slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΕΦΗΒΕΙΑ

Έχω εγώ παιδί Γυμνασίου; Μα, πριν λίγα χρόνια πήγαινα εγώ Γυμνάσιο!

10 Σεπτεμβρίου, 2017

Τί; Δεν ήταν λίγα χρόνια;
Μα, είναι τόσο φρέσκες όλες οι αναμνήσεις από την 1η μέρα που πήγα εγώ στο Γυμνάσιο!

Θυμάμαι, τί ρούχα φορούσα και που τα προετοίμαζα αρκετές ημέρες πριν.
Τους φίλους μου από το Δημοτικό, αλλά και τα νέα παιδιά που έμελλαν να γίνουν φίλοι καρδιάς μέχρι και σήμερα.

Το προαύλιο στο σχολείο που μου φαινόταν μεγάλο σε αντίθεση με τις πραγματικές του διαστάσεις και εκείνο το περίεργο συναίσθημα ενός συνδυασμού χαράς-περιέργειας-ενθουσιασμού με νότες βαρεμάρας, που θα ξαναρχίσουμε το διάβασμα.

Θυμάμαι, που ένιωθα πιο “μεγάλη”, αφού δεν ήμουν πια παιδί Δημοτικού, αλλά και πολύ μικρή μπροστά στη θέα των παιδιών της Γ΄Λυκείου.

Την έντονη περιέργεια για το νέο χώρο, τη νέα αίθουσα, τους καθηγητές.

Όσο κι αν βαριόμουν στη σκέψη, ότι θα ξεκινούσαμε τα διαβάσματα και εργασίες, έβρισκα μια πρόκληση στα νέα αντικείμενα που μας περίμεναν (από τότε βαρεμένο ήμουν).

Το προηγούμενο βράδυ ανυπομονούσα για εκείνο το πρωινό, που σήμαινε την αφετηρίας μιας νέας εποχής που δεν γνώριζα πόσο σημαντική θα ήταν για τη συνέχεια της ζωής μου.
Δεν είχα επίγνωση, ότι σε αυτές τις επόμενες χρονιές θα άνοιγαν τόσα φωτεινά παράθυρα στο μυαλό μου.

Δεν γνώριζα, ότι θα δοκιμαζόμουν σε νέους διαφορετικούς τρόπους διδασκαλίας, σε νέα αντικείμενα που θα κέντριζαν περισσότερο το ενδιαφέρον μου και  θα καθόριζαν τη μετέπειτα πορεία μου στην εκπαίδευση.

Δεν ήξερα, ότι αυτά τα χρόνια θα γινόντουσαν όλες οι αλλαγές στο σώμα μου, στο πρόσωπό μου και στον τρόπο που έβλεπα τον εαυτό μου εφαρμόζοντας όλες τις επαναστατικές διαθέσεις μου στα σκισμένα και γραμμένα τζην που φορούσα, στα πετσιά και τσιμούχες βραχιόλια, στα περίεργα κουρέματα στα μαλλιά και άλλα πολλά που έκαναν τους γονείς μου να μένουν έκπληκτοι, αφήνοντάς με όμως να εκφραστώ.

Δεν είχα ιδέα, ότι θα ήταν τα χρόνια που θα έκανα τις πρώτες βαθιές σχέσεις φιλίας, θα ένιωθα για πρώτη φορά το ανεξήγητο συναίσθημα του έρωτα  που ήταν σαν να με είχε χτυπήσει ηλεκτρικό ρεύμα κάνοντάς με να μην χωράω στην ψυχή μου.

Δεν σκεφτόμουν, ότι θα ήταν εκείνα τα χρόνια που θα προχωρούσα σταθερά με όλες τις αστάθειες της εφηβείας, την ευαισθησία, την ένταση, τη γλύκα, τη χαρά, την απογοήτευση, το πείσμα, την επιμονή, την έμπνευση, την αγάπη και τα όνειρα, που έγιναν η μαγιά για τη συνέχεια της ζωής μου.

 

Αύριο η κόρη μου θα πάει Α’ Γυμνασίου με την ίδια γλυκειά άγνοια, που πέρασα εγώ την 1η μέρα το κατώφλι του Γυμνασίου 34 χρόνια πριν.

Αυτά τα χρόνια που πέρασαν και έρχονται να προστεθούν κι άλλα, αλλά στο μυαλό μου φαίνονται και θα φαίνονται πάντα, ότι είναι λίγα γιατί σήμαναν την αρχή μιας περιόδου γεμάτη πρωτόγνωρα έντονα συναισθήματα και εικόνες, που μόνο με αγάπη και γλύκα θα θυμάμαι.

Η ευχή μου για το παιδί μου και για όλα τα παιδιά του κόσμου που αύριο θα βρεθούν πάλι στα σχολικά προαύλια, να ζήσουν μέρες που τα μυαλά τους θα γεμίζουν φως και οι ψυχές τους πολύχρωμα  ουράνια τόξα.

Καλή αρχή, αγάπη μου!

Μαμά Μαμαδοπούλου

 Designed by Freepik

2 Σχόλια

  • Reply Ελπίδα- Two boys and hope 11 Σεπτεμβρίου, 2017 at 10:10 πμ

    καλη αρχη και καλή πρόοδο στο πρωτακι σου!!

    • Reply KidsCloud 12 Σεπτεμβρίου, 2017 at 9:57 πμ

      Ευχαριστώ πολύ, Ελπίδα μου!
      Καλή σχολική χρονιά και για τα δικά σου καμάρια! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!