slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD

Δημιουργικές ώρες με φίλες

10 Φεβρουαρίου, 2019

Μεγάλωσα σε ένα μικρό χωριό.
Oι αναμνήσεις μου είναι τόσο έντονες, τόσο διαφορετικές όσο και ίδιες σε κάποια πράγματα με την εποχή που ζούμε.

Αυτές οι ομοιότητες και οι διαφορές έχουν να κάνουν πάντα με τους ανθρώπους.
Εκείνα τα χρόνια, που λέτε, η μαμά και οι φίλες της μαζευόντουσαν για καφέ σε διαφορετικό σπίτι κάθε απόγευμα.
Σε αυτές τις συναθροίσεις σπάνια καθόντουσαν χωρίς να κάνουν τίποτα.
Συνήθως η κάθε μία είχε ένα εργόχειρο.
Κάτι έραβαν, κεντούσαν, έπλεκαν, πάντως κάτι έκαναν.
Έχω την εικόνα τους μαζεμένες όλες σε ένα δωμάτιο, να μιλάνε, να γελάνε και όταν κάποια από όλες ολοκλήρωνε το δημιούργημά της, καμάρωνε και οι υπόλοιπες έδιναν συγχαρητήρια θαυμάζοντάς το.
Τότε μου φαινόταν αδιάφορο έως βαρετό και μάλιστα εμείς τα παιδιά το ψιλοκοροϊδεύαμε.
Μιας και στο χωριό ήταν περιορισμένη η δυνατότητα να κάνουν κάποιο σεμινάριο, όταν ο πολιτιστικός σύλλογος οργάνωνε μαθήματα ζωγραφικής, κεντήματος κλπ, τις θυμάμαι να τρέχουν με χαρά να τα παρακολουθήσουν.
Θυμάμαι την όρεξη και τη χαρά της δικής μου μητέρας, που έβρισκε αφορμή και τρόπο να εξελίξει τις δυνατότητες της δημιουργικότητάς της.

Κι έρχεται το σήμερα τόσα χρόνια μετά, που φαίνονται όλα τόσο διαφορετικά αλλά και τόσο ίδια.

Εδώ και περίπου 4 μήνες με τεράστια χαρά παρακολουθώ μαθήματα ραπτομηχανής και πάτσγουορκ.
Λαχταρούσα να μάθω να ράβω στη ραπτομηχανή μου, γιατί πάντα μου άρεσε  να παρεμβαίνω στα ρούχα και να φτιάχνω διάφορα πραγματάκια.
Μιας και δεν ήξερα να γαζώνω, οι δυνατότητές μου με το ράψιμο στο χέρι, ήταν περιορισμένες.
Δεν το έβαζα εύκολα κάτω. Να σας θυμίσω ότι ετοίμασα τα προσκλητήρια βάφτισης της κόρης μου πριν από 13 χρόνια, ράβοντας 100 φουστανάκια στο χέρι.

[“Φλυτζάνια και τσαγέρες” από το marmalena.gr]

Όταν, λοιπόν, κανονίσαμε με τη λατρεμένη μου συννεφοξαδέρφη να κάνουμε μαθήματα στη Marmalena, πέταξα από τη χαρά μου.
Βασικά και οι δύο πετάξαμε από τη χαρά μας και συνεχίζουμε να πανηγυρίζουμε (Τόινγκ! Τόινγκ!) ακόμη!

Θα έλεγε κανείς, ότι αυτός ο ενθουσιασμός θα ξεφούσκωνε και δεν θα συνέχιζε τις εβδομάδες που ακολούθησαν.
Κι όμως, όσο περνά ο καιρός και μαθαίνουμε και δημιουργούμε και φτιάχνουμε ένα σωρό πράγματα και κάθε φορά ανυπομονώ για το επόμενο μάθημα με την υπέροχη εμπνευσμένη ασταμάτητα δημιουργική δασκάλα μας, τη Μάνια Χατζηιωαννίδη.

