Το ότι αγαπώ τη γυμναστική, δεν το ξέρουν μόνο 2 – 3 κάτοικοι κάπου στη Σαγκάη, νομίζω…:p
Το έχουν μάθε όλοι!
Το λέω συνέχεια!
Και θα το λέω συνέχεια, γιατί θέλω να ελπίζω, ότι όλο και κάποιον μπορεί να παρακινήσω, να αφήσει τον καναπέ και να βγει έστω για ένα απλό βάδην.
Η επιλογή της άσκησης είναι στο βασικό τρόπο ζωής μου και ως επακόλουθο (αλλά και επιδίωξη) έχει, να γίνομαι και πρότυπο για το παιδί μου, το οποίο επιλέγει τον αθλητισμό.
Και βέβαια δεν αποφάσισε μόνη της να κάνει εγγραφή στο προνήπιο σε μάθημα “εισαγωγή στο στίβο για παιδιά νηπιαγωγείου”.
Και βέβαια δεν έκανε μόνη της εγγραφή σε ομάδα βόλλεϋ της περιοχής μας πριν από ένα μήνα.
Την πρώτη γνωριμία και παρακίνηση για όλα αυτά την κάναμε εμείς οι γονείς.
Προηγουμένως όμως το ψάξαμε αρκετά.
Καταρχήν ρωτήσαμε το παιδί, με τί είναι χαρούμενο.
Για παράδειγμα η μικρή μας δεν είναι το κοριτσάκι, που θέλει να κάνει μπαλέτο.
Πριν από 2 χρόνια την είχα πάει να παρακολουθήσει ένα δοκιμαστικό μάθημα χορού σε μία σχολή χορού για παιδιά.
Πέρασε καταπληκτικά!
Έκανε 2-3 φιγούρες με τα άλλα κοριτσάκια και μετά ανακάλυψε σε ένα τραπεζάκι ένα μπωλ με καραμελίτσες. Έκατσε εκεί, έτρωγε καραμέλες χαζεύοντας τα άλλα κοριτσάκια και τα χειροκροτουσε!
Δεν ήθελε χορό.
Δεν ήθελε ρυθμική.
Δεν ήθελε ενόργανη.
Δεν ήθελε basket.
Δεν την παρακινήσαμε για κολυμβητήριο, γιατί…ποιός θα την πηγαίνει, μάνα μου;
Ήθελε στίβο και ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε εγγραφή σε ομάδα της περιοχής μας.
Είχα αρχίσει όμως να τρώγομαι.
Ήθελα γνώμη ειδικού.
Μπορεί ένα παιδί 7 ετών να παρακολουθήσει προπόνηση στίβου;
Kάνει προπόνηση στίβου ή παίζει;
Kαι τελικά…μήπως πρέπει να παίζει;
Kαι ρωτώντας πας στην Πόλη, λένε.
Και εδώ έρχομαι να μιλήσω για άλλη μία φορά για τα θετικά των Social Media.
Μέσω του twitter έχω γνωρίσει το Γιάννη Σολδάτο ( @giannissol ) , που είναι πραγματικός δάσκαλος γυμναστικής (έτσι μ’αρέσει να τον λέω ;p).
Παρακολουθώντας τον και μιλώντας μαζί του, εισέπραξα ότι είναι ένας δάσκαλος που αγαπά πολύ τη γυμναστική, αγαπά να “προπονεί” μικρά παιδιά και αγαπά τα παιδιά!! 🙂
Οι περιγραφές του δείχνουν ότι το μάθημα γίνεται διασκεδαστικό και τα παιδιά αγαπούν αυτή την επιλογή (δική τους ή …των γονιών τους).
Και όπως καταλάβατε, στην αναζήτηση της κατάλληλης επιλογής αθλήματος για τη μικρή, ήθελα τη γνώμη του.
Noμίζω, ότι αξίζει να του ρίξετε μία ματιά.
