Θυμάστε που πριν λίγες μέρες είχα τον διαγωνισμό για την θεατρική παράσταση “Το παιδί και το κουδουνάκι”! (Όπως βλέπετε δεν ρωτάω! Θυμάστε, θυμάστε!)
Στον διαγωνισμό αυτό ζητούσα το αγαπημένο παιχνίδι όσων δήλωναν συμμετοχή! Των γονιών, των θείων, των νονών (όχι της νύχτας, καλέ. Των άλλων!) κλπ . Δηλαδή, των ενηλίκων όταν ήταν παιδιά!!
Ήταν τόσο συγκινητικό να διαβάζω ποιά ήταν τα αγαπημένα σας παιχνίδια,αφού θυμήθηκα και ποιά ήταν τα δικά μου.
Από κούκλες έχω να πω ότι η Barbie “έφαγε την σκόνη” της Bibibo και της Sindy (και μεταξύ μας, πολύ το χάρηκα)!
Εγώ δεν έπαιζα με κούκλες, αλλά είχα κι από τις δύο.Τις έχω ακόμη! Από την Sindy λείπει ένα κομμάτι από το χέρι της. Έπεσε σε έναν πόλεμο με τα στρατιωτάκια του αδερφού μου! Απόδειξη ότι δεν έπαιζα με κούκλες είναι ότι η κρεββατοκάμαρα της Βibibo υπάρχει ατόφια (γιατί έμεινε αχρησιμοποίητη) σε κάποιο πατάρι. Αντιθέτως τα στρατιωτάκια του αδερφού μου, έχουν αποδεκατιστεί και τα περισσότερα είναι ανάπηρα. Με αυτά παίζαμε κι εμείς και εσείς, όπως δηλώσατε!
Κλασσικά τα Playmobil ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια όλων μας. Εμείς παίζαμε με τις ώρες με το πειρατικό καράβι. Ο αδερφός μου ήθελε ντε και καλά να έχει τον θησαυρό και να είναι ο καπετάνιος. Εγώ….μούτσος! Υπάρχει ακόμη στο πατρικό εξοχικό και τώρα παίζουν τα παιδιά μας !
Αρκετά αγόρια του τότε και του τώρα δήλωσαν ΦΥΣΙΚΑ τα αυτοκινητάκια!! Και θυμήθηκα τις κούτες που είχε ο αδερφός μου με όλα τα αυτοκινητάκια, όλων των σχεδίων, όλων των μαρκών και τον θόρυβο εκείνο που έκανε “Ββββββρρρρρουυυμ!” “Ιιιιιιιιιιιιι!(αυτό ήταν σπινιάρισμα)” κλπ!
Και βέβαια τα Lego που κλασσικά η μάνα φώναζε, γιατί όσο και να τα μαζεύαμε, όλο και κάποιο τουβλάκι βρισκόταν κάπου χωμένο! Μα…δεν φταίγαμε εμείιιιιιις!
Αρκετές θυμηθήκατε την Παταπούφα!! Είχα κι εγώ μία! Την δεύτερη μέρα την κούρεψα! Με ενοχλούσαν τα μαλλιά της!
Ή τον κύριο Πατάτα!
Επειδή είμαι ένα παιδί που μεγάλωσα σε χωριό και χάρηκα πολύ το παιχνίδι στους δρόμους, ήταν μεγάλη χαρά μου να διαπιστώσω ότι οι περισσότεροι δηλώσατε σαν αγαπημένο παιχνίδι
Το κρυφτό!
Το κουτσό!
Το σχοινάκι!
Και βέβαια το ποδόσφαιρο ήταν στις προτιμήσεις των αγοριών, το ποδήλατο, το βόλλευ ή το λαστιχάκι, το γιογιο, τα επιτραπέζια και τόσα τόσα άλλα!
Τόσο όμορφα χρόνια!
Τόσο όμορφα παιχνίδια!
6 Σχόλια
Kalimera sas
Epesa tixaia sto site sas (einai poli gliko kai xaritomeno!) kai diavasa to arthro sas gia ta palia paidika paixnidia…prepei na eimaste peripou sta idia ilikiaka giati ki ego epaiza akrivos etsi…
Epi ti eukairia, psaxno n’agoraso mia bibi bo kai diavasa oti i diki sas nai akomi kapou sto patari..sas endiaferei na tin dosete pros polisi, tha sas doso to poso pou tha mou zitisete 🙂
Euxaristo poli
Chrisooula Kastanaki
Kαλησπέρα!
Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σας.
Οντως πρέπει να είμαστε κοντά ηλικιακά, άρα μικρή κι εσύ! 😉
Είναι τέτοια η συναισθηματική αξία που υπάρχει γι’αυτή την κούκλά που αδυνατώ να την αποχωριστώ!
Μακάρι να καταφέρετε να βρείτε κάποια Bibi bo. 🙂
Να είστε καλά!!
Μου εφερες τοσς γλυκες αναμνησεις….Εμα σφιξιμοι στην καρδια μου και τοσες αναμνησεις!!!
Αυτά μας θυμίζουν, πόσο όμορφο είναι να είσαι παιδί. 🙂
Κρυφτό, κουτσό, κλέφτες κι αστυνόμοι, γιογιό, μονόπολη! Τι μου θυμήσατε… Νοσταλγικά χρόνια πράγματι, με πολλούς φίλους.
Mε πολλούς φίλους έξψ στις γειτονιές. 🙂