[Πορτοφόλι φλυτζάνι από το marmalena.gr]

Αυτές τις ώρες κάνουμε το μάθημα και παράλληλα ενώ κόβουμε, ράβουμε, γαζώνουμε, συζητάμε.
Μοιραζόμαστε αγωνίες, σκέψεις, ιστορίες και αστεία και γελάμε.|

Στο προηγούμενο μάθημα συνειδητοποίησα, ότι ένας από τους λόγους που αγαπώ αυτές τις ώρες είναι, γιατί έρχομαι κοντά με ανθρώπους που αγαπώ, κάνοντας κάτι δημιουργικό.
Δουλεύουν τα χέρια μας και το μυαλό μας και η ψυχή μας ανοίγεται.

Εκεί κατάλαβα – ένιωσα την αξία των απογευμάτων της μαμάς μου με τις φίλες της στο χωριό.
Κατάλαβα τη χαρά της και την ανυπομονησία της για αυτόν τον καφέ.
Ήταν η παρέα, αλλά και αυτός ο δημιουργικός και παραγωγικός οίστρος, που την έκανε έκανε ανυπόμονη για αυτές τις ώρες των συναντήσεων.

Και κάπως έτσι έμαθα να χρησιμοποιώ τη ραπτομηχανή μου, έμαθα να ράβω το πρώτο μου νεσεσσέρ, μαξιλαράκια, καλαθάκια, σπιτάκια και πορτοφόλι.
Τα Χριστούγεννα γέμισα μικρά δωράκια τις φίλες μου, που τα έφτιαξα με μεγάλη αγάπη και νιώθω έτοιμη να γαζώσω τα πάντα!
Με τη μηχανή μου. :p

Είναι περίεργο να σας το περιγράψω ακριβώς, αλλά νιώθω σαν να έχω απίστευτες δυνατότητες – υπερδυνάμεις (κι ας στραβογαζώνω ακόμη κάποιες φορές…). Μπορούμε να κάνουμε μικρά θαύματα από ύφασμα.
Κι όσο περνά ο καιρός και βλέπουμε δημιουργίες που σε πάνε παραπέρα, λέω  ένα “Έλα, ρε συυυ! Κι αυτό μπορεί να γίνει με κοπτοραπτική;”

Όπως αυτά τα πορτοφόλια, που έγιναν από ύφασμα. Όχι δέρμα.
Έτσι έφτιαξα κι εγώ το δικό μου πορτοφόλι με το συνδυασμό υφασμάτων που εγώ επέλεξα.
Τέτοια θαύματα κάνουμε. 🙂

[Πορτοφόλι από το marmalena.gr]

Βέβαια, πέρα από την ταύτιση με τη μαμά μου, νομίζω ότι ίσως θα ήταν λίιιιιγο περήφανη και η γιαγιά μου. 🙂
Ήταν το λιγότερο χρυσοχέρα.

Διαβάστε, τί είχα γράψει στο παρακάτω άρθρο:

Τα πάτσγουορκ της γιαγιάς μου. 🙂

Κι όπως έχουμε ξαναπεί η δημιουργικότητα είναι μια τεράστια ψυχοθεραπεία.
Κι εγώ χρειάζομαι αρκετή, ως γνωστόν. ;p

Τολμήστε το με κάτι, που σας αρέσει.

Μπορείτε να μάθετε για τα σεμινάρια της Marmalena εδώ.
Μαθαίνω, ότι σύντομα θα ξεκινήσουν μαθήματα και για παιδιά.
Εξαιρετική ιδέα.

Σας αφήνω τώρα, γιατί έχω να φτιάξω ένα καινούριο νεσεσσέρ για τα καλλυντικά μου.

 

Μαμά Μαμαδοπούλου

No Comments

Leave a Reply

You Might Also Like

 

Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
διαγωνισμούς κ.α.

Διεύθυνση email

Subscribe!