

(Είναι το σημείο που η συνάδελφος γουρλώνει τα μάτια.)

“Εντάξει, αγάπη μου. Θα τα πούμε μετά. Σ’αγαπώ πολύ!”

Μόλις κλείνω το τηλέφωνο, γυρίζει η συνάδελφος-φίλη και μου λέει

“Καλά, μαρή (αλήθεια, έτσι με είπε), δεν ντρέπεσαι; Τί είναι αυτά που βάζεις να κάνει το παιδί;”

“Την ετοιμάζω για να ζήσει το δικό της παραμύθι” της λέω με καμάρι, βγάζοντας τη γλώσσα. Να έτσι 😛

“Πώς ακριβώς;” με ρωτά γεμάτη απορία.

“Ξεχνάς από πού ξεκίνησε η Σταχτοπούτα; Δεν την έβαλα δα να καθαρίσει και το τζάκι! Δεν έχει στο χωριό.”

Και φυσικά μας έπιασαν τα γέλια.

Όπως αντιλαμβάνεστε, όλες τις παραπάνω δουλειές η κοράκλα μου τις έκανε κάάαααποια στιγμή δειγματοληπτικά μέσα στις 3 εβδομάδες, που είναι ήδη στο χωριό με τον παππού και τη γιαγιά. Φυσικά και όλη μέρα παίζει. Όμως κάποιες φορές στάθηκε, να βοηθήσει τη γιαγιά και τον παππού, οι οποίοι όσο περνούν τα χρόνια,  έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να τους ελαφρύνουμε από δουλειές.

Εννοείται, ότι  δεν έχω την απαίτηση να μαγειρέψει (ακόμα) ή να κάνει βαριές δουλειές, αλλά είναι σημαντικό π.χ. να βοηθάει στο στρώσιμο του τραπεζιού και στο μάζεμά του, στο να μαζεύει τα ρούχα και τα παπούτσια της και  όσο μπορεί να βοηθάει τον παππού στο πότισμα του κήπου. Μάλιστα, αυτή η τελευταία είναι μια διαδικασία, που την απολαμβάνει και η ίδια, αφού πέρα από το ότι πλατσουρίζει με τα νερά,  μαθαίνει και διάφορα για τα φυτά και δη τα ζαρζαβατικά.

Εξάλλου η υπευθυνότητα καλλιεργείται από αυτά τα  μικρά πραγματάκια ακόμη και στις διακοπές.
Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα άρθρα  μου είναι αυτό που μιλά για την τεράστια αλλαγή που είχαμε πετύχει στη συμπεριφορά της κόρης μου στην καθημερινότητά της λίγα χρόνια πριν με τέτοιες απλές κινήσεις. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ : Υπεύθυνο και ευτυχισμένο παιδί. 

Ο παππούς και η γιαγιά προσπαθούν, να προλάβουν κάθε ανάγκη και κάθε επιθυμία της.
Εκείνοι πάντα θα κάνουν ό,τι μπορούν, για να την έχουν πριγκίπισσα.
Εγώ όμως θέλω να της θυμίζω από πού ξεκίνησε η Σταχτοπούτα. 🙂

Χμ! Τώρα που το σκέφτομαι, ο παππούς έχει κολοκυθιές στον κήπο. Λέτε να σκεφτεί να το “σκάσει” από τη μανούυυυλα;

Μαμά Μαμαδοπούλου