slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΔΙΑΦΟΡΑ

ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! :)

23 Αυγούστου, 2012

Tα προσδιοριστικά “μου” δεν έχουν γενικό χαρακτήρα!
Έχουν εντελώς και εξολοκλήρου προσωπικό χαρακτήρα.
Γιατί δεν είναι όλες οι δουλειές ίδιες και φυσικά δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια.

Ο κύριος όγκος της καθημερινής μου δουλειάς έχει να κάνει με τηλεφωνική επικοινωνία. Αυτό σημαίνει, ότι όταν βρίσκομαι στο γραφείο η προσοχή μου είναι στο τηλέφωνο και τα μάτια μου στον υπολογιστή.

Σαφέστατα και έχω μάθει να είμαι multi tasking, αλλά όταν υπάρχει κάποιο θέμα που χρήζει σοβαρότερης μεταχείρισης και διαπραγμάτευσης, δεν μπορείς να έχεις μεγάλο κομμάτι της προσοχής σου ΚΑΙ στο παιδί που ξαφνικά πανηγυρίζει “Yeaaaaaah!!! Κέρδισα στον Spideeeeermaaaaan!”.

Kαι, βέβαια, δεν σε πολυαπασχολεί, τί θα σκεφτεί ο άλλος συνομιλητής (που του εξηγείς, ότι λόγω διακοπών έχεις και το παιδί στο γραφείο και “χα χα χα! Τί καλά! Κι εγώ παίρνω το μικρό μου καμιά φορά” λεει και αποφορτίζεις-χαλαρώνεις, μάλιστα, λίγο την κουβέντα).

Σε μία τέτοια δουλειά δεν μπορείς να απασχολήσεις το παιδί εύκολα με κάτι (αφήνουμε έξω το ότι δεν μπορείς να παίξεις μαζί του).

Τί εννοώ;

Ώς παιδί έχω υπάρξει σε διάφορες δουλειές θείων και φίλων των γονιών μου.
Κάποιες από αυτές ήταν σε καταστήματα. Ήταν μία απασχόληση για μένα ως παιδί π.χ. να φτιάχνω τα κουτιά με τα μπλουζάκια που είχε η θεία μου στη Boutique της ή να αρχειοθετώ συνταγές στο φαρμακείο της άλλης θείας μου.

Θα αναρωτηθείτε εύλογα, ότι είναι δυνατόν να μην έχει ενδιαφέρον για ένα παιδί ένας υπολογιστής σε ένα γραφείο, όπως το δικό μου;
Μα και βέβαια!
Πολύ περισσότερο δε, όταν στο σπίτι -όπως το δικό μας-τον έχει διαθέσιμο σπάνια, ΑΛΛΑ…!

Εδώ υπάρχουν κάποια “αλλά” περνώντας πλέον στην ιδιαιτερότητα που έχει κάθε παιδί και την κάθε χρονική στιγμή σε συνδυασμό με το περιβάλλον!

Γενικώς όσες φορές έχω πάρει την μικρή στο γραφείο, περνούσε όμορφα στο χώρο. Λίγο κουβέντα με τους συναδέλφους, λίγο ζωγράφιζε ή έπαιζε με τον υπολογιστή, βαριόταν μεν, αλλά όχι τόσο πολύ.

Δύο μέρες τώρα….Ε Λ Ε Ο Σ!!

Η χτεσινή μέρα καλύτερη! Η σημερινή ….δεν περιγράφεται!

Από το πρώτο μισάωρο, που βρισκόμασταν στο γραφείο, βαριόταν και γκρίνιαζε.
Της έδωσα ό,τι γραφική ύλη είχα και δεν είχα, που μου ζήτησε, για να φτιάξει το δικό της γραφείο.
Το έφτιαξε! Έπαιξε λίγο υποδυόμενη στο τηλέφωνο, ότι διαπραγματεύεται όπως κι εγώ και μετά βαρέθηκε!
Λογικό! Πόσο φανταστικό παιχνίδι να εξελίξει μόνη της;

Την έβαλα να παίξει στον υπολογιστή.
Επειδή δεν είναι ένα παιδί μαθημένο στα ηλεκτρονικά παιχνίδια που παίζονται σε υπολογιστή (που και που παίζει μόνο κάποια στο κινητό μας), δεν έχει μάθει π.χ. να κλείνει tab, ενώ έχει περάσει σε άλλο παιχνίδι που παίζει, με αποτέλεσμα π.χ. να παίζουν ταυτόχρονα δύο διαφορετικοί ήχοι-μουσικές από τα δύο διαφορετικά παιχνίδια και εκνευρίζει και εσένα (γιατί..you know, δουλεύεις δίπλα, αλλά δεν μιλάς-Όοοοοχι! Δεν μιλάς!), αλλά και εκείνη, οπότε…“Μαμάαααααα, πώς θα κλείσει αυτή η μουσικήηηηη;”.

Tης δείχνεις και το κλείνει.

Στο επόμενο παιχνίδι που παίζει, ανοίγει πάλι δεύτερο tab και γίνεται το ίδιο (δύο διαφορετικές μουσικές ταυτόχρονα). Θεωρεί, ότι έχει καταλάβει τί πρέπει να κάνει, αφού σε είδε μία φορά, αλλά αντί να κλείσει το tab, κλείνει όλο τον browswer, οπότε…“Μαμάαααααααα, έκλεισα το παιχνίδι και τώρα το έχασα όλο και κέρδιζααααα!!”.

