“ΜΑΜΑ, ΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ;” ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ! :)

Οδηγώ!

Είπαμε…θα μπορούσε να γυριστεί σειρά με αυτό το θέμα.

Όταν οδηγώ τότε έχουμε όλες τις απορίες, εκπλήξεις κλπ!

Και αρχίσαμε.

Δικό σας :

“Μαμά, η γη γυρίζει γύρω- γύρω;”

“Ναι, καλή μου! Σωστά!”

“Και γιατί τώρα νύχτωσε; Είναι παντού νύχτα;”

“Δεν είναι σε όλη τη γη νύχτα.”

Και εδώ της εξηγώ γενικά  πώς και γιατί αλλάζει η μέρα σε νύχτα (που ανάλογα με το ποιό μέρος της γης βλέπει ο ήλιος είναι μέρα κλπ κλπ μπλα μπλα μπλα).

“Άρα, μαμά, τώρα εδώ είναι νύχτα, όπως και στο super market που πηγαίνουμε, βέβαια!”

Σκέφτεται λίγο!

“Και πού είναι μέρα, μαμά;”

“Mέρα είναι για παράδειγμα στην Αμερική!”

“Kaι στην Αστραλία; (καλλιτεχνικό της Αυστραλίας-μην το ψάχνετε)“

“Εκεί τώρα θα ξημερώνει!”

“Και στο Μεξικό;”

“E, αγάπη μου, να το δω στο κινητό μου (Ζήτω προέκταση του χεριού μου, αγαπημένο μου iphone)!”

Και μου κάνει και παρατήρηση, ενώ δεν είχα σκοπό να ψάχνω ενώ οδηγώ …

“Μαμά, τώρα που οδηγείς θα το ψάξεις! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ! ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ! Άναψε τα φώτα που αναβοσβήνουν (ή αλλιώς alarm) και δες!”

Σταματώ κι εγώ (μην χάσουμε τον ειρμό, καταλαβαίνετε..) βρίσκω την ώρα στην Ασσστραλία και της λέω:

“Tώρα εκεί είναι 11:30 το πρωί!”

“Δηλαδή, ποιά ώρα ήταν 11:30 σήμερα; (για όσους δεν έχουν παιδιά: Ναι, ακόμη και στην ηλικία των 6,5 δεν γνωρίζουν τον χρόνο σε συσχετισμό με την ώρα) “

“Ήταν η ώρα που πήγαμε με τη γιαγιά στο πάρκο!”

“ΑΑΑΑΑ! Τόσο πολύ άλλη ώρα;”

“Και εκεί που  οι άνθρωποι έχουν σχιστά μάτια;”

Κάπου εκεί έκανα μία διακοπή και της υποσχέθηκα, ότι θα συνεχίσουμε τη συζήτηση μόλις επιστρέψουμε σπίτι, όπου θα μπορώ να της λέω τί ώρα είναι σε όποιο άλλο μέρος της γης θέλει.

Και όντως, μόλις τακτοποιήσαμε τα πράγματα απο το Super Market, πήρα το λάπι τόπι και βρήκα το The World Clock και είδαμε όποια χώρα ήθελε και ήξερε…ναι..δεν ξέρουμε πολλές χώρες… Ξέρουμε τη Χώρα του Άη Βασίλη, τη Χώρα που έχει πολλούς πάγους, όπως και τη χώρα που οι άνθρωποι τρώνε πολύ ρύζι (από διευκρινιστικές  ερωτήσεις κατάλαβα, ότι εννοούσε την Ινδία).

 

Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις, πώς το παιδί ανακαλύπτει τον κόσμο και τη ζωή.

Αυτές τις στιγμές θέλω να μην τις χάνω!

Λατρεύω, να φωτογραφίζω στο μυαλό μου και στην καρδιά μου τουλάχιστον (αν όχι και με την τεχνολογία), το βλέμμα της στην πρώτη δοκιμή της φρουτόκρεμας, στην πρώτη της συναυλία, στην πρώτη θεατρική παράσταση… Τα μάτια μου είναι εκεί! Αν μπορούσα, δεν θα τα ανοιγόκλεινα, για να μην χάσω αυτό το κλάσμα του δευτερολέπτου…

Λατρεύω, να παρακολουθώ τις σκέψεις της και να αποστηθίζω τα λόγια της, όταν ανακαλύπτει τί προκαλεί τη βροχή, τί κάνουν οι μέλισσες, από πού προέρχονται τα αγαπημένα της φρούτα, πώς φυτρώνουν τα λουλούδια, πόσο μακρυά είναι ο ήλιος και τί είναι τα αστέρια…

Ανακαλύπτω μαζί της, τη χαρά του να ανακαλύπτεις τον κόσμο και τη ζωή!

Και είναι υπέροχο….:)

(photo by Ten a)