Παιδί και αθλητισμός
Ποιές είναι οι προϋποθέσεις που πρέπει να συγκεντρώνει ένα παιδί, προκειμένου να μπορεί να συμμετάσχει σε αθλητικές δραστηριότητες;
-
Πρώτη προϋπόθεση είναι, να έχει αποκτήσει την απαραίτητη νευρομυϊκή ωριμότητα, γεγονός που δεν ισχύει στα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι αφενός το κέντρο βάρους του σώματός τους βρίσκεται ψηλά και αφετέρου ότι η κριτική τους ικανότητα είναι μειωμένη, έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τραυματισμούς. Χάνουν εύκολα την ισορροπία τους και πέφτοντας, χτυπούν στο κεφάλι. Επιπλέον, μόνο 2 στα 10 παιδιά ηλικίας 4 χρόνων μπορούν να ρίξουν με επιτυχία σε συγκεκριμένο στόχο, ενώ 3 μόνο μπορούν να πιάσουν αυτό που τους πετάνε. Εκείνο που θα πρέπει να γίνει κατανοητό από τους γονείς, είναι πως η απόκτηση κινητικών ικανοτήτων είναι εγγενής και δεν εκβιάζεται αφού ακολουθεί στο σύνολο σχεδόν των παιδιών μια δεδομένη πορεία.
-
Δεύτερη προϋπόθεση προκειμένου το παιδί να συμμετάσχει σε κάποια αθλητική δραστηριότητα, αποτελεί η ικανότητα κατανόησης των οδηγιών που δίνονται από τον προπονητή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν μπορούν να συγκεντρωθούν παρά για ένα μικρό χρονικό διάστημα μόνο, ενώ για να καταλάβουν τις κατευθύνσεις του υπεύθυνου, χρειάζονται εικόνα με ταυτόχρονη λεκτική επεξήγηση. Επίσης, στερούνται της ικανότητας γρήγορης λήψης αποφάσεων, που αποτελεί προϋπόθεση σε ανταγωνιστικές καταστάσεις, όπως ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου ή ένα παιχνίδι καλαθοσφαίρισης.
- Τρίτη και βασική, τέλος,προϋπόθεση είναι το παιδί να έχει κοινωνικοποιηθεί. Η ευκολία να λειτουργεί σε ένα ομαδικό περιβάλλον, να συνεννοείται και να συνεργάζεται με τους συμπαίκτες και τον προπονητή του, του διασφαλίζει την ικανοποίηση που μπορεί να αντλήσει από τη συγκεκριμένη φυσική δραστηριότητα, αυξάνοντας έτσι, παράλληλα τις πιθανότητες να συνεχίζει να αθλείται και στην ενήλικη ζωή του.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ…ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ
Είδος αθλήματος Ηλικία (χρόνια)
Αθλήματα χωρίς σωματική επαφή 6
Αθλήματα με σωματική επαφή 8
Αθλήματα, στα οποία οι αθλητές συγκρούονται μεταξύ τους 10
ΗΛΙΚΙΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ Η.Π.Α.
Άθλημα Μικρότερη ηλικία (χρόνια) Μέση ηλικία (χρόνια)
Γυμναστική 3 8
Κολύμβηση 3 11
Στίβος 5 11
Πάλη 5 11
Ποδόσφαιρο 6 10
Μπάσκετ 7 12
Τένις 8 14
Πότε μπορεί ένα παιδί να ξεκινήσει να αθλείται; Είναι καλό ή κακό όταν αρχίζει σε πολύ μικρή ηλικία;
(Ο παιδίατρος-ενδοκρινολόγος δρ Χαράλαμπος Χατζηαθανασίου, διευθυντής του ενδοκρινολογικού τμήματος του Νοσοκομείου Παίδων «Π.και Α.Κυριακού»), απαντάει!