Παίρνεις ανάσες, εκπνέεις.
Σηκώνεσαι και την ξαναπηγαίνεις στο link που έπαιζε.

Μετά από λίγη ώρα βαριέται.
Είναι παιδί που δεν “κολλάει” στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και προτιμά ένα παιχνίδι δράσης. Με παρέα!

Αύγουστο μήνα στο γραφείο όμως λείπουν οι περισσότεροι συνάδελφοι, οπότε δεν έχει ενδιαφέρον και η περιήγησή της από γραφείο σε γραφείο, γιατί απλά τα περισσότερα είναι άδεια. Άρα…. 🙁

Και φτάνουμε στο καθοριστικότερο όλων:
Μία μέρα πριν έρθει και κλειστεί για ένα 8ωρο στο γραφείο της μάνας της στα 4 ντουβάρια, ήταν στην αυλή της γιαγιάς της και έπαιζε έξω με 8 κορίτσια για ώρες.

Άρα, έχει το δικαίωμα και να βαριέται και να γκρινιάζει και να έχει νεύρα!

Ήρθε από το ένα άκρο στο άλλο μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες!

Και βέβαια και τα δικά μου νευράκια-τσαταλάκια, αλλά τα συγκράτησα, γιατί δεν έβρισκα το λόγο να την μαλώσω.

Για ποιό λόγο;

Που την υποχρεώνω σε ένα 8ωρο κλεισμένη καλοκαιριάτικα σε ένα γραφείο ουσιαστικά μόνο της (γιατί εγώ είχα δουλειά);
Δεν μπορώ να έχω απαίτηση από ένα 7χρονο παιδί να αντέξει 8 ώρες.

Καταλαβαίνει και ξέρει, ότι δυστυχώς δεν υπάρχει καμία άλλη δυνατότητα, αλλά..βα-ριέ-ται!!

Αυτό το παιδί!
Για άλλο παιδί μπορεί να μην ισχύουν τα ίδια, όπως και δεν ισχύουν π.χ. για την αγαπημένη 10χρονη κόρη του συναδέλφου μου, που έρχεται κι εκείνη όποτε υπάρχει ανάγκη στο γραφείο.

Όποτε και να έρθει, δεν καταλαβαίνεις, ότι υπάρχει παιδί μέσα στο χώρο.

Φτιάχνει το δικό της γραφείο (τελικά όλα θέλουν να φτιάξουν το δικό τους γραφείο :p), ζωγραφίζει, παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή και δεν την ακούς καθόλου.

Ναι, ξέρω τί σκέφτεστε. Τα έχουμε βάλει να συνυπάρξουν και να παίξουν στο γραφείο, όταν υπήρξε ταυτόχρονη ανάγκη να τα έχουμε εκεί, αλλά αυτή την εποχή η 10χρονη φίλη μας κάνει διακοπές με τον μπαμπά και τη μαμά, άρα…μένουμε μόνεεεες!

Όταν φεύγαμε σήμερα, εκείνη έκανε όνειρα, ότι μόλις πάμε σπίτι, θα έχει γυρίσει ο μπαμπάς της και θα πάνε μαζί βόλτα τους σκύλους μας κι εγώ, ότι θα πάω 1 ώρα ΜΟΝΗ μου γυμναστήριο να αποφορτιστώ!

ΧΑ!!

Γυρίσαμε στο σπίτι και ο μπαμπάς δεν είχε γυρίσει, γιατί είχε έκτακτη δουλειά!
Και τώρα;

Tης λέω : “Πάμε γυμναστήριο;”

Γυρίζει με κοιτάει και μου λέει: “Πάμε, καημενούλα, να ξεκουραστείς λίγο!” και με “έλιωσε”.

Μείναμε μιάμιση ώρα κάνοντας “διασκεδαστική γυμναστική”, όπως είπε, καθώς προσπαθούσε να κάνει διάφορες ασκήσεις, ενώ εγώ της έλεγα αστεία!

Αυτό που με χαλάρωσε δεν ήταν η γυμναστική, αλλά το ξεκαρδιστικό γέλιο της.

Και αύριο στο γραφείο θα είμαστε βέβαια…αλλά, αύριο είναι μία άλλη μέρα!

🙂

 

(photo via http://shetakesontheworld.com/2011/08/participate-kid-work-day.html )

 

2 Σχόλια

  • Reply talinanoula 23 Αυγούστου, 2012 at 11:55 μμ

    αχαχαχαχαχα!!
    μια ολόκληρη φορτισμένη μέρα σου την χαλαρωσε μέσα σε μια και μόνη πρόταση.
    Καλά που πήγες στο γυμναστήριο καημενούλα να ξεκουραστείς λίγο!
    Εγω πάντως για να σου φτιαξω το κεφι θα σου πω μια αληθεια μου: αδημονω να έρθει η ώρα που θα έχει μεγαλώσει λιγο η ταλιμπανουλα για να κάνουμε ”γυναικουλίστικα” πράγματα μαζί. ΑΔΗΜΟΝΩ σου λέω!!
    Καλό κουράγιο για αύριο!

    • Reply KidsCloud 24 Αυγούστου, 2012 at 10:07 πμ

      Και πολύ καλά κάνεις!!
      Είναι η καλυτεροτεροτεροτερότερη παρέα! Θα το απολαύσεις!!
      Ευχαριστώ!!! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!