“Μαμά, είναι δύσκολο να είσαι μαμά;”

(Image by Liana_Kyle)

Το να ακούς αυτή την ερώτηση ξαφνικά, την ώρα που είσαι στο super market και ενώ δεν έχει προηγηθεί κάποια σχετική συζήτηση, είναι σαν να πετούν πυροτέχνημα μπροστά στο πρόσωπό σου.

Θα προσπαθήσω να καταγράψω, πώς ένιωσα και πώς συνεχίστηκε η συζήτηση, αλλά και πάλι δεν νομίζω, ότι θα τα καταφέρω να τα συμπεριλάβω όλα απόλυτα.

Δεν άφησα πολύ χρόνο για να της απαντήσω.

Γενικά, δεν θέλω να είναι πολύ επιτηδευμένες οι απαντήσεις μου στις ερωτήσεις της, γιατί θέλω να νιώθει την αλήθεια αυτών που λέω μέσα από τον αυθορμητισμό.

Μία αυθόρμητη απάντηση (και oπωσδήποτε και βέβαια και εννοείται, πως αντιλαμβάνεται τη διαφορά-δεν με έχει γεννήσει, αλλά με μαθαίνει) την ακούει αμεσα και εισπράττει τα λεγόμενά μου.

Σε αντίθετη περίπτωση, είναι φάση “(σηκώνω φρύδι και σε κοιτάω)τί μου λες τώρα, μωρέ μαμά;”.

Οπότε η απάντησή μου ήταν η εξής:

“Ναι, είναι δύσκολο.

Αλλά…κάποιες φορές δεν είναι πιο δύσκολο από το να μην είσαι μαμά.

Επίσης, δεν το έχω σκεφτεί πραγματικά, γιατί είναι αυτό που ζω κάθε μέρα και είναι ό,τι πιο όμορφο μου έχει συμβεί.

 (Image by Eden, Janine and Jim)

Είναι κάτι που απολαμβάνει η ψυχή μου.

Νιώθω, πως είναι είναι πιο…

“μεγάλο”

το να είσαι μαμά!

(well…έτσι το ένιωσα εκείνη τη στιγμή μέσα μου) .

Από την ώρα, που γίνεσαι μαμά, πρέπει να φροντίζεις και τον εαυτό σου, αλλά και το παιδί σου.

Και αυτό μπορεί να είναι πιο απαιτητικό και κάποιες φορές να γίνεται πιο δύσκολο, αλλά μέσα από αυτό έρχεται και μία ξεχωριστή ευτυχία.

(Image via)

Είναι υπέροχο να φροντίζεις ανθρώπους που αγαπάς και πολύ περισσότερο το παιδί σου!

Μάλιστα, μπορώ να σου πω, ότι το να είσαι μαμά σε κάνει απίστευτα δυνατό άνθρωπο και μπορείς να αντιμετωπίσεις πράγματα που πριν δίσταζες.”

“Ναι, αλλά…πώς μία μαμά ξέρει τί πρέπει να κάνει;

Πώς ξέρει πότε το μωρό της δεν είναι καλά, που ένα μωρό δεν μπορεί να πει τίποτα;

Δεν είναι δύσκολο, μαμά;’

“Πριν γίνω μαμά, μου φαινόταν πολύ δύσκολο.

Όμως είχα ρωτήσει πολλά πράγματα τη δική μου μαμά, είχα παρακολουθήσει φίλες μου, που είχαν παιδιά και επίσης είχα διαβάσει πολλά, μα πάρα πολλά βιβλία σχετικά με τα μωρά και τους γονείς.

Την πρώτη μέρα, που γυρίσαμε στο σπίτι από το μαιευτήριο, νόμιζα, ότι δεν μπορούσα να τα καταφέρω. Όμως σιγά-σιγά άρχισα να νιώθω καλύτερα.

Σε παρατηρούσα ώρες ατελείωτες.

(Image by Aurimas Mikalauskas)

Τη δεύτερη μέρα, που ήμασταν στο σπίτι μας, ήρθε η παιδίατρος, όπου αφού σε εξέτασε, μου μίλησε αρκετή ώρα και μου έδωσε συμβουλές.

Μου άφησε και το τηλέφωνό της, για να την καλέσω όποτε νιώσω, ότι χρειάζομαι τη βοήθειά της.

Έτσι άρχισα να νιώθω καλύτερα και μέρα  με τη μέρα να σε γνωρίζω, οπότε μπορούσα να καταλάβω, πότε δεν ήσουν καλά, πότε πεινούσες, πότε νύσταζες και πολλά άλλα πράγματα.

Άρα, δεν ήταν δύσκολο, να σε φροντίσω.

Από τότε που άρχισες να μεγαλώνεις, όλα αυτά έγιναν ακόμη πιο εύκολα.”

“Και πώς ξέρεις κάθε φορά, τί πρέπει να κάνεις, μαμά;”

“Δεν ξέρω απόλυτα πάντα. Επιλέγω αυτό που νομίζω, ότι είναι καλύτερο για σένα.

Ίσως αυτό να είναι το κάπως πιο δύσκολο κομμάτι, του να είσαι μαμά, γιατί θέλεις πάντα το καλύτερο για το παιδί σου και δεν ξέρεις, εάν το πετυχαίνεις.”

“Α! Καλά!” είπε και με κάποια άλλη ερώτηση, άλλαξε το θέμα.

Τέλος της συνέντευξης. 

Μία ερώτηση που δεν είχα κάνει ποτέ στη μητέρα μου και ποτέ στον εαυτό μου!

Σίγουρα πριν γίνω μητέρα, είχα αυτό το άγχος και αυτή την ανησυχία του “αν θα τα καταφέρω”, αλλά η αλήθεια είναι αυτό που πραγματικά της είπα.

Δεν σκέφτομαι, εάν είναι δύσκολο, γιατί το ζω.

Και δεν νιώθω τη ζωή μου να έχει κακοτράχαλο δρόμο, επειδή έγινα μητέρα.

Αντιθέτως, η διαδρομή ομόρφυνε τόσο, που δεν δίνω σημασία “στα κομμάτια  χωματόδρομου, τις απότομες στροφές και τις λακκούβες”.

Εξάλλου τις περισσότερες φορές δύσκολοι δρόμοι, οδηγούν σε μέρη με κρυμμένες ομορφιές.

Που δεν τα χωράει ανθρώπου νους, αλλά και καρδιά. 

Mαμά Μαμαδοπούλου