ΜΙΑ ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΜΕ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΚΑΝΕΙ ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ ΤΟ ΧΩΡΙΟ!

Εγώ είμαι η εξωγήινη! (Περιττή η επεξήγηση το ξέρω..)

3 ημέρες στο χωριό και ήταν αδύνατον να αντισταθώ στις πρωινές πεζοπορίες.

Μετά από ένα καλό πρωινό, έβαζα τις φόρμες μου και τα αθλητικά μου, φορούσα τα ακουστικά μου(παρέα πάντα η αγαπημένη μου μουσική), ρωτούσα (από ευγένεια) αν ήθελε να ακολουθήσει κανείς (αντί να μου πουν “μπουχαχαχά”, μου έλεγαν όχι) και ξεκινούσα το περπάτημα.

Κάθε πρωί ξεκινούσα από το χωριό που ήμασταν με στόχο να φτάσω στο απέναντι χωριό.

Κοντινή απόσταση δεν την λες! Απολαυστική, ναι!

Ο καιρός ήταν καταπληκτικός!

Στο χωριό δεν εμφανίζομαι συχνά, οπότε ούτε γνωρίζω πολλούς, ούτε με γνωρίζουν πολλοί. Όταν ξεκίνησα, πολλά περίεργα βλέμματα έπεσαν επάνω μου.  Εδώ πάει το σχόλιο του τίτλου….Είμαι σίγουρη, ότι αυτό σκέφτονταν όσοι με έβλεπαν, καθώς κανείς δεν κάνει αυτήν τη διαδρομή με τα πόδια εδώ και χρόνια! Οπότε και δεν παρεξηγώ τους χωρικούς που ξαφνικά είδαν μία άγνωστη με φόρμες και ακουστικά να περπατά γρήγορα μόνη της στους δρόμους.  Δεν με απασχόλησε. Ποτέ δεν με απασχολούσε, τί έλεγαν στο χωριό (και όχι μόνο). Έκανα ό,τι με ευχαριστούσε χωρίς να με νοιάζει η κριτική και τα σχόλια.  Οφείλω να ομολογήσω ότι σε αυτό με βοήθησε το γεγονός ότι είχα την υποστήριξη των γονιών μου από μικρή, αλλά δεν είναι αυτό το  θέμα μας τώρα.

Ξεκινά, λοιπόν, η περίεργη με τα ακουστικά και απολαμβάνει την διαδρομή.

Το πρώτο πράγμα που μου κέρδισε την προσοχή είναι αυτό το φυτό :

Δεν θυμάμαι καθόλου πώς το λένε, αλλά  με αυτό το φυτό στήναμε ολόκληρο παιχνίδι με τα παιδιά της γειτονιάς,

όταν ήμασταν μικροί.

Κόβαμε τα κλειστά άνθη του, των οποίων η άκρη είναι μυτερή…

…..και παίζοντας κυνηγητό προσπαθούσαμε να τα πετάξουμε στην πλάτη του άλλου παιδιού.

Όποιος κατάφερνε να “καρφιτσώσει” περισσότερα στην μπλούζα του άλλου ήταν ο νικητής!

Καλέ, όχι δεν πονάνε! Ούτε καν αγκάθια δεν είναι.

Απλά σκαλώνουν πάνω στα ρούχα (όχι, χωρίς να τα καταστρέφουν).

Προχωρώντας, σταμάτησε δίπλα μου ένα αυτοκίνητο που κατευθυνόταν προς το άλλο χωριό (την ίδια κατεύθυνση με εμένα). Ομολογώ, ότι φοβήθηκα. Ένα άγνωστο αυτοκίνητο, με έναν άγνωστο οδηγό δίπλα μου στη μέση του πουθενά (τίποτα τριγύρω….you know…χωριό…ξέρω…”πού πας κι εσύ;”).  Ο άνθρωπος κατέβασε το παράθυρο με καλημέρισε και με ρώτησε, αν ήθελα να με πάει στο δίπλα χωριό. (Επιβεβαιώνεται η τρελλή του τίτλου. Πού να φανταστεί;).

Tον ευχαρίστησα για την ευγενική πρότασή του και αφού χαιρετηθήκαμε, συνεχίσαμε και οι δύο τον δρόμο μας.

Λίγο πιο κάτω εμφανίστηκε ένας μούργος!

Φοβιτσιάρης μούργος.

Άρχισα να του μιλάω και αφού κοντοστάθηκε, άρχισε να με ακολουθεί από απόσταση ασφαλείας (για τον ίδιο ;p).

Προχωρήσαμε παρέα για ένα χιλιόμετρο και μετά συνέχισα μόνη μου (μάλλον με βαρέθηκε).

Φτάνοντας στο απέναντι χωριό, απόλαυσα την ηρεμία και έκανα μία μικρή βόλτα στους δρόμους!

Μετά από μία μικρή στάση στις παιδικές αναμνήσεις που έχω από εκεί, ξεκίνησα για την επιστροφή.

Κλασσικά τα αυτοκίνητα που περνούσαν, με κοιτούσαν καλά-καλά, αλλά δεν έδινα σημασία.

Το είχα ρίξει και στο τραγούδι και όταν πίστευα ότι δεν με έβλεπε κανείς, έκανα και μία χορευτική φιγούρα! ΑΤΣΑΑΑΑ! ;p

Στο σημείο που τον είχα αφήσει ξανασυνάντησα τον φίλο μούργο

και αφού τον χαιρέτισα επιτάχυνα το βήμα μου.

Λίγο πριν φτάσω στο σπίτι, έκλεψε το βλέμμα μου αυτή η εικόνα.

“Τί κοιτάς; Βλέπεις τίποτα περίεργο; E;”, σκέφτεται η γάτα! Χαχαχαχα!

Με έπιασαν τα γέλια, γιατί είναι κάτι που κάνω από μικρή.

Ένα είδος “Look who’s talking”, όπου προσπαθώ να κάνω προσομείωση τις σκέψεις των ζώων με αντίστοιχες ανθρώπων(τί να σας εξηγώ, τώρα…).

Μόλις έφτασα σπίτι, αφού ξεκουράστηκα λίγο και ήπια νερό, ξεσήκωσα τα πιτισιρίκια να πάμε να μαζέψουμε αγριολούλουδα.

Ένα μπουκετάκι από το κάθε μικρό ήταν η έκπληξη για την γιαγιά!

Το επόμενο πρωί τα πράγματα ήταν πιο οικεία για όλους.

Προφανώς είχαν ενημερωθεί κάποιοι για το ποιόν της τρελλής με τα ακουστικά, οπότε και λιγότεροι μου έδωσαν σημασία,

ενώ στο δρόμο κάποια από τα αυτοκίνητα που με προσπερνούσαν με χαιρετούσαν με κορνάρισμα.

Ο δε φίλος μούργος την δεύτερη μέρα δεν με πλησίασε, αλλά μόλις του μίλησα μου χάρισε ένα κούνημα ουράς! 😀

Χρόνια Πολλά!
Και του χρόνου να είμαστε καλά!! 🙂