«Η έμφυτη περιέργεια και η τάση για εξερεύνηση του περιβάλλοντος, είναι εκείνα που χαρακτηρίζουν τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Επομένως, επιτρέποντας στα παιδιά να ακολουθήσουν τις φυσικές τους τάσεις, ικανοποιείται η ανάγκη για την απαιτούμενη κινητική δραστηριότητα. Πιο απλά, για τα παιδιά κάτω των 6 ετών, μπορούμε να κάνουμε λόγο μόνο για παιχνίδι και όχι για συστηματική ενασχόληση με κάποιο άθλημα. Εξάλλου, όπως φαίνεται από στατιστικά στοιχεία στις Η.Π.Α., 7-8 στα 10 παιδιά που ξεκινούν πολύ μικρά την άθληση, εγκαταλείπουν κάθε αθλητική δραστηριότητα μέχρι την ηλικία των 15 ετών, επειδή δεν τους προσφέρει πλέον καμία ικανοποίηση. Όσο για τις απόψεις που υποστηρίζονται από κάποιους, σύμφωνα με τις οποίες, τα παιδιά που ξεκινούν την άθληση σε πολύ μικρή ηλικία υφίστανται αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξή τους ή βλάβες στο κυκλοφορικό, έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν μύθο. Το ίδιο ισχύει και για το αντίθετο, όταν, δηλαδή, υποστηρίζεται πως το παιδί που μυείται στην άθληση από πολύ νωρίς, έχει περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθεί σε πρωταθλητή».
Μετά από τις συμβουλές – κατευθύνσεις του δασκάλου, σκέψη και συζήτηση (και αφού επηρεάστηκε από μία φιλενάδα της :p), η μικρή διάλεξε να πάει σε ένα δοκιμαστικό μάθημα βόλλεϋ.
Ζήτησα τα δοκιμαστικά μαθήματα να γίνουν 2-3 μέχρι να νιώσω κι εγώ, που παρακολουθούσα από τις κερκίδες, ότι όντως τηρούνται κάποιες από τις παραπάνω βασικές προϋποθέσεις.
Το πρώτο και σημαντικό είναι, ότι η μικρή χαίρεται και θέλει να πηγαίνει. Δεν θα την πιέζαμε ποτέ να κάνει κάτι που δεν την ευχαριστεί.
Η προπόνηση περιλαμβάνει γυμναστική, αλλά κυρίως παιχνίδι και δεν επιβαρύνεται ο οργανισμός της.
Στο 3ο μάθημα χωρίστηκαν σε ομάδες, όπου τα παιδιά ήταν σχεδόν συνομήλικα /σημείο σημαντικό : α) για να μπορούν τα παιδιά να συμβαδίζουν (πώς μπορεί να ακολουθεί την ίδια προπόνηση ένα παιδί 7 ετών με ένα 12;) και β) σκεφτείτε να γίνεται προπόνηση σε ομαδικό παιχνίδι όπως το βόλλεϋ και να πέσει κατα λάθος ένα 12χρονο παιδί επάνω σε ένα 7χρονο…ε;
Όπως και να’χει η οποιαδήποτε ενασχόληση ενός παιδιού με κάποιο άθλημα, θέλει πολύ προσοχή από μέρους μας, ως γονείς.
Το βασικότερότερότερο όλων κατά τη γνώμη μου είναι η επιλογή να είναι τέτοια που το παιδί θα είναι ευτυχισμένο!
Εμείς προτείνουμε, συμβουλεύουμε και τα βοηθάμε να επιλέξουν.
Εκείνα, όχι εμείς.
Όπως να θυμόμαστε, ότι δεν μπορούν να γίνουν όλα τα παιδιά πρωταθλητες.
Τους κάνουμε εισαγωγή στην άθληση για να έχουν υγεία!
Σωματική και ψυχική.
Γιατί θέλουμε γερά και ευτυχισμένα παιδιά! 🙂
(photo via http://www.parents.com/blogs/goodyblog/2012/03/how-do-you-feel-about-fruit-and-water-only-for-kids-sports/)
No Comments