Προς :
Ξαδέφη Nefosis Nefosis
Ενταύθα
Αγαπημένη μου ξαδε(ρ)φούλα Nefosis,
Είμαστε καταπληχτικά και το ίδιο εύχομαι και για όλους σας.
Όταν θα λάβεις την καρτ ποστάλ μου, θα έχω επιστρέψει από τις διακοπές (τα G G G G του mobile internet καθυστερούν στις περιοχές εκτός πόλεων).
Περάσαμε πολύ ωραία.
Ξεκουραστήκαμε, “γεμίσαμε μπαταρίες” και αλλάξαμε παραστάσεις.
Έψαχνα να βρω κάρτες, που θα σου στείλω και κατέληξα σε σύννεφα (γιατί άραγε; :p).
Όπως ξέρεις, τρελαίνομαι να χαζεύω τον ουρανό.
Είτε είναι καθαρός και γαλανός-γαλανός, είτε είναι γεμάτος σύννεφα.
Όμολογώ, ότι όταν είναι συννεφιασμένος, με γοητεύει.
Όχι, όχι, δεν μεροληπτώ υπέρ του σογιού μας, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε, ότι τα ξαδέρφια μαγνητίζουν ματιές ενώ παιχνιδίζουν με χρώματα και φως.
Τις μέρες των διακοπών είχα πολλές ώρες τη ματιά μου εκεί ψηλά και μάζευα εικόνες, για να στις ταχυδρομήσω.
Και βέβαια, όσο χαζολογούσα σκεφτόμουν.
Σοβαρά και όχι (όπως πάντα).
Συνειδητοποίησα για άλλη μία φορά πολύ έντονα, αυτό που λένε ότι πρέπει να ζούμε το σήμερα και να το ξεζουμίζουμε, να βρίσκουμε την ευτυχία στην κάθε στιγμή.
Σκεφτόμουν, αυτό που έχω χιλιοδιαβάσει, ότι μια ζωή περιμένουμε κάτι.
Όλη την εβδομάδα περιμένουμε το Σαββατοκύριακο, το χειμώνα το καλοκαίρι, να τελειώσουμε το σχολείο, να πιάσουμε δουλειά, να βρούμε τον άνθρωπό μας, να κάνουμε οικογένεια, να δούμε τα παιδιά να μεγαλώνουν,να …να…να… και
και η ζωή προχωρά και κάποιες φορές χωρίς εμάς,
αφού εμείς μένουμε με τη ματιά μας απασχολημένη πίσω.
Και βέβαια, χαιρόμαστε και νιώθουμε ευτυχία, αλλά είμαστε με μια διάθεση-αίσθηση αναμονής-προσμονής.
Ζούμε σαν να περιμένουμε συνέχεια κάτι και στην αναμονή χάνονται στιγμές ομορφιάς από τις χαραμάδες.
Βάζω ένα “δεν” κι αλλάζω εντελώς το νόημα του στίχου.
“H ευτυχία δεν είναι, αυτό που περιμένουμε να ‘ρθει”.
Η ευτυχία είναι στις στιγμές .
Όπως σε αυτές τις στιγμές, που συγκέντρωνα εικόνες με τη φωτογραφική μου
για την καρτ ποστάλ σου.
Θα τα πούμε από κοντά με την επιστροφή στο σπίτι.
Να προσέχεις.
Μου έλειψες.
Πολλή αγάπη!
Φιλιά πολλά,
Η ξαδέ(ρ)φη σου.
:*.*:
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments