ΔΕΣ ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ! :)

Σήμερα η μάνα έγινε κυανόκρανος!

Στα πλαίσια της σχέσης πάθους μεταξύ μπαμπά και κόρης δημιουργήθηκε ένταση! Ανέβηκε το θερμόμετρο, όπως λένε στα δελτία ειδήσεων και ήρθε η σύρραξη!

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες του ατυχούς περιστατικού, γιατί θα χρειαστούμε πολλές συνέχειες! Η ουσία ήταν, ότι ήταν μάλλον λόγω κακού φενγκ σούι (τάραξα φαίνεται το “γιν”, γιατί άλλαξα την θέση της μπρεζέρας στο σαλόνι),η μικρή είχε  κακή συμπεριφορά απέναντι στον μπαμπά. Ο μπαμπάς στεναχωρήθηκε όχι άδικα, αλλά ίσως λόγω φόρτισης της στιγμής λίγο υπερβολικά και έφυγε για μία απογευματινή δουλειά που είχε.

Όταν επέστρεψα απόto γραφείο στο σπίτι και μείναμε οι δυό μας με την μικρή, εκείνη είχε θέση άμυνας. Για την ακρίβεια είχε πάρει θέση επίθεσης για άμυνα.

Ήξερε ότι η συμπεριφορά της ήταν άσχημη και η πρώτη της φράση ήταν:

“Έλα, έλα! Βάλε με τιμωρία! Βάλε με! Θα με βάλεις;”

Η απάντησή μου

“Όχι! Δεν θα σε βάλω τιμωρία!”

την εξέπληξε και με κοίταγε με τα μάτια της ορθάνοιχτα με μία δόση απορίας (“πού το πάει η τρελλή;”).

Ομολογουμένως η αντίδρασή της στην αρχή της συζήτησης ήταν απότομη, γιατί ο εγωισμός της (που έχουμε λίιιιγο) δεν της επέτρεπε να δεχτεί ότι δεν φέρθηκε σωστά.

Ξεκίνησα, λοιπόν, μία ήρεμη συζήτηση μαζί της εξηγώντας της πόσο στεναχώρησε τον μπαμπά, αλλά και εμένα με την άσχημη συμπεριφορά της. Της ζήτησα να μου εξηγήσει, γιατί φέρθηκε έτσι και αφού βρήκε μία δικαιολογία με ρώτησε “Ο μπαμπάς τώρα θα με αγαπάει;”...

Για πολλοστή φορά της είπα, πώς ό,τι κι αν γίνει ο μπαμπάς και η μαμά θα την λατρεύουν!! Όμως όταν  κάνει πράγματα που δεν μας αρέσουν, στεναχωριόμαστε. Της εξήγησα, ότι αυτό που ένιωσε ο μπαμπάς ήταν λύπη και της έκανα μία αντιπαραβολή, να μου πει πώς θα ένιωθε η ίδια αν είχε δεχθεί εκείνη την άσχημη συμπεριφορά. Το σκέφτηκε και μου δήλωσε, ότι θα ένιωθε άσχημα.

Την ρώτησα, τί πίστευε, ότι έπρεπε να κάνει και ψέλλισε “Να του ζητήσω συγγνώμη!”.

Ήταν αρκετό για μένα.

Η όλη διαδικασία μου βγήκε αυθόρμητα. Δεν ξέρω αν ήταν σωστός ή λάθος ο χειρισμός μου, ούτε ξέρω αν σε μία επόμενη σύρραξη θα θυμηθεί αυτά που συζητήσαμε οι δυό μας σήμερα.  Αυτό που ήθελα, είναι να αρχίσει να καταλαβαίνει ότι πρέπει να προσέχουμε πώς φερόμαστε στους άλλους, γιατί μπορεί να τους πληγώσουμε. Πρέπει να μας νοιάζουν τα συναισθήματα που προκαλούμε στους άλλους και να μην αντιδρούμε υπολογίζοντας μόνο τον εαυτό μας.

Αυτό που της τόνισα και ένιωσα, ότι το κατάλαβε σε όση έκταση μπορεί να το αντιληφθεί σε αυτήν την ηλικία ήταν ότι “Πρέπει να φερόμαστε στους άλλους, όπως θέλουμε να μας φέρονται!”

Σκέψη μου ήταν, ότι αν την έβαζα τιμωρία, δεν θα της περνούσα το μήνυμα που ήθελα.

Δεν θέλω να φέρεται σωστά, με τον φόβο ότι δεν θα δει τηλεόραση.

Θέλω να φέρεται σωστά, γιατί σιγά-σιγά θα το επιλέγει η ίδια συνειδητά.

……………………………

Ο μπαμπάς είχε δουλειά και θα γύριζε μετά την ώρα που πηγαίνει εκείνη για ύπνο.Ήθελε να τον περιμένει. Την άφησα, να πάρει το κουβερτάκι της και ξάπλωσε στον καναπέ.

Την πήρε ο ύπνος και όταν ήρθε ο μπαμπάς, της μίλησα να την βάλω στο κρεββάτι της.

Άνοιξε τα μάτια της. Mέσα στον ύπνο της ψέλλισε ένα “συγγνώμη, μπαμπά” του χαμογέλασε και συνέχισε το ροχαλητό….

Θα τα βρουν αύριο. 🙂

(Photo by nem_youth)